تومور ویلمز یک تومور توپر بدخیم است که مشخص نیست از چه ناحیه ای به وجود می آید. این تومور بر روی کلیه های کودکان کم سن و سال اثر دارد. ۹۰ درصد تمام تومورهای کلیوی اطفال تومور ویلمز هستند.
بر اساس پیش آگهی، این تومور شامل موارد زیر است:
در این تومور، زمینه ی ژنتیکی مشاهده شده است. افرادی که در اعضای خانواده این مشکل را داشتند، در معرض خطر هستند. اگر تومورهای دو طرفه وجود داشته باشد، می تواند قویا نشان دهنده ی زمینه ی ژنتیکی باشد، ولی مهم است که ذکر شود اکثر بیماران مبتلا به تومور ویلمز، زمینه ی خانوادگی این وضعیت طبی را نداشته اند.
نقائص زمان تولد، مثلا مشکلات ژنیتالیا، نبود عنبیه، ویژگی هایی است که احتمال وجود تومور ویلمز را بالا می برد.
مشکلات نادر مادرزادی همانند سندرم دنیس دراش، بکویت ویدمن و واگر با این تومور همراهی دارند.
علت اصلی تومور ویلمز ناشناخته است. مطالعات سلولی و تحلیل های ژنتیکی نشان دهنده ی بی نظمی های سلولی خاص است که در طی شکل گیری کلیه ها در مراحل جنین رخ می دهد.
برخی از آنومالی های سلولی به علت مشکلات ژنتیکی ارثی دیده می شود. در بسیاری از موارد، علت آن که چرا این وضعیت پابر جاست نامشخص است.
به نظر می رسد که عوامل خارجی، مشل عادات زندگی و وضعیت های محیطی هم در شکل گیری این تومور نقش داشته باشند.
تنها یک کلیه در تومور ویلمز درگیر می شود ( یک طرفه). در حالی که، در حدود ۱۰ درصد موارد، هر دو کلیه ممکن است توموری شوند ( دو طرفه).
علائم و نشانه های آن عبارتند از:
وقتی که این تومور تائید می شود، کودک نمی بایست فعالیت فیزیکی انجام دهد، چون ممکن است شکم دچار آسیب شود تا زمانی که تومور برداشته شود.
درمان به نوع تومور بستگی دارد، همین طور به مرحه ی تومور و وضعیت کلی سلامتی کودک.
انسیزیون جراحی تومور ویلمز ( نفرکتومی) با برداشت کل ضایعه، که در ادامه برای بیمار دوره های شیمی درمانی و اشعه درمانی انجام می شود.
گاها شیمی درمانی و رادیوتراپی پیش از جراحی برای برداشت تومور استفاده می شود.
امبولیزاسیون شریانی برای تسکین موقت علائم به کار می رود و از دست رفتن خون را در زمان جراحی کاهش می دهد.
مراقبت پس از جراحی مهم است. فعالیت فیزیکی کم باید داشته باشد تا زمانی که جراحی وضعیت بیمار را به حال طبیعی برگرداند.
پیگیری و غربالگری منظم و بررسی ها بسیار مهم است.
پیش آگهی آن به نوع مرحله ی توموری بستگی دارد.
مرحله ی ۱ : تومور محدود به یک کلیه است، پس با جراحی قابل علاج است.
مرحله ی ۲: تومور از یک کلیه به اطراف پخش شده است. بیشتر آن ها را می توان به طور کامل با جراحی برداشت.
مرحله ی ۳: تومور به ناحیه ی شکمی محدود است. در برخی موارد، برداشت جراحی کل تومور ممکن است ممکن نباشد. سایر درمان ها مثل شیمی درمانی و / یا رادیوتراپی ممکن است ضروری باشد.
مرحله ی ۴: تومور به پشت شکم به نواحی دوردست پخش شده است، از جمله استخوان، مغز، ریه ها، کبد. در برخی موارد، جراحی به تنهایی کمک کننده نیست. سایر درمان ها ممکن است ضروری باشد.
مرحله ی ۵: تومور در هر دو کلیه دیده می شود. جراح سعی می کند تا بخشی از عملکرد کلیه های را حفظ کند.
ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com