نکروز آوسکولار

نکروز آوسکولار (AVN) که استئونکروز، نکروز آسپتیک و یا نکروز ایسکمیک استخوان نیز نامیده می شود، بیماری  است که هنگام کاهش خون رسانی به استخوان ها  اتفاق می افتد.

از آنجا که استخوان بافت زنده ای است و نیازمند خون  می باشد، وقفه در خونرسانی به آن باعث مرگ استخوان می شود. اگر این روند متوقف نشود، در نهایت باعث کلاپس استخوانی می شود.

نکروز آوسکولار اغلب در بخش فوقانی پا رخ می دهد.  دیگر  محل های شایع  وقوع آن عبارتند  از  بالای بازو، زانوها، شانه، و مچ پا.

آیا شما می توانید در مورد درد و  سفتی آرتریت کاری انجام دهید؟

شاید شما شنیده اید که گرما و یا سرما درمانی می تواند به تسکین درد کمک کند و شک دارید که به امتحان کردنش می ارزد یا که خیر  . بسیاری از پزشکان متخصص در زمینه  ی مفصل،  هر دوی گرما و سرما درمانی را برای کمک به کاهش التهاب و کاهش درد و سفتی همراه آرتریت توصیه می کنند. ممکن است کمی آزمون و خطا لازم باشد تا بفهمید کدام درمان برای درد شما بهتر عمل می کند و نقش موثر تری دارد. اما با امتحان این روش ها، شما می توانید ترکیب مناسبی را پیدا کنید .

چه کسی دچار نکروز آوسکولار  می شود و چه چیزی باعث ایجاد آن  می شود؟

۲۰۰۰۰ نفر در سال دچار AVN می شوند.  بسیاری از آن ها در سنین بین ۲۰ تا ۵۰ سال هستند. برای افراد سالم، خطر ابتلا به نکروز آوسکولار کم است. بیشتر موارد ناشی از یک مشکل سلامتی و  یا  آسیب زمینه ای است . علل احتمالی  آن عبارتند از:

• دررفتگی و  یا شکستگی در استخوان ران(فمور). این نوع آسیب می تواند روی میزان جریان خون به استخوان تاثیر بگذارد و منجر به نکروز AVN  مرتبط با تروما شود.AVN  ممکن است در ۲۰% یا بیشتر افرادی که دررفتگی مفصل ران دارند هم ایجاد شود.
• مصرف مزمن کورتیکواستروئید ، استفاده طولانی مدت از داروهای  ضد التهاب ، چه به صورت خوراکی و چه به صورت داخل وریدی با ۳۵٪ از تمام موارد نکروز آوسکولار غیرتروماتیک مرتبط است. اگرچه دلیل این امر به طور کامل درک نشده است، پزشکان حدس می زنند که این داروها ممکن است با توانایی بدن برای تجزیه ذرات چربی تداخل داشته باشد. این ذرات در رگ های خونی جمع می شوند ( آنها را باریک تر می کنند)  و خونرسانی به استخوان را کاهش می  دهند.
• مصرف بیش از حد الکل  بسیار شبیه به کورتیکواستروئیدها  است، مصرف  بیش از حد  الکل ممکن است باعث شود تا ذرات چربی در عروق جمع شوند و باعث کاهش خون رسانی به استخوان ها شود.
• لخته های خون، التهاب و صدمه به شریان ها. همه این ها می توانند جلوی جریان خون به استخوان ها را بگیرند.

سایر شرایط مرتبط با نکروز آوسکولار غیرتروماتیک عبارتند از:

• بیماری گوشه، یک اختلال متابولیک ارثی است که در آن مقادیر مضری از یک ماده چرب در اندام ها جمع می شود.
• بیماری سلول داسی شکل
• پانکراتیت ( التهاب پانکراس )
• عفونت HIV  ( ایدز )
• پرتودرمانی یا شیمی درمانی
• بیماری های خود ایمنی
• بیماری رفع فشار (دکمپرسیون )، این  بیماری  هنگامی رخ می دهد که بدن در معرض کاهش ناگهانی فشار در اطراف قرار می گیرد، این حالت باعث تشکیل حباب های گاز در خون می شود.

علائم نکروز آوسکولار

در مراحل اولیه، نکروز آوسکولار معمولا هیچ علامتی ایجاد نمی کند. با این حال، با پیشرفت بیماری درد ایجاد می شود. در ابتدا، شما ممکن است درد را هنگام فشار آوردن بر روی استخوان آسیب دیده تجربه کنید. سپس، درد ممکن است مداوم تر شود . اگر این بیماری پیشرفت کند و استخوان و مفصل مجاورش کلاپس پیدا کند، شما ممکن است درد شدیدی را تجربه کنید که مانع استفاده ی شما از آن مفصل شود. زمان بین علائم اولیه و کلاپس استخوان ممکن است از چند ماه تا بیش از یک سال متغیر باشد.

درمان نکروز آوسکولار

هدف از درمان AVN بهبود عملکرد مفصل مبتلا، توقف پیشرفت آسیب استخوان و کاهش درد است.

بهترین درمان به تعدادی از عوامل بستگی دارد ، از جمله:

• سن شما
• مرحله ی بیماری
• محل و میزان آسیب استخوانی

علت نکروز آوسکولار

اگر علت نکروز آوسکولار شما شناخته شده باشد، درمان،  تلاش برای رفع علت زمینه ای را نیز شامل می شود. باشد. برای مثال، اگر  AVN توسط لخته های خون ایجاد شده باشد، پزشک شما داروهایی را برای حل کردن لخته ها تجویز می کند. اگر التهاب عروق مسئول این اختلال  باشد، پزشک شما ممکن است داروهای ضد التهابی تجویز کند.

اگر نکروز آوسکولار زود تشخیص داده شود، درمان ممکن است شامل استفاده از داروهای ضد درد و یا محدود کردن استفاده از ناحیه ی آسیب دیده باشد. اگر هیپ، زانو  و یا مچ پای شما درگیر است، عصا ممکن است برای وزن نگذاشتن روی مفصل آسیب دیده لازم باشد. همچنین پزشک شما ممکن است تمرینات حرکتی برای کمک به حفظ تحرک مفصل توصیه کند

با اینکه درمان های غیر جراحی ممکن است پیشرفت نکروز آوسکولار را آهسته تر کند، بسیاری از افراد که دچار این وضعیت هستند، در نهایت نیاز به جراحی پیدا می کنند.
انتخاب های جراحی عبارتند از:

گرافت های استخوانی، که شامل برداشتن استخوان سالم از یک قسمت بدن و استفاده از آن برای جایگزین کردن استخوان آسیب دیده است.

استئوتومی، یک روش است که شامل برش استخوان و تغییردادن قرارگیری آن برای = رفع  فشار از روی استخوان و  یا مفصل  می باشد.

تعویض کامل مفصل، که شامل برداشتن مفصل آسیب دیده و جایگزینی آن با یک مفصل مصنوعی است.

دکمپرسیون مرکزی، یک روش است که شامل برداشتن بخشی از داخل استخوان برای کاهش فشار و اجازه دادن به شکل گیری رگ های خونی جدید است.

گرافت استخوانی رگ دار، روشی است که در آن از بافت خود بیمار برای بازسازی مفاصل هیپ آسیب دیده استفاده می شود.  جراح،  در ابتدا  استخوان دچارخونرسانی کم را از هیپ برمی دارد و سپس آنرا با استخوان غنی از رگ های خونی برداشته شده از جاهای دیگر، مانند استخوان فیبولا  و یا استخوان های کوچک تر قسمت های تحتانی پا جایگزین می کند.

ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com