عوامل محرک آلرژی

عوامل محرک آلرژی

عوامل بسیاری در به وجود آمدن حساسیت دخیل هستند. شایع ترین این عوامل گرده ها، ذرات ریز گرد و غبار، کپک، پرزهای حیوانات، نیش حشرات، لاتکس و برخی مواد غذایی و دارویی است.

اگر می دانید که مشکل کار از کجاست – از حیوان خانگی دوستتان، نوع خاصی از گیاهان، یا گرد و خاک های زیر تختتان – باید هر چه زودتر اقدام کنید و از آن ماده دوری کنید.

در عین حال تلاش کنید تا اطلاعات بیشتری از حساسیتتان بدست آورید؛ چه زمانی آغاز می شود، چه مدت طول می کشد و چه علائمی دارند. اگر نمی دانید که علت حساسیت شما چیست یا طرز برخورد با اینگونه حساسیت ها برای شما دشوار به نظر می رسد با یک پزشک مشورت کنید تا آزمایش های حساسیت را طی کنید. این آزمایش ها دقیقا محرک های حساسیت شما را شناسایی می کنند.

 در اینجا اطلاعات مربوط به هشت عامل محرک حساسیت آورده شده است:

گرده

بسیاری از افراد به آن«تب یونجه» می گویند اما گرده بسیاری از گیاهان می تواند به حساسیت بیانجامد. علائم این نوع حساسیت شامل عطسه، آبریزش بینی، گرفتگی بینی، خارش و آبریزش چشم ها است.

درمان ها به ترتیب عبارتند از:

• استفاده از قطره های آب نمک
• اسپری های بینی استروئید
• آنتی هیستامین ها
• دکونژستانهای خوراکی و یا به صورت اسپری بینی
• آمپول ها و قرص های ضد حساسیت

اقدامات احتیاطی زیر را انجام دهید:

• در روزهای بادی که تعداد ذرات گرده در هوا زیاد است از خانه خارج نشوید.
• پنجره ها را بسته نگه دارید و در صورت لزوم از دستگاه های تهویه مطبوع استفاده کنید.
• هنگامی که تعداد گرده ها در هوای آزاد زیاد است، لباس ها را بیرون پهن نکنید.

ذرات گرد و غبار

این ذرات به قدری ریز هستند که با چشم غیر مسلح دیده نمی شوند. علائم آن شبیه به علائم حساسیت با گرده است. اما برخلاف حساسیت های فصلی مرتبط با گرده در کل سال اتفاق می افتد.

درمان این گونه موارد شامل داروهایی مانند اسپری های بینی استروئید، آنتی هیستامین و دکونژستانت است.

اقدامات احتیاطی زیر را انجام دهید:

• بر روی پتوها، بالش ها و تشک ها یک محافظ بکشید.
• از بالش های ضد حساسیت استفاده کنید.
• ملافه ها را هر هفته با آب داغ بشویید.
• تمام مناطق خانه تان به خصوص اتاق خواب را از وسایلی که گرد و خاک را زیاد جذب می کنند خالی کنید مانند عروسک های حیوانات، پرده و موکت.

کپک

کپک نوعی قارچ ریز است که هاگ های آن مانند ذرات گرد و غبار در هوا پراکنده می شود. این موجودات در مکان های نمناک مانند زیرزمین یا حمام به شکل سبزه یا خزه رشد می کنند.

علائم و نشانه های این حساسیت شبیه به حساسیت به گرد و غبار است و شامل عطسه، مشکل در بلع غدا، خارشی و آبریزش چشم، آبریزش بینی و سرفه است.

درمان آن نیز مشابه روش های به کار رفته برای درمان حساسیت به مواد ریز و گرد و غبار است.

اقدامات احتیاطی زیر را انجام دهید:

• از کپک ها دوری کنید و وسایلی که بستر مناسبی برای آنها هستند را دور بیاندازید.
• هرگونه نشت و خرابی لوله ها را تعمیر کنید.
• گیاهان را در خانه نگهداری نکنید چرا که خاک آنها ممکن است بستر مناسبی برای کپک باشد.
• در فصل پاییز و به هنگام جمع آوری برگ ها از ماسک استفاده کنید.

پرزهای حیوانات و سوسک ها

ممکن است به غده های پروتئینی موجود در پوست حیوانات یا پروتئین های موجود در بزاق دهان آنها واکنش نشان دهید.

ممکن است دو یا چندین سال طول بکشد تا چنین نوعی از حساسیت شکل گیرد. اگر حیوان خانگی ندارید، ممکن است حساسیت شما به علت سوسک ها باشد.

علائم این گونه حساسیت شامل عطسه، گرفتگی، خارش و آبریزش چشمان است.

اقدامات احتیاطی زیر را انجام دهید:

• تا حد امکان از حیواناتی دوری کنید که باعث حساسیت شما می شوند. اگر به حیوان خانگی خودتان حساسیت دارید، با پزشکتان مشورت کنید تا مواردی را به شما پیشنهاد دهند تا در عین نگه داشتن حیوان خانگی تان از علائم حساسیت نیز پرهیز کنید مانند دور نگه داشتن آن از تخت خواب و ملافه ها.
• حیوان خانگی تان را هر روز بشویید.
• از داروهایی چون آنتی هیستامین، دکونژستانت و استروئیدهای بینی استفاده کنید. استفاده از آمپول های ضد حساسیت (ایمن درمانی) نیز ممکن است موثر واقع شود.
• اگر به سوسک حساسیت دارید، اطمینان داشته باشد که زباله ها در محفظه ای سربسته قرار گرفته اند و سریعا به بیرون خانه انتقال یافته اند.

نیش حشرات

آخ! چیزی شما را نیش زده و بدن شما واکنش بدی نشان داده است.

نیش حشراتی چون زنبورهای عسل، زنبورهای بی عسل، زنبورهای سرخ و مورچه های آتشین ممکن است باعث حساسیت شود.

اگر حشره ای شما را نیش زد، درد، تورم، قرمزی و گرما در اطراف ناحیه نیش دور از انتظار نیست. این علائم می توانند چندین روز ادامه داشته باشند.

در برخی موارد نادر، افراد با واکنشی خطرناک در کل بدن مواجه می شوندکه به آن آنافلکسی می گویند. این نوع از حساسیت نیاز به درمان سریع دارد. علائم آنافلکسی شامل موارد زیر است:

• تنگی نفس
• صدای گرفته
• خس خس سینه (صدایی سوت مانند در هنگام تنفس)
• تورم به ویژه در اطراف صورت، پلک ها، گوش ها، دهان، دست ها یا پاها
• انقباض ماهیچه های شکمی، حالت تهوع، اسهال و استفراغ
• احساس گیجی یا بیهوشی

اقدامات احتیاطی زیر را انجام دهید:

• کاری کنید تا حشرات جذب شما نشوند. لباس های براق نپوشیدو از لوسیون ها و مواد آرایشی معطر استفاده نکنید.
• مواد حشره کش را در دسترس قرار دهید، کفش هایتان را بیرون از خانه درآورید و از زباله های بیرون انداختنی دوری کنید.
• با پزشکتان در مورد واکسن های ضد حساسیت مشورت کنید. این گونه واکسن ها از آنافلکسی جلوگیری می کنند.

اگر حشره ای شما را نیش زد:

• نیش حشره را به آرامی بردارید و برای کاهش خارش، تورم و کهیر از آنتی هیستامین استفاده کنید.
• از مواد ضد درد استفده کنید و بر روی نیش حشره کمپرس آب سرد بگذارید تا درد کاهش یابد. در برخی موارد، افراد از کورتیکواستروئید استفاده می کنند تا تورم و التهاب را کم کنند.
• اگر علائم آنافلکسی را مشاهده کردید از سرنگ های اپینفرین استفاده کنید و با ۹۱۱ تماس بگیرید.

لاتکس

ممکن است حساسیتی خفیف چون خارش پوست به مواد حاوی لاتکس مانند دستکش، کاندوم یا دیگر موارد داشته باشید. اما اگر حساسیت شما شدیدتر باشد، علائم شما به شرح زیر است:

• سوزش و آبریزش چشم
• آبریزش بینی
• عطسه
• سرفه
• خس خس سینه

اگرچه نادر است اما برخی افراد حساس به لاتکس دچار آنافلکسی می شوند.

برای درمان این گونه حساسیت باید آنتی هیستامین مصرف کنید. پزشکتان ممکن است از شما بخواهد تا همیشه با خودتان سرنگ های اپینفرین همراه داشته باشید تا در موارد اضطراری استفاده کنید.

اقدامات احتیاطی زیر را انجام دهید:

• از هر شیء حاوی لاتکس دوری کنید.
• از دستبندهای ویژه ای استفاده کنید تا دیگر افراد بدانند شما به مواد حاوی لاتکس حساسیت دارید.
• اگر واکنش آنافلکسی دارید بلافاصله از سرنگ های اپینفرین استفاده کنید و با ۹۱۱ تماس گیرید.

غذا

برخی غذاها ممکن است برای شما دردسر ایجاد کنند ولی این امر الزاما بدان معنی نیست که شما حساسیت دارید.

زمانی که شما حساسیت به مواد غذایی دارید، پس از چند دقیقه پس از خوردن غذا علائم آن مشخص می شود. این علائم می توانند حاد یا خفیف باشند. به طور مثال، برخی کودکان از خوردن بادام زمینی پرهیز کنند تا جلوی برخی واکنش های آنافلکسی را بگیرند.

حساسیت به شیر، ماهی، صدف، آجیل، سویا، گندم و تخم مرغ از رایج ترین حساسیت هاست. پزشک شما می تواند نوع حساسیت شما را به صورت دقیق مشخص کند تا شما از آن ماده پرهیز کنید.

علائم این نوع حساسیت شامل:

• تنگی نفس و خس خس سینه
• کهیر
• استفراغ
• اسهال
• ورم اطراف دهان

اقدامات احتیاطی زیر را انجام دهید:

• از خوردن غذاهایی بپرهیزید که بدن شما با آن ها سازگار نیست.
• اگر احتمال آن را می دهید که حساسیت داشته باشید، با پزشک خود مشورت کنید.
• اگر حساسیت به مواد غذایی دارید، حتما سرنگ های اپینفرین را همراه داشته باشید تا در موارد اضطراری از آنها استفاده کنید. هم چنین اگر علائم آنافلکسی را مشاهده نمودید سریعا با ۹۱۱ تماس بگیرید.

داروها

گاه افراد به برخی داروهای خاص حساسیت دارند مانند پنی سیلین یا آسپرین.

عوارض این گونه حساسیت ها متفاوت است؛ گاه عوارضی چون یک واکنش خفیف مانند جوش های پوستی برای چندین روز دارد و گاه واکنش هایی حادتر و سریع تر ایجاد می کند. این موارد نگران کننده اند زیرا می توتنند به آنافلکسی منجر شوند. علائم جدی آن عبارتند از:

• کهیر
• خارش پوست و چشم ها
• پوست گلگون
• درد در ناحیه شکم، اسهال و استفراغ
• تورم دهان، گلو، دست ها و پاها
• احساس گیجی و بیهوشی

اقدامات احتیاطی زیر را انجام دهید:

• برای واکنش های حاد چون آنافلکسی به ۹۱۱ زنگ بزنید و ممکن است نیاز به بستری شدن داشته باشید. برای واکنش های خفیف تر، پزشک شما ممکن است آنتی هیستامین یا استروئید تجویز کند.
• اگر می دانید که به برخی داروها حساسیت دارید یا احتمال می دهید که حساسیت داشته باشسید با پزشک خود کشورت کنید. او ممکن است از شما بخواهد که آزمایش حساسیت بدهید.

ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com