فلج مغزی مجموعه ای از مشکلات است که روی حرکت و فیزیک بدن تاثیر می گذارد. مرتبط با اسیب مغزی و مشکلانی با رشد مغز است. یکی از رایج ترین دلایل ناتوانایی مداوم در کودکان است.
باعث حرکات رفلکسی می شود که فرد نمی تواند کنترل کند و ماهیچه گرفته می شود طوری که روی بخش های کل بدن تاثیر می گذارد. این مشکلات از معمولی تا حاد است. ناتوانایی عقلی، گرفتگی، و مشکلات بینایی و شنوایی نیز می تواند روی دهد.
فلج مغزی با اسیب مغزی به وجود می اید و مشکلاتی که در طول بارداری یا بعد از تولد در دوتا سه سال اول زندگی کودک روی می دهد. می تواند به دلایل زیر روی دهد:
در موارد زیادی علت اصلی معلوم نیست.
چنین افرادی در حرکات بدن مشکل دارند. گاهی این مشکلات برای برخی سخت تر است.
چنین افرادی ممکن است در راه رفتن مشکل داشته باشند. دیگر افراد کنترل کمی روی بازوان، پاها، یا بخش های دیگر بدن مانند دهان و زبان دارند که باعث مشکلاتی در خوردن و تکلم می شود. افرادی که اشکال متعدد فلج مغزی دارند احتمالا مشکلات دیگری مانند گرفتگی یا ناتوانایی مغزی هم دارند.
نوزادان مشکلاتی در وضعیت جسمی دارند. یا بدن نرمی دارند یا سفت است. نواقص مادرزادی گاهی همراه با CP روی می دهد. نمونه های نواقص مادرزادی شامل ستون فقراتی است که شکل معمولی ندارد ویا یک فک کوچک یا سر کوچک است.
اسیب یا مشکلات مغزی باعث فلجی می شود که در طول زمان بدتر نمی شود. اما نشانه های جدید می تواند ظاهر شود، یا نشانه ها با افزایش سن بدتر شوند یا تغییر یابند. به همین دلیل برخی نوزادان بلافاصله نشانه ها را نشان نمی دهند.
پزشک کودک معاینه ای فیزیکی را انجام می دهد و از سابقه ی کودک سوالاتی می پرسد. ممکن است در مورد رشد کودک و مشکلاتی که متوجه شده اید سوال کند. ممکن از رشد تکاملی او بپرسد.
ازمایشاتی مانند سی تی اسکن یا ام ار ای از سر کودک، نیز می تواند انجام شود. یا ممکن است پزشک به تصاویر مغزی نگاه کند. این ازمون ها گاهی به پزشک کمک میکند تا علل را شناسایی کند.
اگر کودک شکل جدی از فلج مغزی دارد، ممکن است پزشک در همان هفته های اول متوجه علل شود. اما اصولا والین اولین افرادی هستند که متوجه رفتارهای غیرنرمال کودک خود می شوند. تاخیرهای تکاملی می تواند اولین نشانه ها باشد.
حتی زمانی که شرایط از زمان تول وجود دارد، نشانه های فلج مغزی تا زمانی که کودک ۱ تا ۳ ساله است مشهود است.
اگرچه فلج مغزی نمی تواند درمان شود، اما می توانید کمک هایی برای مقابله با نشانه ها داشته باشید، از مسایل جلوگیری کنید، و حداکثر استفاده از توانایی های را بکنید. فیزیوتراپی یکی از مهمترین درمان ها است. داروها، جراحی، و تجهیزات خاص مانند واکر هم می تواند کمک کند.
برطرف کردن نیازهای اعضای خانواده با این مشکل ساده نیست. اگر کودک چنین مشکلی دارد، از خانواده و جامعه کمک بخواهید. ممکن است الحاق به گروه حمایتی و صحبت با والدین دیگر که چنین کودکانی دارند به شما کمک کند.
ممکن است مشاوره کمک کننده باشد. ممکن بتوانید با مشکلات کنار بیایید. کودک شما نیز نیاز به کمک دارد. ارائه ی حمایت عاطفی برای او باعث می شود با این مشکل کنار بیاید.
پذیرفتن این مساله ساده نیست، و پرورش این کودک سخت است. اما هرچه اطلاعات بیشتری پیدا کنید بهتر می توانید از او مراقبت کنید.
ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com