آنفلوآنزا در اطفال – Influenza (Flu) In Children
نام دیگر آن آنفلوآنزای فصلی است.
آنفلوآنزای فصلی یک عفونت ویروسی شایع است که باعث تب، بدن درد، سردرد و گرفتگی بینی و سینوس ها می شود. این عفونت به راحتی در مدارس و مراکز نگهداری انتقال می یابد. معمولا این عفونت خودبخود برطرف می شود. در کودکان زیر ۵ سال بویژه در شیرخواران و در صورت وجود مشکلات مزمن مثل آسم، دیابت و مشکلات قلبی یا کلیوی این عفونت خطرناک تر و حتی کشنده است. در برخی موارد داروهای ضد ویروس ممکن است به تسکین سریع تر عفونت کمک کند.
کودک ممکن است دچار تب بالا همراه با لرز، درد بدن، بی قراری و ضعف شود. ممکن است در ادامه گلودرد و یا آبریزش بینی هم ایجاد شود. ممکن است پزشک استامینفن و یا ایبوپروفن برای تسکین و کاهش تب توصیه کند. برای اطفال و نوجوانان نمی بایست آسپرین استفاده شود، چون خطر بیماری جدی و نادری به نام سندرم ری را به همراه دارد. استراحت و استفاده از مقادیر کافی مایعات برای پیشگیری از کم آبی ممکن است کمک کننده باشد. در برخی موارد، اگر بیمار شیرخوار باشد و یا بیماری مزمن داشته باشد، ممکن است نیاز باشد تا آنفلوآنزا در بیمارستان درمان شود. در موارد شدید آنفلوآنزا، پزشک ممکن است در ۴۸ ساعت اول شروع، داروهای ضد ویروس تجویز کند. در بیشتر موارد، علائم کودک در مدت ۵ روز بهبود می یابد، ولی سرفه و ضعف ممکن است مدت بیشتری ادامه داشته باشد.
بهترین روش پیشگیری، واکسن آنفلوآنزا است. اطفال ۶ ماه تا ۱۹ سال نیاز به واکسن جدید دارند.
بیشتر درمان های آنفلوآنزا برای تسکین علائم کاربرد دارد. این موارد عبارتند از:
اگر کودک علائم آنفلوآنزا دارد، باید فورا به پزشک اطلاع داده شود. اگر علائم کودک بدتر می شود، تب مداوم، سرفه ای که بهبود نمی یابد وجود دارد، و یا کودک درد گوش، ترشحات زرد و غلیظ بینی دارد که ممکن است نشانه ی عفونت سینوس باید و یا هر علامت جدیدی وجود دارد، باید با پزشک تماس گرفته شود.
اگر کودک مشکلات تنفسی دارد که با تخلیه ی بینی بهبود نمی یابد، نشانه های کم آبی وجود دارد، استفراغ شدید و یا مداوم وجود دارد، و یا با استامینفن و یا ایبوپروفن بهبود نمی یابد، باید به اورژانس بیمارستان مراجعه شود.
ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com