سندرم میلودیسپلاستیک

سندرم میلودیسپلاستیک وضعیتی است که بر روی مغز استخوان و قدرت آن در تولید سلول های خونی اثر گذار است.

مغز استخوان شما انواع مختلف سلول ها را تولید می کند:

گلبول های قرمز، که اکسیژن را در بدن حمل می کنند.
گلبول های سفید خون که انواع مختلفی دارند و از اجزای مهم دستگاه ایمنی بدن هستند.
پلاکت هایی که به لخته شدن خون کمک می کنند.

مغز استخوان شما نیاز دارد تا تعداد مناسبی از این سلول ها را تولید کند و سلول ها باید شکل و عملکرد مناسب داشته باشند.

در افرادی که سندرم میلودیسپلاستیک دارند، مغز استخوان به خوبی کار نمی کند. تعداد کمی سلول های خونی می سازد و یا سلول های خونی که می سازد دچار نقص هستند.

این سندرم می تواند به لوکمی میلوئیدی حاد تبدیل شود که نوعی سرطان است.

علل سندرم میلودیسپلاستیک

در حدود ۱۲ هزار آمریکایی به انواع متفاوتی از سندرم میلودیسپلاستیک در سال مبتلا می شوند. خطرات این سندرم با افرایش سن زیاد می شود. عواملی که خطر این مشکلات را افزایش می دهند، عبارتند از:

درمان سرطان: کاربرد داروهای شیمی درمانی برای سرطان نقش مهمی در بسیاری از موارد سندرم میلودیسپلاستیک دارد. این سندرم ممکن است با احتمال بالاتری پس از درمان لوکمی لنفوسیتیکی حاد در اطفال ، هئوچکین، و یا لنفوم غیر هوچکینی رخ دهد.

داروهای سرطان که با این سندرم ارتباط دارند، عبارتند از:

(Leukeran (chlorambucil
(Cytoxan (cyclophosphamide
(Adriamycin (doxorubicin
(Etopophos (etoposide
(Ifex (ifosfamide
(Mustargen (mechlorethamine
(Alkeran (melphalan
(Matulane (procarbazine
(Vumon (teniposide

برخی وضعیت های ارثی هم خطر ابتلا به این سندرم را بالا می برند، که عبارتند از:

کم خونی فانکونی: در این حالت، مغز استخوان نمی تواند مقادیر کافی از تمام سلول های خونی را بسازد.

سندرم شوآخمن دیاموند: این مورد باعث می شود تا مغز استخوان نتواند مقدار کافی گلبول های قرمز بسازد.

نوتروپنی مادرزادی شدید: این حالت با عدم کفایت نوتروفیل ها مشخص می شود که نوعی از گلبول های سفید خون هستند.

مواجهه با مواد شیمیایی: اگر برای دوره ی زمانی طولانی با برخی موارد شیمایی خاص صنعتی سرو کار داشته باشید، ممکن است دچار این سندرم شوید. سیگار کشیدن هم خطر این سندرم را افزایش می دهد.

انواع سندرم میلودیسپلاستیک: موقعیت های متعددی با انواع این سندرم ارتباط دارند. عواملی که نوع این سندرم را تعیین می کنند عبارتند از:

چه تعداد انواع گلبول های خونی متاثر می شوند. در برخی موارد سندرم میلودیسپلاستیک، تنها یک نوع سلول های خونی غیر طبیعی دارند و یا تعداد آن ها کاهش یافته است. در سایر انواع این سندرم، بیش از یک نوع از سلول های خونی درگیر هستند.

تعداد بلاست ها در مغز استخوان و در خون. بلاست ها، سلول های خونی هستند که به طور کامل بالغ نشده اند و نمی توانند آن طور که باید کار کنند.

این که ماده ی ژنتیکی در مغز استخوان نرمال باشد. در یکی از انواع این سندرم، مغز استخوان بخشی از کروموزوم را از دست داده است.

نوع این سندرم بر روی پیشرفت بیماری اثر دارد. در برخی موارد، افراد مبتلا به این سندرم نامحتمل است که دچار لوکمی میلوئیدی حاد شوند. در سایر موارد ، شانس لوکمی بیشتر است.

سایر مواردی که می توانند بر روی پیش آگهی این سندرم اثر گذار باشند، عبارتند از:

این که آیا این سندرم پس از درمان اولیه سرطان ایجاد شده است یا که خیر.
چه تعداد بلاست در مغز استخوان یافت می شود.

علائم سندرم میلودیسپلاستیک

اغلب، این سندرم باعث هیچ علامتی در ابتدایی بیماری نمی شود ولی بر روی انواع متفاوت سلول های خونی اثر دارد که می توانند نشانه های خطر خطرناکی ایجاد کنند، شامل:

خستگی: این یک علامت شایع است که در اثر کم خونی رخ می دهد و یا در اثر فقدان کافی گلبول های قرمز خون.
خونریزی غیر طبیعی.
کبودی و یا خط های قرمز باریک در پوست
رنگ پریدگی
کوتاهی تنفس در طی فعالیت فیزیکی

تشخیص سندرم میلودیسپلاستیک

برای تشخیص سندرم میلودیسپلاستیک، پزشک شما ممکن است به ترتیب زیر عمل کند:

از شما در مورد علائم و تاریخچه ی سایر مشکلات طبی بپرسد.
معاینه ی بالینی برای شما انجام دهد تا سایر علل احتمالی را برای علائم شما بررسی کند.
نمونه ی خونی را برای شمارش سایر سلول های خونی و بررسی سلول های خونی در زیر میکروسکوپ درخواست دهد.
برای انجام تحلیل های بیشتر نمونه ی مغز استخوان بگیرید. این امر با ورورد سوزن به استخوان لگن برای برداشت نمونه همراه است.
انجام تحلیل های ژنتیکی برای سلول های مغز استخوان