التهاب تاندون آشیل

التهاب تاندون آشیل یکی از صدمات رایج می باشد و زمانی که تاندون آشیل بیش از حد کار می کند و ملتهب می شود، رخ می دهد.

این تاندون یکی از بزرگترین تاندون هایی است که ماهیچه های ساق در پشت پا را به استخوان پاشنه متصل می کند.

معمولا این عارضه به وسیله فعالیت بدنی از قبیل ورزش درنتیجه فشار مکرر به پاشنه پا ایجاد می شود. به طور کلی میزان بالایی از وقوع این بیماری در میان ورزشکاران وجود دارد .

معمولا استراحت، درمان فیزیکی (فیزیوتراپی ) و داروها از اقدامات اولیه توصیه شده برای درمان التهاب تاندون آشیل هستند، با این حال در صورتی که حتی پس از درمان غیر جراحی درد بهبود نیابد، روش جراحی انتخاب می شود.

معمولا پیش گیری از التهاب تاندون آشیل با درمان مناسب بسیار عالی می باشد.

دو نوع التهاب تاندون آشیل متکی (مبنی ) بر قسمتی از تاندون که ملتهب است وجود دارد که عبارتند از:

التهاب در قسمت های بالای آشیل

در التهاب قسمت های بالای تاندون آشیل، الیاف در قسمت وسط تاندون شروع به انحطاط، تورم و ضخیم شدن می کند.

این نوع اختلال در افراد جوان که از لحاظ بدنی فعال می باشند، شایع تر است.

التهاب در محل اتصال آشیل به پاشنه

التهاب در محل اتصال آشیل به پاشنه در منطقه پایین تر پاشنه پا که درآن تاندون به استخوان پاشنه پا متصل است اثر می گذارد.

معمولا رشد استخوان اضافی دراین شرایط ایجاد می شود.

در هر دو نوع التهاب در قسمت بالا و در محل اتصال آشیل به پاشنه ممکن است الیاف تاندون شروع به سفت شدن (آهکی شدن ) کنند.

التهاب تاندون آشیل ممکن است درافراد سنین مختلف، نژاد ها، اقوام و جنسیت های مختلف ایجاد شود .

به طور کلی این عارضه در مردان میانسال دیده می شود.

این عارضه در حدود شش تا هجده درصد دوندگان دیده می شود. این عارضه همچنین در ورزشکارانی که ورزش هایی که همراه با پرش می باشد از قبیل بستکتبال و والیبال انجام می دهند، شایع تر است .

رایج ترین عوامل خطر ساز برای التهاب تاندون آشیل عبارتند از :

میانسالان، درمردان مسن ، افرادی که از لحاظ بدنی فعال می باشند.
هر ورزشی که همراه با پریدن باشد از قبیل بستکتبال
نقص یا اختلالات فیزیکی ممکن است فشار در تاندون را افزایش دهد. مانند فردی با قوس طبیعی و صاف در پا، چاق و فردی با ماهیچه های ساق پای تنگ
ورزشکاران و کسانی که از کفش های کهنه (نا مناسب ) در دویدن استفاده می کنند.
در افراد با شرایط خاص پزشکی مانند دیابت و فشار خون خطر ابتلا به التهاب تاندون آشیل افزایش می یابد .
همچنین انواع خاصی از داروهای آنتی بیوتیکی به نام فلوروکینولون ، با افزایش میزان عارضه پاشنه پا مرتبط می باشند .

توجه به این موضوع که داشتن یک عامل خطر به معنی مبتلا شدن (درگیر شدن ) به این عارضه نمی باشد، اهمیت دارد.

داشتن یک عامل خطر شانس مبتلا شدن به این عارضه را در مقایسه با افرادی که این عامل خطر را ندارند افزایش می دهد.

همچنین عدم وجود عامل خطر به این معنی نمی باشد که این فرد دچار این عارضه نخواهند شد، مشورت با پزشکان درمورد اثرات عوامل خطر همواره مهم می باشد.

تعدادی از عوامل موثر در ایجاد التهاب تاندون آشیل پا عبارتند از :

افزایش ناگهانی مسیر دو (دویدن )، بدون این که به بدن فرصتی برای تطبیق با برنامه جدید دویدن داده شود .
انتشار (گسترش ) مسیر استخوان (رشد استخوان اضافی ) در اطراف ناحیه ای که تاندون آشیل به استخوان پاشنه متصل شده است.
افرادی که درفعالیت های ورزشی خاص که فشار زیادی به تاندون آشیل وارد می کنند از قبیل بستکتبال ، بدمینتون ، والیبال و برخی از وزش های خانواده دو میدانی شرکت می کنند .
افراد با عضله های های ساق پای تنگ و انعطاف پذیری ضعیف
هر آسیب تروماتیک به تاندون آشیل پا

علائم و نشانه های التهاب تاندون آشیل پا عبارتند از :