صرع پارشیال ساده

صرع پارشیال ساده – (Epilepsy (Simple Partial Seizures

علایم صرع پارشیال ساده

پرش در بخش هایی از بدن، بازو، پا و یا صورت
در برخی افراد ممکن است توهمات حسی ایجاد شود و یا مشکلات معده ای و یا تهوع

مرور کلی

صرع وضعیتی است که با تشنج های مکرر خود را نشان می دهد. انواع متفاوت تشنج وجود دارد. نوع تشنج به بخشی از مغز هر فرد بستگی دارد که در این بیماری درگیر می شود. صرعی که باعث ایجاد تشنج های پارشیال شده است در یکی از نواحی موضعی مغز شروع می شود. تشنج های پارشیال به دو نوع ساده و کمپلکس تقسیم می شوند. در طی تشنج های پارشیال ساده ، افراد کاملا هوشیار هستند و می توانند به محرک خارجی پاسخ بدهند. در طی تشنج پارشیال نوع کمپلکس، افراد به صورت گذرا هوشیاری خود را از دست می دهند.

چه چیزی انتظار می رود

اگر تشنج در اثر مشکلات زمینه ای مثل سطح قند خون پائین ایجاد شود، درمان بیماری زمینه ای باعث برطرف شدن تشنج می شود. اگر علت زمینه ای وجود نداشته باشد، صرع می تواند معمولا با داروهای ضد تشنج کنترل شود. حتی اگر تشنج ها گاه به گاه ادامه داشته باشد، ممکن است فرد زندگی طبیعی داشته باشد. تشنج معمولا آسیب مغزی نمی دهد.

میزان شیوع

بیش از ۳ درصد افراد، دچار تشنج های صرعی در بخشی از زندگی خود می شوند. تشنج های پارشیال ساده شایع ترین فرم صرع می باشد.

درمان صرع پارشیال ساده

اگر تشنج در اثر مشکل زمینه ای ایجاد می شود، پزشک بر اساس مشکل طبی درمان هایی را توصیه می کند. در موارد صرع غیر مرتبط با سایر مشکلات طبی:

انواعی از داروهای ضد تشنج در دسترس است. داروها اغلب توسط پزشک تجویز می شود، بویژه اگر اولین باری باشد که بیمار قرار است از آن ها استفاده کند.
اگر دارودرمانی تشنج ها را کنترل نکند، پزشک ممکن است با شما در مورد جراحی برداشت سلول های غیر طبیعی مغز که باعث تشنج شده است صحبت کند.
گزینه دیگر تحریک عصبی واگ است.
در برخی موارد، تشنج ممکن است با رژیم غذایی پر از چربی و کم کربوهیدرات ( رژیم کتوژنیک) کنترل شود.

مراقبت شخصی

خواب کافی، استرس نداشتن، عدم مصرف الکل به کاهش تشنج ها کمک می کند. اگر فرد دچار تشنج شود، باید اطرافیان وی یکسری موارد را بدانند:

آرام باشند.
بیمار را تکان ندهند.
نباید سعی کنند تا تشنج را قطع کنند.
نباید سعی کنند تا با تکان دادن بیمار را بیدار کنند.
نباید سعی کنند تا با زور دهان بیمار را باز کنند.
باید بیمار به پهلو باشد تا هر مایعی در دهان است خارج شود.
بالشت و یا وسیله نرمی زیر سر بیمار قرار دهند.
وقتی تشنج تمام شد، بیمار را از نظر نشانه های گیجی بررسی کنند. اجازه داده شود تا بیمار استراحت کند و یا بخوابد.
بیشتر تشنج ها کشنده نیستند ولی فرد اگر تاکنون تشنج و یا صرع نداشته و یا مدت زمان تشنج بیش از ۵ دقیقه باشد، باید اقدام طبی توسط اورژانس انجام شود.