دارو درمانی برای لرزش اساسی

دارو درمانی برای لرزش اساسی : زمانی که لرزش اساسی به‌طور مشخص در فعالیت‌های روزانه اختلال ایجاد می‌کند، دارو درمانی طولانی مدت لازم است. شایع‌ترین داروهایی که برای لرزش اساسی استفاده می‌شوند شامل بتا بلاکر‌ها مثل پروپرانولول و یک داروی صرع به نام میزولین (پریمیدون) می‌شود.

Topamax) Topiramat) داروی دیگری است که برای صرع و میگرن استفاده می‌شود و ممکن است برای بعضی از افراد مفید باشد.

با استفاده از داروهای مذکور، افراد با لرزش اساسی ممکن است در فعالیت‌هایی مثل خوردن یک استکان نوشیدنی یا استفاده از قاشق و چنگال، در توانایی کنترل حرکات‌شان، بهبود داشته باشند. فعالیت‌های دقیق‌تر حرکتی مانند نخ کردن یک سوزن ممکن است برایشان مشکل باشد به هر حال برای اکثر افراد، رعشه اساسی ناتوان‌کننده نیست.

پزشک شما براساس تاریخچه دارویی شما، بهترین درمان را برای شما مشخص می‌کند. هدف درمان این است که بیشترین بهبودی در حرکات شما به همراه کمترین عوارض جانبی دارویی اتفاق بیفتد.

برای افرادی که لرزش اساسی ملایمی دارند، دارو درمانی معمولاً لازم نیست. رعشه‌ها معمولاً با کم کردن استرس‌های ذهنی و مصرف نکردن موادی مانند کافئین و نیکوتین (که باعث افزایش رعشه می‌شوند)، کمتر می‌شود.

در موقعیت‌های اجتماعی و در فعالیت‌های اجتماعی، این افراد می‌توانند به توصیه پزشک یک بتابلاکر یا مقدار کمی الکل استفاده کنند. اگرچه مصرف الکل می‌تواند رعشه‌ها را کمتر کند، ولی خطر افزایش مصرف آن وجود دارد.

بتابلاکرها برای لرزش اساسی

بتابلاکر ایندرال (پروپرانولول) بیش از ۴۰ سال است که برای درمان لرزش اساسی استفاده می‌شود. بتابلاکرهای دیگر مانند لوپرسور هم ممکن است مؤثر باشند.

این‌که دقیقاً ایندرال چگونه باعث کاهش رعشه می‌شود معلوم نیست ولی احتمالاً باعث مهار رسیدن تحریکات به عضله می‌شود تقریباً ۵۰ تا ۶۰ درصد کسانی که ایندرال مصرف می‌کنند، مقداری بهبودی در عملکردشان احساس می‌کنند ولی سرکوب کامل رعشه اتفاق نمی‌افتد. بیشترین بهبودی‌ها برای لرزش دست و لرزش صدا ایجاد می‌شود. دارو ممکن است براساس فرمولاسیون آن، یک یا دو بار در روز استفاده شود.

عوارض جانبی بتا بلاکرها

تجویز بتابلاکرها برای همه‌ی کسانی که رعشه ذاتی دارند مناسب نیست. عوارض این داروها شامل:

• کاهش ضربان قلب
• افت فشار خون
• غش
• بی‌حسی
• خستگی
• اختلالات نعوظی
• افسردگی

بعضی از این موارد ممکن است موجب قطع مصرف دارو شود. در این مواقع باید با پزشک‌تان تماس بگیرید:

• اگر شما آسم یا بیماری‌های دیگر برونشی دارد (بتابلاکرها می‌توانند باعث ایجاد یا بدتر شدن علائم آسم شوند)
• اگر بیماری عروق کرونری یا آریتمی قلبی دارید.
• اگر بیماری کلیوی دارید.
• اگر بیماری کبدی دارید.
• اگر دیابت دارید.
• اگر باردار هستید یا پرستار دارید.

زمانی که شما ایندرال مصرف می‌کنید، پزشک شما باید ضربان قلب و فشار خون شما را کنترل کند. به‌طور کلی ایندرال می‌تواند در طولانی مدت باعث کاهش رعشه‌ها شوند ولی حدود ۱۰% افراد بعد از یک سال به دارو مقاومت نشان می‌دهند (اثر دارو کمتر می‌شود) در این موارد پزشک شما می‌تواند داروهای دیگری را جایگزین کند.

میزولین برای درمان لرزش اساسی

میزولین (پریمیدون) یک داروی ضدتشنج است که برای درمان لرزش اساسی هم استفاده می‌شود. این دارو برای افرادی که لرزش دست دارند مفیدتر است. گرچه مشخص نیست این دارو چگونه عمل می‌کند اما به نظر می‌رسد به اندازه ایندرال در کاهش چشمگیر رعشه در اکثر افراد مؤثر است. ولی عده‌ای ممکن است بعد از مدتی حدود ۱ سال نسبت به دارو مقاوم شوند.

در بیشتر موارد، میزولین به افرادی داده می‌شود که ایندرال برایشان مؤثر نبوده است همچنین به عنوان داروی کمکی به همراه ایندرال برای اثرگذاری بیشتر، تجویز می‌شود.

عوارض جانبی میزولین

میزولین ممکن است عوارض جانبی ناخواسته در چند روز اول شروع درمان داشته باشند. ولی این عوارض در طول مدت مصرف دارو کمتر می‌شوند. عوارض این دارو شامل:

• مشکل در راه رفتن
• سرگیجه
• تهوع
• خواب‌آلودگی
• گیجی
• خستگی و بی‌حالی

عوارض جدی و خطرناک بر اثر این دارو نادر است ولی ممکن است شامل مشکلات سلول‌های خونی و مغز استخوان شود. پزشک شما تعداد سلول‌های خونی شما را هر ۶ تا ۱۲ ماه یکبار چک می‌کند تا مشکلات احتمالی مشخص شوند. میزولین با فنو باریتال‌ها تداخل دارویی دارد پس نباید این دو دارو با هم مصرف شوند.

قبل از مصرف میزولین حتماً چنین مواردی را به پزشک‌تان بگویید:

• اگر تحت مراقبت پزشکی هستید یا باردار هستید.
• اگر داروهای دیگری مصرف می‌کنید (میزولین ممکن است با برخی داروها تداخل داشته باشد)
• اگر مشکلات کبدی یا کلیوی دارید.

به علاوه تا زمانی که میزولین مصرف می‌کنید نباید از نوشیدنی‌های الکلی استفاده کنید. مصرف دارو را ناگهان قطع نکنید و بدون مشورت با پزشک، از برندهای دیگر دارو استفاده نکنید.

توپاماکس (Topiramate)

توپاماکس به صورت  گسترده در درمان صرع و میگرن استفاده می‌شود. خیلی از پزشکان آن را برای لرزش اساسی هم تجویز می‌کنند. این مهم است که شما مصرف این دارو را با دوزهای کم شروع کنید و کم‌کم دوز را بالا ببرید تا از خواب‌آلودگی جلوگیری کنید. خیلی از بیماران ممکن است سطوحی از مشکلات روانی را تجربه کنند که حتماً باید در مورد دوز داروها با پزشک‌شان مشورت کنند. حدود ۳۰ تا ۴۰ درصد بیماران دوزهای بالای دارو را تحمل نمی‌کنند.

نورونتین

متخصصان برای درمان کوتاه مدت لرزش اساسی که دست‌ها را درگیر کرده از نورونتین استفاده می‌کنند گرچه نحوه عملکرد دارو مشخص نیست. در بیشتر موارد این دارو همراه با داروهای دیگر تجویز نمی‌شود. عوارض جانبی نورنتین نادر است و شامل:

• بی‌حسی
• مشکلات در راه رفتن
• تحریک‌پذیری
• افزایش وزن

الکل

برخی از مبتلایان به رعشه اولیه اظهار می‌کنند بعد از نوشیدن الکل علائم‌شان بهبود می‌یابد. این حالت تا حدود یک ساعت باقی می‌ماند و رعشه می‌تواند دوباره شروع می‌شود. در کل توصیه نمی‌شود که شما سعی کنید علائم رعشه را با مصرف الکل درمان کنید.

بنزودیازپین‌ها

بنزودیازپین‌ها (Xanax، Klonopin، Valium  و Ativan) ممکن است در بیمارانی که لرزش اساسی آن‌ها با داروهای دیگر درمان نشده کمک‌کننده باشند. این داروها رعشه‌هایی که بیشتر مرتبط با استرس و اضطراب هستند، تسکین می‌دهد. عوارض جانبی بنزودیازپین‌ها شامل گیجی، کاهش حافظه و بی‌حسی می‌شود. برای بیشتر افراد این داروها، درمان مناسبی برای مصرف طولانی مدت نیستند.

سم بوتولینوم

بوتاکس (نوع A) و میوبلوک (نوع B) نام برندهایی برای سم بوتولینوم هستند که می‌توانند برای درمان مشکلات حرکتی استفاده شوند. این داروها با ضعیف کردن عضلات باعث کاهش رعشه می‌شوند. این دارو همچنین برای درمان لرزش دست و لرزش صدا استفاده می‌شود. برای این درمان، دارو هر ۳ ماه یکبار تزریق می‌شود. اگر شما باردار هستید یا مبتلا به میاستنی گراویس هستید، یا علائم بعد از پولیو یا سندروم اتین لامبرت را دارید این دارو را مصرف نکنید.

عوارض جانبی بوتاکس نادر است و شامل کاهش اشتها و علائم ضعف شدید عضلات می‌شود.

آیا درمان‌هایی جایگزین برای درمان لرزش اساسی وجود دارد؟

در حال حاضر شواهدی برای اثبات اثرات مفید درمان‌های جایگزین لرزش اساسی وجود ندارد. بیمارانی که رعشه‌هایی دارند که با استرس و اضطراب تشدید می‌شوند، ممکن است برای رفع موقتی علائم از درمان‌های آرام‌بخشی کمک بگیرند.

بعضی از داروهای گیاهی ممکن است رعشه‌ها را تشدید کنند. همیشه برای استفاده از درمان‌های جایگزین با پزشکتان مشورت کنید.

ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com