زخم پپتیک – Peptic Ulcer
نام دیگر آن زخم معده، زخم دئودنوم است.
زخم های پپتیک به صورت ضایعاتی در لایه ی داخلی ابتدای روده ( دئودنوم) می باشد. در بیشتر موارد، باکتری به نام هلیکوباکترپیلوری و اسید معده عامل این آسیب است. داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی NSAIDs ممکن است عامل ایجاد زخم در برخی افراد باشد. استرس باعث ایجاد زخم نمی شود ولی آن را بدتر می کند. اگرچه زخم یک اختلال مزمن می باشد ولی درمان ممکن است به کنترل آن کمک کند.
علائم زخم شامل درد بالای شکم و سوزش است که اغلب بعد از غذا برطرف می شود. سایر علائم شامل نفخ، کاهش اشتها، تهوع، استفراغ، مدفوع تیره ( از نشانه های خونریزی روده ای ) می باشد. زخم های کوچک ممکن است علامتی ایجاد نکند.
با درمان، بیشتر زخم ها در طی چند هفته بهبود می یابد. اگر درمان نشود، ممکن است این زخم ها بدتر شود و یک اختلال مزمن ایجاد شود. زخم پپتیک مزمن خطر سرطان روده را افزایش می دهد. زخم های شدید باعث خونریزی روده و یا انسداد می شود. ممکن است زخم پپتیک نیاز به مراقبت طبی اورژانسی داشته باشد.
حدود ۱ مورد از ۵۰ نفر مبتلا به زخم پپتیک هستند.
عدم مصرف غذاهای تند، الکل، کافئین و سیگار. نباید از داروهای NSAIDs استفاده شود چون مخاط معده را تحریک می کند. داشتن برنامه ی غذایی منظم و کاهش استرس. داروهای بدون نسخه مهارکننده ی اسید می تواند به تسکین علائم بیمار کمک کند ولی این داروها برای دوره ی زمانی طولانی نباید استفاده شود. برای یافتن علت زخم و دریافت آنتی بیوتیک، باید بیمار توسط پزشک ویزیت شود.
اگر علائم با داروهای آنتی اسید سریعا برطرف نشود، باید بیمار توسط پزشک ویزیت شود. اگر درد شکمی شدید، ناگهانی، استفراغ خونی و یا مدفوع تیره و یا خونریزی مقعدی وجود دارد، مراقبت طبی فوری لازم است.
ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com