آزمایش های غربالگری نوزاد : کدام یک از آزمایشات غربالگری را کودک شما خواهد داشت ؟
آزمایشات غربالگری نوزادان درست پس از تولد به دلیل شرایط نادر ولی جدی در آنان محک زده می شوند. همه کشورها مستلزم انجام دادن آزمایشات غربالگری معینی بر روی نوزادان هستند، حتی اگر آنان سالم به نظر برسند. این آزمایش ها به طور کلی طیفی از آزمایش های خون و یک تست شنوایی سنجی را شامل می شوند. (در حال حاضر برخی از کشورها غربالگری های نارسایی قلبی نیز را انجام می دهند). بیشتر اختلالات کودک شما به دلیل نداشتن هیچ نشانه مرئی در بدو تولد چک می شوند. درک زودهنگام این شرایط به پزشکان یک امتیاز حیاتی در درمان آنها را می دهد. این امر قبل از آن است که این شرایط بتوانند آسیب جدی و مداوم به کودکتان را موجب شوند. آزمایشات غربالگری تنها اطلاعات اولیه ای را حاصل می کنند که این امکان را برای پزشکان فراهم می آورند که آیا آزمایش تشخیصی دقیق تر را انجام دهند یا نه. بطوریکه این کار برای تعیین اینکه آیا به راستی مشکلی وجود دارد یا نه، مورد نیاز می باشد. اکثریت قریب به اتفاق نوزادان غربالگری شده شرایطی را که به دلیل آنها تحت آزمایش برای غربالگری قرار گرفته اند را ندارند. در حقیقت تنها حدود یک سوم از یک درصد نوزادان غربالگری شده مشکل دار تشخیص داده می شوند.
اگر شما در بیمارستان زایمان می کنید، کارکنان پزشکی غربالگری های شنوایی و قلبی کودکتان را انجام خواهند داد و تا زمان ترک بیمارستان برای انجام سایر آزمایشات از شما خون خواهند گرفت. آنان معمولا نمونه خون کودک ناسالم را برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه بهداشت عمومی کشور ارسال می کنند و نتایج آن به بیمارستان فرستاده خواهد شد. اگر در نتایج به دست آمده دلیلی برای نگران شدن وجود داشته باشد، پزشک کودکتان برای مطلع کردن شما از مرحله ی بعدی با شما تماس خواهد گرفت. اگر شما و کودکتان در عرض ۲۴ ساعت از زمان تولد بیمارستان را ترک کنید ممکن است از شما درخواست شود تا طی یک یا دو هفته برای به اتمام رساندن محک زدن لازم به بیمارستان برگردید. چون برخی از نشانه هایی که کودک به دلیل آنها مورد آزمایش قرار می گیرد تا دومین روز از زندگی اش و یا پس از آن آشکار نمی شوند. در برخی از کشورها اهمیتی ندارد که چه موقع بیمارستان را ترک می کنید، آنان از شما می خواهند تا به بیمارستان برگردید و در حدود دو هفتگی نوزادتان آزمایش ها تکرار شوند. این کار تنها برای مطمئن شدن از این است که هیچ چیز از دست نرفته باشد.
اگر نوزادتان را در خانه به دنیا می آورید، کودک تازه متولد شده خود را در چند روز اول زندگی اش به منظور گرفتن خون از او برای آزمایش های غربالگری به یک بیمارستان، کلینیک یا بخش بهداشتی ببرید. بهتر است این کار را طی دو یا سه روز – و حداکثر تا هفت روز انجام دهید. برنامه غربالگری نوزاد تازه متولد شده کشور شما می تواند اطلاعات بیشتری از چگونگی انجام دادن غربالگری پس از زایمان در خانه را فراهم آورد.
تصمیم گیری در مورد چرایی غربالگری بستگی به نظر هر کشور دارد، ولی در حال حاضر بیشتر کشورها تقریباً برای تمام ۳۱ اختلال اصلی آزمایش را انجام می دهند. شما می توانید از پزشک کودکتان بپرسید که او چه آزمایشاتی را خواهد داشت و یا برای دیدن جدیدترین لیست از شرایط منجر به محک در هر کشور از موسسه مالی همکاری های ژنتیکی غربالگری نوزاد تازه متولد شده بازدید کنید.
بسیاری از فاکتورها تعیین کننده چیزی هستند که موجب پرارزش بودن یک آزمایش غربالگری نوزاد می شود و کشورها خود به این نتیجه می رسند که کدامین یک از آزمایشات معقول تر هستند. از جمله فاکتورهای در نظر گرفته شده عبارتند از:
آزمایش های خون تنها مستلزم یک سوراخ فوری در پاشنه پا کودکتان برای دریافت نمونه خون است. برای تست شنوایی سنجی، یک هدفون کوچک و نرم به طور موقت به گوش نوزاد تان گذاشته می شود. غربالگری برای نقص های مادرزادی قلب نیز که به عنوان پالس اسکیمتری شناخته شده هستند بدون درد است. سنسورها به مدت چند دقیقه بر روی پوست نوزادتان برای تعیین مقدار اکسیژن در خونش و نرخ پالس او گذاشته می شوند. این روال های کاری کمی درد و رنج را موجب می شوند. در واقع، بسیاری از نوزادان در طول مدت انجام این آزمایش ها می خوابند.
بسیار بعید است که کودک تان یکی از شرایطی را داشته باشد که به علت آن مورد آزمایش قرار گرفته است. اگرچه در صورتی که مسئله ای وجود دارد بسیار بهتر است تا در اسرع وقت به آن پی برده شود. چون تعداد زیادی از شرایط اگر درمان نشده باقی بمانند می توانند عواقب شدیدی از ناتوانی هوشی گرفته تا آسیب به اندام بدن و یا حتی مرگ داشته باشند. و بیشتر شرایط می توانند به طور کامل با اقدامات نسبتاً ساده از قبیل نظارت داشتن بر رژیم غذایی کودک و یا مصرف داروهای معین بهبود پیدا کنند یا کنترل شوند.
در بعضی از کشورها والدین حق دارند تا از انجام آزمایش امتناع ورزند. (در حقیقت، اگر شما در مریلند، وایومینگ، و یا واشنگتن، ناحیه کلمبیا زندگی می کنید، تا زمانی که شما با انجام آزمایش موافق نباشید پزشکان مراقبت بهداشتی نمی توانند کودکتان را تحت آزمایش قرار دهند.)
ولی در تعداد انگشت شماری از کشورها به شما اجازه نه گفتن داده نمی شود. این کشورها اعتقاد دارند که انجام آزمایش برای سلامتی فرزندتان آنقدر مهم است که شما حق قانونی برای جواب رد دادن را ندارید. اگر شما نگران هستید از پزشک مراقبت بهداشتی خود سوال کنید که چه قوانینی در کشور شما وجود دارند.
در صورتی که من می خواهم آزمایشات بیشتری ازمواردی که کشورم ملزم می کند انجام دهم چه اتفاقی می افتد؟
در مورد علاقه خود با پزشک تان بحث کنید و پی ببرید که آیا بیمارستان شما می تواند آزمایشات اضافی را انجام دهد یا نه. اگر این بیمارستان توانایی انجام آنها را ندارد و شما نیاز دارید تا یک آزمایشگاه ارائه دهنده غربالگری مکمل را پیدا کنید به منابع زیر توجه کنید.
ترجمه شده از وبسایت: www.babycenter.com