تاندونیت التهاب یا تحریک تاندون (طناب ضخیم متصل کننده ی استخوان به عضله) است.
تاندونیت اغلب توسط وارد شدن ضربه های جزئی مکرر بر روی منطقه ی آسیب دیده ایجاد می شود و یا در اثر یک آسیب ناگهانی جدی تر پدید می آید.
فعالیت های بسیاری است که می تواند تاندونیت دهد، از جمله :
همچنین طرز قرارگیری نادرست در محل کار و یا خانه ، یا فعالیت کششی و آماده سازی ضعیف قبل از ورزش خطر ابتلای فرد را به این اختلال افزایش می دهد.
تاندون آشیل عضله ی پشت ساق را به استخوان پاشنه متصل می کند . این بزرگ ترین تاندون در بدن انسان است و اجازه می دهد تا شما بر روی پنجه بایستید و فشار را هنگام راه رفتن و یا دویدن تحمل می کند.
دو مشکل اصلی موجود در تاندون آشیل عبارتند از:
تاندونوپاتی آشیل: مثل تاندونیت
پارگی تاندون آشیل یا پارگی. تاندون آشیل می تواند به طور ناقص یا کامل پاره شود. پارگی ناقص آن ممکن است بدون علامت باشد و یا علایم خفیفی داشته باشد ولی پارگی کامل باعث درد و از دست دادن ناگهانی قدرت و حرکت پا می شود.
استخوان یا مفصل غیر طبیعی و یا بد قرارگرفته شده (مانند تفاوت طول پاها و یا آرتریت در یک مفصل) که ساختارهای بافت نرم را تحت فشار قرار می دهد.
فشارهای ناشی از شرایط دیگر، مانند آرتریت روماتوئید، نقرس، آرتریت پسوریاتیک، اختلالات تیروئید، و یا واکنش های دارویی غیر معمول.
استفاده بیش از حد از تاندون و یا انجام کار زیاد درحالی که تاندون به آن حرکت و یا کار عادت ندارد. تاندونیت در weekend Warriors یعنی افرادی که تنها در تعطیلات، بازی و ورزش شدید می کنند هم شایع است.
گاهی اوقات یک عفونت می تواند تاندونیت بدهد، به ویژه عفونت ناشی از گازگرفتن دست یا انگشت توسط گربه و یا سگ.
هر کس می تواند تاندونیت بگیرد، اما در بزرگسالان شایع تر است، به ویژه کسانی که بیش از ۴۰ سال سن دارند. چون تاندون با افزایش سن کمتر فشار را تحمل می کند، انعطاف پذیری آن کم می شود و راحت تر هم پاره می شود.
تاندونیت می تواند تقریبا در هر منطقه ای از بدن که در آن یک تاندون استخوان را به عضله متصل کرده است، رخ دهد.
محل های معمول آن عبارتند از:
علائم تاندونیت عبارتند از:
برای اجتناب از تاندونیت، سعی کنید این نکات را به هنگام انجام فعالیت های گوناگون رعایت کنید:
درمان اولیه ی تاندونیت عبارتست از:
اگر شرایط بیمار ظرف یک هفته رو به بهبود نرفت، به پزشکتان مراجعه کنید. شما ممکن است درمان های پیشرفته تری نیاز داشته باشید، از جمله:
تزریق کورتیکواستروئید: کورتیکواستروئیدها (کورتون ها) اغلب در این زمینه استفاده می شوند، چون به سرعت التهاب و درد را کاهش می دهند.
فیزیوتراپی: این روش می تواند بسیار مفید باشد، به خصوص برای “شانه منجمد.” فیزیوتراپی شامل تمرینات دامنه حرکتی و آتل بندی (برای انگشت شست، ساعد و لولاها) است.
جراحی: به ندرت و برای مشکلات شدیدی که به درمان های دیگر پاسخ نمی دهند، این روش مورد نیاز است.
تاندونیت ممکن است هفته ها تا ماه ها طول بکشد تا برطرف شود، و به شدت آسیب شما بستگی دارد.
هشدار
اگر هر یک از موارد زیر را تجربه کردید، می بایست به پزشک خود مراجعه کنید:
این علائم می تواند نشانه ای از مشکلات دیگری باشد که نیاز به بررسی و توجه فوری دارند.
ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com