عفونت حاد سیتومگالوویروس

عفونت حاد سیتومگالوویروس : سیتومگالوویروس ( CMV ) و اپشتین بار ویروس ( EBV ) علائم مشابهی می دهند که بیشتر با عفونت گلو و تورم غدد لنفاوی گردنی همراه هستند. نوع مادرزادی عفونت حاد سیتومگالوویروس خطرناک است و بر روی کودکان اثرات سوءی دارد.

علائم و علل عفونت حاد سیتومگالوویروس

ویروس CMV ( سایتومگالوویروس) جزو گروه ویروس های خانواده ی هرپس ها می باشد که به طور شایعی در انسان بیماری زایی ایجاد می کند. این ویروس می تواند از راه های گوناگونی منتشر شود که عبارتند از:

تماس جنسی
از راه انتقال خون
ادرار
ترشحات بینی و دهان
و گاها حتی از راه شیردهی

این ویروس پس از آن که فرد مبتلا به عفونت اولیه شود، در تمام طول عمر در بدن می ماند. این ویروس در برخی افراد تظاهر تاخیری دارد ( حدود ۶۰ تا ۸۰ درصد افراد) ولی غیر فعال می ماند تا زمانی که سیستم ایمنی فرد قوی باشد. برخی افراد، که دچار عفونت هستند، هیچ علامت و نشانه ای از بیماری را نشان نمی دهند پس حامل و یا ناقل ویروس نام می گیرند.

عفونت سیتومگالوویروس حاد ببیشتر بر روی افرادی اثر دارد که سیستم ایمنی آن ها درگیر است شامل:

مبتلایان به ایدز
افرادی که پیوند عضو دارند.
و مواردی که هر نوع بیماری طولانی مدتی دارند.

وقتی که وضعیت حامل سیتومگالوویروس به علل گوناگونی رو به وخامت باشد، این ویروس می تواند در بدن فعال شود و باعث ایجاد علائم و نشانه های عفونت سایتومگالوویروس شود.

تمام افرادی که در معرض این ویروس باشند ممکن است به آن مبتلا شوند، و اثرات ویروس تنها بر روی افرادی اثر دارد که سیستم ایمنی آن ها ضعیف باشد:

عفونت های در زمینه ی نقص ایمنی
سایر مشکلات طولانی مدت و وخیم مزمن
در مواردی که فرد تحت پیوند عضو قرار می گیرد.
درمان سرطان
خانم بارداری که ویروس را به دیگران انتقال می دهد.

بروز عفونت حاد سیتومگالوویروس عموما در گروه سنی ۱۰ تا ۳۵ سال رخ می دهد.

عوامل خطر ابتلا به این عفونت ویروسی عبارتند از:

تمام افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند و در معرض عفونت حاد سیتومگالوویروس قرار دارند، در خطر افرایش یافته ای برای این ویروس قرار دارند، شامل:
بیمارانی که پیوند عضو شده اند و یا پیوند مغز استخوان داشته اند.
بیمارانی به علل گوناگون که تحت درمان های مهار ایمنی هستند و باعث کاهش شمارش لنفوسیت های خون می شود.
مواردی که دچار سرطان هستند و یا تحت درمان شیمی درمانی قرار دارند.
مواردی که به عللی از جمله سندرم میلودیسپلاستیک و یا نارسایی مزمن کلیوی که نیازمند دیالیز است، برای دوره های زمانی طولانی تحت انتقال خون مکرر قرار می گیرند.
افرادی که تحت درمان استروئیدی مزمن هستند ( با دوز کم یا زیاد)
پرسنل بهداشتی و سلامت که با بیماران پر خطر در تماسند.
سوء تغزیه شامل کمبود پروتئین و یا کوآشیورکور

ین عفونت می تواند از راه تماس فیزیکی خیلی هم مسری باشد، شامل:

بزاق
مایعات بینی
مایعات واژن
منی
جفت
خون
پیوند عضوا

اطفال جوان و بالغین مبتلا به این ویروس ممکن است هیچ علامتی را نشان ندهند. وقتی که ایمنی تضعیف می شود، این ویروس دوباره فعال می شود و بیماری با شدت های مختلف ایجاد می کند.

در افراد با ضعف ایمنی ممکن است موارد زیر دیده شود:

علائم و نشانه های سایر عفونت ها از جمله مونونوکلئوز ( که در اثر ویروسی از همین خانواده به نام ابشتین بار ویروس یا EBV رخ می دهد)
کاهش اشتها، کاهش وزن و یا ضعف عمومی
درد و خستگی عضلانی، سردرد
تب و درد گلو
افزایش سایز گره های لنفاوی ( ناحیه ی گردنی)
تغییرات رفتاری
تشنج
کوتاهی تنفس و افزایش سرعت تنفس
اسهال
پنومونی

اعضای خاص بدن ممکن است تحت تاثیر قرار بگیرند، و نشانه ها و علائمی بدهند:

در چشم کوری، و کاهش حساسیت می دهند.
در دستگاه گوارش، زخم های خونریزی دهنده می دهد.
در کبد که التهاب و هپاتیت می دهد.
در مغز هم که التهاب منجر به مننژیت می شود.

خانم بارداری که هر نوع نشانه ای از CMV را دارد، باید از این نظر حتما ارزیابی شود. کودکانی که نشانه های این بیماری را نشان می دهند، در چند ماه اول و یا سال های اول پس از تولد، و حتی در زمان تولد طبیعی باشند و در برخی موارد، نشانه های نقائص شنوایی و بینایی ایجاد می شود.

اگر ویروس بر روی جنین در رحم اثر بگذارد، در کودک متولد شده، CMV مادرزادی داریم با نشانه ها و علائم زیر: