آنمی بیماری های مزمن – Anemia of Chronic Disease
اسامی دیگر آن عبارتند از:
این بیماری ممکن است هیچ علامتی ندهد. وقتی که علائم رخ می دهد، معمولا خفیف هستند و شامل موارد زیر است:
آنمی زمانی رخ می دهد که تعداد گلبول های قرمز خیلی کم شود. این سلول ها در حمل اکسیژن و سایر ریز مغذی ها در کل بدن نقش دارند. نشانه های آنمی می تواند شامل موارد زیر باشد:
آنمی بیماری مزمن در اثر بیماری های التهابی خاص و یا عفونت ها رخ می دهد، مثل اختلالات خودایمنی، سرطان، بیماری کلیوی، سیروز، و عفونت های طولانی مدت مثل ایدز و هپاتیت B. تمامی سلول های زنده مثل باکتری و حتی سلول های سرطانی، نیاز به آهن دارند.
آنمی بیماری مزمن در پاسخ به بیماری التهابی مزمن یا عفونت و یا سرطان به آرامی ایجاد می شود. وقتی که علائم ایجاد می شود، معمولا خفیف است. این وضعیت معمولا بدتر نمی شود. موارد شدید با نیاز به انتقال خون و یا سایر درمان ها بسیار نادر است. با برطرف شدن بیماری زمینه ای این بیماری معمولا بهبود می یابد.
آنمی بیماری مزمن دومین فرم شایع آنمی است و شایع ترین فرم آنمی در بیماران بستری در بیمارستان است.
آنمی بیماری های مزمن معمولا خفیف است و عموما نیاز به درمان ندارد. وقتی که بیماری زمینه ای بهبود می یابد، آنمی هم معمولا برطرف می شود. فرم های بسیار نادر این اختلال معمولا نیاز به انتقال خون دارد، ولی این وضعیت نادر است. مکمل های آهن و ویتامین ها، که ممکن است برای درمان سایر انواع آنمی ها استفاده شود، در این فرم از آنمی مفید نیست. در واقع، استفاده از مکمل های آهن می تواند عوارض تهدید کننده ی حیات بدهد.
در این نوع آنمی باید برنامه درمانی برای بررسی وضعیت زمینه ای پیگیری شود. خود درمانی با مکمل های آهن برای این آنمی ممکن است مضر و خطرناک باشد. در این بیماری، هیچ مکمل بدون نسخه ای سر خود بدون مشورت با پزشک نباید استفاده شود.
ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com