بولیمیا

بولیمیا نوعی اختلال در  غذا خوردن است. بیماران مبتلا  به این بیماری، مقادیر زیادی غذا  را در مدت کوتاهی می خورند و سپس کاری می کنند تا از شر غذای خورده شده رها شوند مثل استفراغ، ورزش بیش از حد و  یا استفاده از داروهایی مثل ملین ها.

این بیماران ممکن است پرخوری کنند، چون غذا خوردن به آنها احساس خوبی می دهد و خوردن بیش از حد و خارج از کنترل رخ می دهد و پس از این پرخوری احساس شرم و گناه و ترس از افزایش وزن پیدا می کنند که باعث می شود تا سعی  کنند غذای خورده شده  را خارج  کنند.

این چرخه های پرخوری و پاک سازی جبرانی در صورت عدم درمان منجر به مشکلات جدی و طولانی مدتی می شوند. اسید بالا آمده حین استفراغ می تواند منجر به پوسیدگی دندان ها، بیماری ها  لثه و از بین رفتن مینای دندان شود. روش های پاک سازی جبرانی می توانند منجر به پوکی استخوان، آسیب کلیوی، مشکلات قلبی و حتی مرگ شوند.

اگر شما یا یکی از آشنایانتان دچار بولیمیا یا یکی دیگر از اختلالات غذا خوردن هستید،  نیاز به کمک دارید،  چون اختلالات غذا خوردن می توانند خطرناک شوند  و یک فرد نمی تواند به تنهایی بر آنها پیروز شود. درمان می تواند به شخص مبتلا کمک کند تا احساس بهتری  داشته باشد و سالم باشد.

تمام اختلالات غذا خوردن پیچیده اند و متخصصین دقیقا نمی دانند که چه علتی باعث ایجاد آنها می شود. اما در کل آن ها ممکن است در اثر مجموعه ای از عوامل مثل سابقه خانوادگی، فاکتورهای اجتماعی و صفات شخصیتی ایجاد شوند.

شما باید بدانید که احتمال ابتلا به بولیمیا در شما در این موارد بیشتر است یا که خیر:

• اگر شخص دیگری در خانواده ی شما دچار چاقی یا اختلالات غذا خوردن است.
• داشتن شغل و  یا ورزش خاصی که سایز بدنتان در آن مهم است مثل رقصندگان باله، مانکن ها و ژیمیناست ها
• اگر از آن دسته افراد هستید که سعی می کنند همیشه عالی باشند و هیچگاه به اندازه ی کافی احساس خوب بودن نداشته باشید.
• اگر دچار مسائل استرس زای زندگی شده اید مثل طلاق، شکست عشقی، مهاجرت به شهر جدید  و یا عوض کردن مدرسه

بولیمیا در افراد زیر شایع تر است:

• نوجوانان، مثل سایر اختلالات غذا خوردن بولیمیا نیز معمولا در سنین نوجوانی شروع می شود ولی کن می تواند زودتر و  یا دیرتر نیز شروع شود.
• زنان، اما در جنس مذکر هم دیده می شود.

اگر چه بولیمیا اغلب در سنین نوجوانی شروع می شود اما معمولا تا بزرگسالی هم طول می کشد و یک بیماری طولانی مدت و مزمن  است.

مبتلایان به بولیمیا

• بطور منظم پرخوری می کنند. مقادیر زیادی غذا را  در زمان کوتاهی می خورند ، اغلب کمتر یا بیشتر از چند ساعت زمان می برد. در طی پرخوری آنها احساس می کنند که کنترلی بر روی خودشان  ندارند و نمی توانند خوردن را متوقف کنند.
• پاک سازی جبرانی را  برای راحت شدن از شر غذای خورده شده و اجتناب از افزایش وزن انجام می دهند،  با کمک  ایجاد استفراغ عمدی، انجام ورزش بسیار سخت یا طولانی مدت، سوء مصرف ملین ها و انماها و مدرها یا سایر داروها
• احساس نگرانی در مورد ظاهر و افزایش وزن و چگونه به نظر رسیدن جلوی دیگران دارند.
• هرکدام از موارد یاد شده می تواند نشانه ای از اختلالات غذا خوردن باشد که به درمان نیاز دارد.

بولیمیا با آنورکسی نروزا (بی اشتهایی عصبی) فرق دارد. کسانی که بی اشتهایی عصبی دارند، آنقدر کم غذا می خورند که شدیدا لاغر می شوند اما مبتلایان به بولیمیا ممکن است لاغر نباشند و ممکن است سایزشان نرمال باشد. آنها ممکن است مخفیانه پرخوری کنند و پاک سازی جبرانی شان را انکار کنند که در نتیجه دانستن این که بیمار مبتلا به بولیمیا مشکل جدی دارد، برای دیگران سخت  و دشوار می شود.

اگر شما در مورد ابتلای کسی نگرانید، به دنبال نشانه های زیر در وی بگردید و بدانید که یک شخص ممکن است مبتلا به بولیمیا باشد،  اگر موارد زیر وجود داشته باشد:

• بلافاصله بعد از غذا به حمام می رود.
• مخفیانه  غذا  می خورد، غذاها را  پنهان می کند و جلوی سایر افراد چیزی نمی خورد.
• زیاد ورزش می کند، حتی وقتی  که حال خوبی ندارد.
• اغلب در مورد رژیم، وزن و شکل بدن صحبت می کند.
• اغلب ملین  و یا مدر استفاده می کند.
• دارای علایم دندانی، پینه پشت دست، گونه و فک متورم است که در اثر استفراغ ایجاد می شوند.

بولیمیا را می توان با مشاوره ی  روانشناسی و درمان دارویی مثل ضد افسردگی ها درمان کرد. هر چه درمان زودتر شروع شود،  بهتر است و درمان زود هنگام می تواند بهبود را آسانتر کند و جلوی مشکلات جدی تر را در سیر بیماری بگیرد. حین کار با مشاور فرد مبتلا می تواند یاد بگیرد که احساس بهتری از خود داشته باشد، و مجددا به طور طبیعی و عادی  غذا بخورد.

سایر اختلالات روانی مثل افسردگی اغلب همراه بولیمیا رخ می دهد. اگر فرد، همراه بولیمیا اختلال دیگری نیز داشته باشد، درمان بیشتری ممکن است لازم شود و تا بهبودی زمان بیشتری طول بکشد.

برای غلبه بر اختلالات غذا خوردن زمان طولانی لازم است و بازگشت به روش های ناسالم غذا خوردن شایع است. اگر شما این بیماری ها را دارید سعی در درمان خودسرانه نکنید و کمک بگیرید.

ممکن است تشخیص ابتلای یک شخص مهم برای شما به اختلالات غذا خوردن، ترسناک باشد ولی اگر فکر می کنید که یک دوست و  یا کسی که دوستش دارید به این بیماری ها مبتلاست می توانید به وی کمک کنید:

• با او صحبت کنید و به او بگویید که چقدر نگرانش هستید.
• مجبورش کنید که از یک دکتر و  یا مشاور کمک بگیرد. ترجیحا خودتان هم با او  نزد پزشک بروید.
• از یک شخص دیگری کمک بگیرید مانند پدر، مادر، معلم، مشاور، و یا دکتر. هرچه زودتر دوستتان کمک بگیرد، سریعتر سلامتیش را باز می یابد.

ترجمه شده از وبسایت: www.webd.com