سرگیجه

سرگیجه می تواند علل تعادلی داشته باشد با منشاء مجاری نیم دایره ای گوش داخلی و یا ممکن است در اثر اختلالات مخچه باشد. توجه داشته باشید که شایع ترین نوع سرگیجه، سرگیجه ی وضعیتی خوش خیم است که با تغییر وضعیت سر در حالت خوابیده ایجاد می شود.

علل سرگیجه

• علت  آن اغلب مشکلات گوش داخلی است.

برخی از شایع ترین علل آن عبارتند از:

سرگیجه ی وضعیتی خوش خیم (BPPV) : زمانی رخ می دهد که ذرات ریز و باریک کلسیم ( کانالیت) به داخل کانال گوش داخلی بریزند. گوش داخلی پیغام هایی را به مغز  در مورد  حرکات سر و بدن  در ارتباط با جاذبه  مخابره می کند. این کار امکان برقراری تعادل را فراهم می کند.

BPPV می تواند به هر علتی رخ دهد و در هر سنی هم ممکن است دیده شود.

بیماری منیر : یک اختلال در گوش داخلی است که به نظر می رسد به علت افزایش مایع و تغییر فشار در گوش باشد. دوره هایی از سرگیجه را همراه با صدای زنگ در گوش ( وزوز گوش یا تینیتوس ) و کاهش شنوایی می دهد.

نوریت وستیبولار و یا لابیرنتیت : یک مشکل در گوش داخلی است که معمولا با عفونت نوع ویروسی مرتبط است. عفونتی که باعث ایجاد التهاب  در گوش داخلی اطراف عصب می شود  و برای کمک به برقراری تعادل در بدن مهم است.

در حد کمتری ممکن است سرگیجه با موارد زیر همراهی داشته باشد:

• آسیب سر و گردن
• مشکلات مغزی از جمله استروک و یا تومور
• داروهای خاص که آسیب گوش  می دهند.
• سردرد های میگرنی

علائم سرگیجه عبارتند از:

سرگیجه اغلب با تغییر وضعیت سر ایجاد می شود. افرادی که سرگیجه دارند، معمولا آن را با احساس های زیر تفسیر می کنند:

• حالت نوسان دار
• کج شدن
• عدم تعادل
• کشیده شدن به یک سمت

سایر علائمی که ممکن است همراه با سر گیجه دیده شود، عبارتند از:

• احساس حالت تهوع
• نیستاگموس ( حرکات تند و سریع و یا غیر طبیعی در چشم )
•  سردرد
• تعریق
• صدای زنگ در گوش ها و یا کاهش شنوایی

این علائم می تواند برای چند دقیقه تا چند ساعت و یا حتی بیشتر ایجاد شود و بعد هم از بین برود.

درمان مناسب برای سرگیجه

درمان سرگیجه یه علت ایجاد آن بستگی دارد. در بسیاری از موارد، سرگیجه بدون هیچ نوع درمانی خوب می شود. علت آن این است که مغز ما به آن عادت می کند، حداقل در برخی موارد، یا تغییرات گوش داخلی، بر اساس سایر مکانیسم هایی که برای حفظ تعادل وجود دارند.

در برخی موارد، درمان لازم است و ممکن است شامل موارد زیر باشد:

بازتوانی وستیبولار : این نوعی از درمان جسمانی است هدف کمک به تقویت سیستم وستیبولار. عملکرد سیستم وستیبولار ارسال سیگنال ها به مغز در مورد سر و حرکات بدن نسبت به جاذبه است.

این روش زمانی توصیه می شود که  حملات مکرر سر گیجه دیده شود.

مانورهای جایگزینی کانالیت : رهنمود هایی آکادمی آمریکایی نورولوژی مجموعه ای از حرکات خاص را برای بدن و سر در مورد BPPV مطرح می کند. حرکات برای جابجایی ذرات کلسیم به خارج کانال و به درون حفره ی گوش داخلی انجام می شود، پس این ذرات توسط بدن جذب می شوند.  احتمال دارد که شما در طی این روش با جابجایی کانالیت ها علائم سر گیجه را تجربه کنید.

پزشک می تواند در مورد این حرکات به شما کمک کند. این حرکات بی خطر و موثر هستند.  این حرکات باعث می شوند تا BPPV در ۸ تا از ۱۰ مورد بیمار با بهبودی   همراه باشند.

داروها : در برخی موارد، ممکن است داروها برای تسکین علائم داده شوند، از جمله در موارد تهوع و یا بیماری حرکت که همراه با سر گیجه باشد.

اگر سرگیجه در اثر التهاب و یا عفونت، آنتی بیوتیک و یا استروئید ها ایجاد شود، ممکن است تورم را کاهش دهد و عفونت را درمان کند.

برای بیماری منیر، دیورتیک ها ( دارو های مدر) ممکن است برای کاهش فشار ناشی از افزایش ساخت مایع تجویز شوند.

جراحی : در موارد معدودی، ممکن است جراحی برای درمان سرگیجه لازم باشد.

اگر سرگیجه در اثر مشکلات زمینه ای جدی ایجاد شود، از جمله تومور و یا آسیب به مغز و یا گردن، درمان برای این مشکلات اغلب برای تسکین علائم سرگیجه کمک کننده خواهد بود.

ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com