سندرم دامپینگ یا (Dumping syndrome)، که به آن سریع خالی شدن معده نیز گفته می شود، هنگامی اتفاق می افتد که غذا خیلی سریع از معده به قسمت اول روده کوچک، که به عنوان اثنی عشر یا دوازدهه نیز معروف است، حرکت می کند.
علائم سندرم دامپینگ شامل گرفتگی شکمی، اسهال و حالت تهوع بعد از خوردن غذا (خصوصاً بعد از خوردن غذاهای پر قند) است.
سندرم دامپینگ با تغییر رژیم غذایی و شیوه زندگی قابل درمان است. هرچند که موارد شدیدتر آن ممکن است نیاز به دارو یا جراحی داشته باشد.
به طور کلی این سندروم دو فاز اساسی دارد:
طبق آمار انستیتوی ملی دیابت و گوارش و بیماری های کلیوی، تقریباً ۷۵ درصد از مبتلایان به سندروم زودگذر این بیماری مبتلا هستند، و حدود ۲۵ درصد از آنها دیرهنگام هستند و برخی افراد هر دو فاز را تجربه می کنند..
علائم این سندروم بسته به فرد و مرحله بیماری او متفاوت است.
علائم این فاز، بعد از خوردن غذا به خصوص اگر وعده غذایی حاوی قند زیادی باشد، به سرعت بروز می کنند. مبتلایان به این سندروم علایم زیر را تجربه میکنند:
در مدت زمان ۳ ساعت پس از هر وعده غذایی، فاز دیر هنگام این سندروم می تواند باعث پایین آمدن قند خون شده و علایم زیر را ایجاد کند:
در افراد سالم، طی چند ساعت غذا از معده به داخل روده منتقل می شود. ما با وجود سندرم دامپینگ، ذرات غذا به اندازه کافی در معده باقی نمی مانند و خیلی سریع به داخل اثنی عشر یا دوازده خالی می شوند.
فاز زودرس این سندروم با ورود ناگهانی مقدار زیادی غذا به معده ایجاد می شود. این شراط منجر به حرکت سریع مایعات به داخل روده می شود که باعث ناراحتی، نفخ و اسهال می شود.
درفاز دیرهنگام سندروم، بدن مقدار زیادی انسولین آزاد می کند. انسولین هورمونی است که به بدن کمک می کند قندهای آزاد شده از غذا را جذب کند. افزایش سطح انسولین در جریان خون منجر به کاهش قند خون می شود.
شایعترین علت سندرم دامپینگ ، جراحی است که حداقل در ۱۵ درصد افرادی که بخشی از معده خود را برداشته اند، ایجاد می شود.
عمل های جراحی زیر خطر ابتلا به این سندروم را در افراد مختلف افزایش میدهد:
نکته: ممکن است برخی از افراد سالها پس از انجام عمل های بالا به سندرم دامپینگ مبتلا نشوند.
برای تشخیص این سندروم ، پزشک متخصص که معمولا متخصص گوارش است، موارد زیر را در نظر خواهد گرفت:
برای کاهش علائم سندرم دامپینگ باید به سمت یک شیوه زندگی سالم و داشتن یک رژیم غذایی سالم و مناسب آورد.
موارد شدیدتر این سندروم که با تغییر شیوه زندگی و تغییر رژیم غذایی بهبود نیافته اند ممکن است نیاز به دارودرمانی یا جراحی داشته باشند.
موارد زیر ممکن است به تسکین علائم این سندروم کمک کند:
از آنجا که سندرم دامپینگ می تواند روی جذب مواد مغذی تأثیر بگذارد ، برای داشتن و حفظ سلامتی مصرف مکمل های غذایی ممکن است مفید باشد. با این حال، توصیه می شود ابتدا این موضوع را با پزشک در میان بگذارید.
اگر تغییرات رژیم غذایی باعث بهبود علائم این سندروم نشود، پزشک متخصص گوارش ممکن است اکتروتاید تجویز کند. اکتروتاید یک داروی ضد اسهال است که سرعت تخلیه مواد غذایی در روده کوچک را کند می کند. این دارو همچنین می تواند برای کاهش خطر قند خون از ترشح انسولین جلوگیری کند. عوارض جانبی این دارو شامل تهوع و استفراغ است.
اگر سندرم دامپینگ به سایر روش های درمانی پاسخ ندهد، یا در اثر جراحی قبلی ایجاد شده باشد، پزشک متخصص گوارش ممکن است جراحی را به عنوان یک درمان به بیمار پیشنهاد کند.
چندین عمل جراحی وجود دارد که می توانند این بیماری را درمان کنند. با این حال، موسسه ملی دیابت و گوارش و بیماری های کلیوی هشدار می دهد که انجام جراحی اصلاحی برای سندرم دامپینگ اغلب ناموفق است.
خود این بیماری عارضه شایع و نتیجه جراحی های معده است. عوارض دیگری که ممکن است با سندرم دامپینگ ایجاد شوند عبارتند از:
اگر هر کدام از موارد زیر را تجربه می کنید باید با پزشک تماس بگیرید:
و در نهایت بسیاری از مبتلایان به سندرم دامپینگ زودرس در طی چند ماه بهبود می یابند ، به خصوص اگر تغییراتی در شیوه زندگی و عادات غذایی ایجاد کنند. در بعضی موارد، دارو یا جراحی برای رفع سندرم دامپینگ لازم است.