آفتاب سوختگی و سایر واکنش های آلرژی ناشی از آفتاب بر روی پوست
خورشید تولید اشعه های نامریی به نام ماوراء بنفش UVA – A و یا ماوراء بنفش UVB – B است که می تواند به پوست آسیب برساند. نور بیش از حد خورشید می تواند باعث آفتاب سوختگی، تغییرات بافت پوست و سرطان های پوست شود. همچنین، بثورات پوستی می تواند به نور خورشید نسبت داده شود. حتی در روزهای ابری، اشعه UV به زمین می رسد و می تواند باعث آسیب پوست شود.
آفتاب سوختگی یک بیماری است که وقتی رخ می دهد که میزان مواجهه با آفتاب یا یک منبع نور ماوراء بنفش بیش از توانایی رنگدانه محافظ بدن (ملانین) برای محافظت از پوست است.
علائم آفتاب سوختگی شامل پوست دردناک و قرمز است. هرچند، آفتاب سوختگی ممکن است فورا آشکار نشود. زمانی که پوست شروع به دردناک و قرمز شدن می کند، آسیب رخ داده است. آفتاب سوختگی شدید ممکن است منجر به تورم و تاول شود. افرادی که به شدت آفتاب سوخته شده اند ممکن است دچار تب، لرز و یا ضعف شوند. در موارد نادر، افراد با آفتاب سوختگی می توانند دچار شوک شوند. چند روز پس از آفتاب سوختگی، افراد با پوست لطیف ممکن است در مناطق سوخته دچار پوسته شدن شوند. خارش ممکن است رخ دهد و مناطق پوسته شده حتی بیشتر حساس به آفتاب سوختگی برای چند هفته می شوند.
استعداد ابتلا به آفتاب سوختگی در افراد با موارد زیر افزایش می یابد:
افرادی که از برخی از داروهای معین که حساسیت پوستشان به آفتاب سوختگی را افزایش دهد، استفاده می کنند مانند NSAID ها (به عنوان مثال ایبوپروفن و ناپروکسن)، کینولون ها، تتراسایکلین، پسورالن، تیازیدها، فوروزماید، آمیودارون و فنوتیازین ها.
برای درمان و یا کاهش ناراحتی ناشی از آفتاب سوختگی موارد زیر می تواند انجام شود:
یک کمپرس سرد برای منطقه آسیب دیده به کار برید. بلافاصله پس از مواجهه با آفتاب برای تسکین ناراحتی آفتاب سوختگی و التهاب، آسپیرین یا استامینوفن (تیلنول) مصرف کنید. یک ژل خنک کننده و یا پماد حاوی آلوئه ورا برای منطقه یا مناطق آفتاب سوخته به کار برید. از قرار گرفتن در معرض نور خورشید بیشتر تا برطرف شدن ناراحتی اجتناب کنید. در موارد آفتاب سوختگی شدید یا گرمازدگی، بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید.
پوست اغلب افراد اگر به اندازه کافی در معرض اشعه ماوراء بنفش قرار گیرد، دچار سوختگی می شود. هرچند، برخی از مردم به راحتی می سوزند و یا واکنش های بیش از حد پوستی به نور خورشید دارند. این بیماری به نام حساسیت به نور است. مردم اغلب آن را آلرژی به خورشید تلقی می کنند.
افراد مبتلا به حساسیت به نور پاسخ ایمنی به نور که اغلب نور خورشید است را دارند. ممکن است وقتی در معرض نور آفتاب قرار می گیرند، جوش بزنند. میزان قرار گرفتن مورد نیاز برای ایجاد یک واکنش از فردی به فرد دیگر متفاوت است. برخی از افراد با حساسیت به نور نیز توسط نور فلورسنت در محیط داخلی تحت تاثیر قرار می گیرند.
حساسیت به نور مرتبط است با:
علائم و نشانه های حساسیت به نور ممکن است شامل خارش پوست رنگ صورتی یا قرمز با تاول بیرنگ، قطعات فلس دار و یا لکه های برآمده در مناطقی که به طور مستقیم در معرض خورشید قرار گرفته است. ممکن است خارش و سوزش رخ دهد و خارش ممکن است برای چند روز به طول انجامد. در برخی افراد، واکنش به نور خورشید به تدریج با نوردهی های بعدی کمتر می شود.
برخی از انواع حساسیت به نور ممکن است به درمان های خاصی مانند بتا کاروتن دهان، استروئیدها یا دیگر داروها پاسخ دهند.
بثورات نوری پلی مورفیک (PMLE) یک بیماری است که در آن خارش پوست می تواند پس از قرار گرفتن در معرض نور خورشید به طور نسبتا محدود پیشرفت کند. PMLE معمولا زنان بین سنین ۲۰ و ۴۰ سال را تحت تاثیر قرار می دهد. بیماری همچنین میتواند کودکان و در موارد کمتری مردان را تحت تاثیر قرار دهد.
اصطلاح ” پلی مورفیک (چند ریختی)” به این واقعیت اشاره دارد که جوش میتواند اشکال مختلفی داشته باشد. یک نوع رایج از PMLE شبیه گروهی از لک برجسته با رنگ صورتی یا قرمز روی دستها است. مناطق دیگر، از جمله پاها و قفسه سینه نیز ممکن است تحت تاثیر قرار گیرد. گاهی اوقات، جوش، تاول و لکه های قرمز بزرگتر خشک دارد. این بثورات با یک سوزش یا خارش همراه هستند که میتواند برای چند روز باقی بماند.
در موارد شدید، پزشک ممکن است استروئیدهای خوراکی برای درمان PMLE توصیه کند. گاهی اوقات، هیدروکسی کلروکین، یک داروی مورد استفاده در درمان بیماری های پوستی، توصیه می شود.
برای محافظت از پوست خود از خورشید، این نکات را در نظر بگیرید:
کرمهای ضد آفتاب مختلف برای افراد مختلف مناسب هستند. برای کودکان زیر ۶ ماه، بهترین گزینه برای محافظت آنها، در صورت امکان دور نگه داشتن آنها از خورشید است. اگر قرار گرفتن در معرض آفتاب اجتناب ناپذیر است، مقدار کمی از کرمهای ضد آفتاب با SPF حداقل ۳۰ در مناطق کوچک مانند گونه ها و پشت دست های آنها استعمال کنید. البته ابتدا مقدار کمی از کرم را روی مچ دست آنها امتحان کنید.
افراد با پوست تیره بهتر است از کرم های ضد آفتاب با SPF حداقل ۳۰ استفاده کنند. ضد آفتاب با شماره SPF بالاتر از ۳۰ برای افرادی مفید است که می خواهند قرار گرفتن در معرض خورشید را کم کنند، به خصوص افرادی که پوست لطیف دارند.
ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com