ضربان قلب نامنظم به عنوان آریتمی خوانده می شود که به معنای تعداد نامنظم ضربان قلب نمی باشد و این دو مورد لزوما با هم دیگر رخ نمی دهند.
ضربان قلب طبیعی ۵۰ تا ۱۰۰ ضربه در دقیقه است. آریتمی ها ممکن است با تعداد ضربان قلبی طبیعی همراه باشد و یا تعداد ضربان قلب کم و یا زیاد شود.
آریتمی ها ممکن است علل بسیار متفاوتی داشته باشند، شامل موارد زیر:
انقباضات زودرس دهلیزی: این ها ضربانات اضافی اولیه ای هستند که در ناحیه ی دهلیز ها ایجاد می شوند ( دریچه های فوقانی قلب). این نوع آریتمی خطرناک نیست و معمولا به درمانی نیاز ندارد.
انقاباضات نارس بطنی (PVCs): این ها شایع ترین آریتمی ها هستند و در افرادی با بیماری قلبی زمینه ای و یا بدون هیچ نوع بیماری قلبی رخ می دهند. ضربان قلب پرشی وجود دارد. در برخی افراد، ممکن است با استرس، مصرف زیاد قهوه و یا نیکوتین و یا ورزش خیلی زیاد ارتباط داشته باشد. ولی کن گاهی اوقات، می تواند در اثر بیماری قلبی و یا عدم تعادل الکترولیت ها هم رخ دهد. افرادی که PVC زیادی دارند و / یا علائم همراه با آن را دارند، می بایست توسط پزشک ویزیت شوند. در حالی که، در بسیار از افراد، معمولا PVC بدون خطر است و ندرتا درمان نیاز دارد.
فیبریلاسیون دهلیزی: این اختلال ریتم نامنظم قلبی می باشد که بسیار شایع است و باعث انقباض غیر طبیعی دهلیز ها ( دریچه ی فوقانی قلب) می شود.
فلوتر دهلیزی: آریتمی است که به علت یک یا بیش از یک مدار فوری در دهلیز ایجاد می شود. این اختلال معمولا از فیبریلاسیون دهلیزی منظم تر است. این آریتمی اغلب در افرادی دیده می شود که بیماری قلبی دارند و در هفته ی اول پس از جراحی قلب ایجاد می شود. اغلب به فیبریلاسیون دهلیزی تبدیل می شود.
تاکی کاردی فوق بطنی پاروکسیسمال (PSVT): ضربات قلب سریعی است که معمولا ریتم منظمی دارد، از بالای بطن ها منشاء می گیرد. PSVT به طور ناگهانی شروع می شود و تمام می شود. دو فرم اصلی دارد:
تاکی کاردی مسیر فرعی: ضربان قلب فوری به علت مسیر غیر طبیعی اضافی و یا ارتباط بین دهلیز و بطن ها. ایمپالس ها از راه مسیرهای خارجی و مسیر معمولی جابجا می شوند. این امر به ایمپالس ها اجازه می دهد تا به دور قلب بسیار سریع بگردند، و باعث شوند تا قلب به طور غیر طبیعی و سریع بزند.
تاکی کاردی بازگشتی گره دهلیزی بطنی: ضربان قلب سریع به علتی بیش از یک مسیر از راه گره دهلیزی بطنی. می تواند تپش قلب بدهد، باعث غش کردن شود و یا نارسایی قلبی بدهد. در برخی موارد، می توان با مانورهای ساده ای سیر آن ها را قطع کرد. برخی داروها می تواند این ریتم را متوقف کند.
تاکی کاردی بطنی (V-tach): ریتم قلبی سریعی است که از دریچه های تحتانی قلب ( یا بطن ها ) منشاء می گیرد. این سرعت بالا نمی گذارد که قلب به اندازه ی کافی از خون پر شود. می تواند آریتمی جدی بدهد، بویژه در افرادی که بیماری قلبی دارند، و ممکن است با علائم بیشتری همراهی داشته باشد.
فیبریلاسیون بطنی: آبشاری از ایمپالس های آشفته و نامنظم است که از بطن ها ایجاد می شوند. بطن ها می لرزند و نمی توانند منقبض شوند و یا خون را به بدن پمپ کنند. این یک وضعیت اورژانسی است که می بایست هر چه سریع تر با CPR ( احیای قلبی عروقی) و دفیبریلاسیون درمان شود.
سندرم QT طولانی: فاصله ی QT بخشی از نوار قلب است که زمانی را نشان می دهد که عضله ی قلبی منقبض می شود و بعد شل می شود و یا برای ارسال ایمپالس قلبی و بعد تخلیه آن این موارد رخ می دهد. هنگامی که فاصله ی QT از حد طبیعی بلندتر باشد، خطر تاکی کاردی بطنی تهدید کننده ی حیات را بالا می برد. این سندرم بیماری ارثی است که می تواند در افراد جوان، مرگ ناگهانی بدهد. می توان آن را با داروهای ضد آریتمی، ضربان ساز مصنوعی، کاردیوورژن الکتریکی، دفیبریلاسیون، و یا درمان ablation درمان کرد.
برادی آریتمی: این ها ریتم های قلبی آهسته هستند که ممکن است از بیماری در سیستم هدایتی قلب ایجاد شوند. نمونه های آن، اختلال کارکرد گره سینوسی و بلوک قلبی می باشد.
اختلال کارکرد گره سینوسی: ریتم قلبی آهسته به علت وجود گره سینوسی غیر طبیعی می باشد. اختلال کارکرد مشخص گره سینوسی که باعث ایجاد علائم خاصی می شود، با پیس میکر درمان می شود.
بلوک قلبی: بلوک کامل و یا تاخیری در ایمپالس های الکتریکی که از گره سینوسی به بطن ها می رود، تحت این نام خوانده می شود. قلب ممکن است ضربان های نامنظمی داشته باشد و اغلب آهسته است. اگر این اختلال جدی باشد، بلوک قلبی با پیس میکر درمان می شود.
آریتمی می تواند خاموش باشد و هیچ علامتی ندهد. پزشک می تواند ضربان قلبی نامنظم را در طی معاینه ی بالینی با گرفتن نبض و یا از راه نوار قلب شناسایی کند.
علائم آریتمی:
آزمون هایی که برای تشخیص آریتمی و یا تعیین علت آن استفاده می شود، شامل موارد زیر است:
داروهای متنوعی برای درمان آریتمی ها در دسترس هستند. این دارو ها عبارتند از:
داروهای ضد آریتمی: این داروها ضربان قلب را کنترل می کنند و شامل بتا بلاکر ها هستند.
درمان ضد انعقاد و ضد پلاکت: این داروها خطر ایجاد لخته های خون و استروک ( سکته ی مغزی) را کم می کنند. از این داروها می تواند وارفارین ( رقیق کننده ی خون) و یا آسپرین را نام برد. سایر داروهای رقیق کننده ی خون همانند پراداکسا ( دابی گاتران)، الیکوئیس و گرالتا ( ریواروکسابان) برای پیشگیری از استروک در افرادی که فیبریلاسیون دهلیزی دارند، تائید شده است.
ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com