شانه منجمد – Frozen Shoulder
نام دیگر آن کپسولیت چسبنده است.
این اختلال معمولا به صورت درد و سفتی شانه شروع می شود. درد ممکن است از شانه به بازو هم پخش شود. در طی هفته ها تا ماه ها، این درد حرکت را محدود می کند. فعالیت های روزانه ممکن است دشوار یا غیر ممکن باشد.
شانه منجمد ممکن است باعث درد و سفتی شانه شود. در نهایت این درد باعث سفت شدن شانه می شود. در نهایت حرکات دشوار می شود. این آسیب ممکن است در اثر التهاب یا اسکار بافت های اطراف مفصل شانه باشد. شانه منجمد معمولا خودبخود خوب می شود. دارو و درمان فیزیکی به تسکین ناراحتی و بهبود حرکت کمک می کند.
شانه ی منجمد در طی ۳ مرحله پیشرفت می کند. درد و سفتی مفصلی در مرحله ی انجماد افزایش می یابد. محدوده ی حرکت مفصل به شدت در این مرحله کم می شود. بهبود کامل بین ۶ ماه تا ۲ سال زمان می برد.
این اختلال در حدود ۲ درصد جمعیت کلی را تشکیل می دهد.
علل شانه ی منجمد به خوبی مشخص نشده است. بیشتر در افراد دیابتی رخ می دهد. کم کاری تیروئید و پرکاری تیروئید، بیماری پارکینسون، و بیماری قلبی هم با بیماری شانه ی منجمد ارتباط دارد. یک راه برای پیشگیری از شانه ی منجمد حرکت مفصل بلافاصله پس از جراحی و آسیب است.
شانه ی منجمد معمولا به مرور زمان بهتر می شود. اگرچه بهبود کامل ممکن است چندین سال زمان بر باشد. درمان بر روی کنترل درد و بهبود دامنه ی حرکت تمرکز دارد. داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مثل آسپرین و ایبوپروفن به بهبود درد و تورم کمک می کند. تزریق استروئید ممکن است برای مهار التهاب شانه کمک کننده باشد. درمان فیزیکی اغلب به بهبود دامنه ی حرکت کمک می کند. اگر درد و سفتی مفصلی بهبود نیابد، پزشک ممکن است جراحی را توصیه کند. یک رویکرد، کشش بافت اطراف شانه است. رویکرد دیگر استفاده از آرتروسکوپی شانه است.
استفاده از مسکن های بدون نسخه به تسکین درد و ناراحتی شانه ی منجمد کمک می کند. استفاده از گرما بر روی ناحیه ی آسیب دیده هم به تسکین درد کمک می کند.
پزشک مفصل را حرکت می دهد و میزان حرکت و زمان ایجاد درد را بررسی می کند. پزشک از بیمار می خواهد تا شانه خود را تکان دهد. تست هایی مثل تصویر برداری با اشعه ایکس، ام آر آی و سونوگرافی ممکن است برای رد مشکلات دیگری مثل آرتریت و یا آسیب های روتاتورکاف استفاده شود.
ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com