کبد الکلی

بیماری کبد الکلی بیماری است که به دلیل مصرف بیش از اندازه الکل به وجود آمده و باعث آسیب رساندن به کبد می شود.

سه نوع بیماری کبد الکلی وجود دارد که عبارتند از:

هپاتیت الکلی
تجمع چربی در کبد
ارتشاح کبدی

هپاتیت الکلی، التهاب سلول های کبدی است که می تواند به علت مصرف بیش از اندازه الکل رخ دهد. التهاب مزمن اعم از بیماری کبد چرب (رسوب چربی در سلول های کبدی به دلیل آسیب در روند اکسیداسیون چربی)، ارتشاح کبدی(فیبروز سلول های کبدی) می تواند منجر به آسیب رساندن به کبد شود

بیماری کبد چرب به دلیل تجمع چربی بر اثر مصرف الکل رخ می دهد. این حالت معمولا اولین قدم پیشرفت ALD به شمار می رود. علاوه بر این در بسیاری از موارد به ویژه در اوایل ALD، بیماری کبد چرب هیچ علائم و نشانه هایی ایجاد نمی کند.

در صورتی که فرد مصرف الکل را متوقف کند، بیماری در بسیاری از موارد برگشت پذیر است. بیماری پیشرفته کبد چرب می تواند نشانه هایی نظیر ضعف و کاهش وزن تدریجی را به همراه داشته باشد.

رسوب موقت چربی در کبد می تواند بر اثر مصرف بیش از اندازه مشروبات الکلی در یک وعده رخ دهد که پس از توقف نوشیدن این وضعیت تغییر می کند. معمولا پس از گذشت ۱۰ سال و یا بیشتر از مصرف بیش از اندازه مشروبات الکلی، آسیب های بیشتر و طولانی تری قابل مشاهده است.

این تصور وجود دارد که آسیب بر اثر استالدهید که هنگام متابولیسم الکل تولید می شود، به وجود می آید.

کبد الکلی 2

استالدهید سطح پروتئین سلول های کبدی را که بر سیالیت دیواره سلول اثر می گذارد تغییر می دهد. این نوع تغییر در سیستم ایمنی رخ می دهد که با ایجاد نارسایی در سلول های کبدی، آن ها را از بین می برد، نوعی بیماری است که نارسایی مزمن کبد الکلی نامیده می شود.

تشخیص ALD بر اساس شرح حال، تست عملکرد خون کبد و نمونه برداری از کبد می باشد. اساسی ترین اقدام برای درمان این بیماری، توقف کامل مصرف الکل است.

پیش آگهی به میزان آسیب کبدی ناشی از مصرف الکل بستگی دارد، هر چه آسیب به سلول های کبد بیشتر باشد، پیش آگهی بدتر است.

چه افرادی به بیماری کبد الکلی مبتلا می شوند؟ (توزیع سنی و جنسی)

به طور کلی بیماری کبد الکلی در بین افراد گروه سنی ۳۰ تا ۶۰ سال شایع است.

اگرچه اکثر افراد مبتلا مردان هستند ولی زنان نسبت به مردان در برابر اثرات سمی الکل با خطر رو به افزایش سطوح پایین تر مصرف آسیب پذیرتر هستند.

با وجود عدم تفاوت قابل توجه در مصرف الکل توسط گروه های مختلف قومی مشاهده شده که آمریکایی های آفریقایی تبار از آسیب کبدی ناشی از مصرف الکل بیشتر رنج می برند. علت بروز آن لزوما تفاوت های ژنتیکی نیست. تفاوت های اجتماعی-اقتصادی در رژیم غذایی و دسترسی به مراقبت های بهداشتی ممکن است نقش مهمی در این گروه های قومی ایفا کند.

چاقی به تنهایی می تواند موجب آسیب رساندن به کبد شود. این حالت با عنوان بیماری کبد غیر الکلی شناخته می شود که سبب بروز بسیاری از تغییرات پاتوبیولوژک بیماری کبد الکلی می باشد. چاقی یک عامل مستقل خطرآفرین در پیشرفت ALD به شمار می رود

هپاتیت های ویروسی به ویژه هپاتیت C به طرز قابل ملاحظه ای منجر به پیشرفت ارتشاح کبدی در افرادی می شود که بیش از اندازه الکل مصرف می کنند.

الکلی ها نسبت به مصرف داروهای کبدی نظیر استامینوفن حتی مقداری که برای عموم مردم بی خطر به شمار می رود، آسیب پذیرتر هستند.

عوامل خطر برای بیماری کبد الکلی

عوامل خطرآفرین بیماری کبد الکلی عبارتند از:

افرادی که به طور منظم الکل مصرف می کنند.
زنان نسبت به مردان بیشتر مستعد ابتلا هستند.
آمریکایی های افریقایی تبار و مردان اسپانیایی بیشتر از آسیب های کبدی ناشی از مصرف الکل رنج می برند.
چاقی و هپاتیت ویروسی ناشی از مصرف الکل آسیب به کبد را افزایش می دهد.
افرادی با سابقه خانوادگی این بیماری احتمال پیشرفت بیماری را افزایش می دهند.

مهم این است که توجه داشته باشید همراه داشتن یک عامل خطرآفرین به این معنی نیست که فرد به بیماری مبتلا خواهد شد. یک عامل خطرآفرین در فرد احتمال ابتلای او را نسبت به فرد بدون عامل خطرآفرین افزایش می دهد. برخی از عوامل خطرآفرین از سایرین مهم تر هستند.

همچنین به همراه داشتن یک عامل خطرآفرین به این معنا نیست که فرد به بیماری مبتلا نخواهد شد. مهم این است که همیشه در مورد اثر عوامل خطرآفرین با پزشک خود صحبت کنید.