پیشگیری، تشخیص و درمان آمفیزم ریوی

در تشخیص آمفیزم تنها به علایم موجود بسنده نمی‌کنند. پزشکان از چندین آزمایش مختلف برای اطمینان از وجود یا عدم وجود آمفیزم استفاده می‌کنند. شاید ساده‌ترین معاینه فیزیکی و تست برای بررسی آمفیزم، ایجاد ضربه روی سینه و سپس سمع با کمک گوشی پزشکی باشد. سمع صدای دال، با گوشی پزشکی به این معنی است، که هوا در ریه‌های شما به دام افتاده است. سایر آزمونها مورد استفاده برای تشخیص وجود آمفیزم عبارتند از:

تشخیص آمفیزم با اشعه ایکس (X-rays)

البته اشعه ایکس به طور کلی برای تشخیص مراحل اولیه آمفیزم مفید نیست. با این حال، این تست می‌تواند به تشخیص موارد متوسط یا شدید این عارضه کمک کند.

پالس اکسیمتری (Pulse oximetry)

این آزمون به عنوان سنجش اشباع اکسیژن شناخته می‌شود. پالس اکسیمتری برای اندازه‌گیری مقدار اکسیژن خون کاربرد دارد. با اتصال دستگاه پالس اکسی متری به انگشت دست یا پا، اطلاعات بدست آمده در مانیتوری به نمایش گذاشته می‌شود.

گاز خون شریانی (Arterial blood gas)

این آزمون درصد و میزان اکسیژن و دی‌اکسید کربن موجود در شریان‌ها را اندازه‌گیری می‌کند. این تست اغلب زمانی درخواست داده می شود که آمفیزم بدتر شده باشد. همچنین برای اینکه متوجه شوند آیا بیمار کمبود اکسیژن دارد یا خیر این آزمایش را انجام می دهند.

الکتروکاردیوگرام (ECG)

اکوکاردیوگرام عملکرد قلب را بررسی می‌کند و برای پیشگیری از بروز بیماری قلبی ناشی از بیماری های ریوی درخواست داده می‌شود. شما همچنین ممکن است با پزشک خود صحبت کنید که آیا آزمایش کمبود آنتی تریپسین آلفا ۱ برای شما مناسب است یا خیر.

چه شیوه‌های درمانی برای مقابله با آمفیزم وجود دارد؟

همانطور که می‌دانید بیماری آمفیزم به مرور زمان بدتر می‌شود، و اصولا هنوز درمان کاملا مشخص و شناخته شده‌ای هم ندارد. شیوه‌های درمانی، بیشتر روی کاهش اثرات و جلوگیری از پیشرفت این بیماری مزمن ریوی تاکید دارند. و البته نوع درمان بستگی به شدت بیماری دارد.

ترک سیگار برای مقابله با آمفیزم

اما برخی از روش‌های تسکین و درمان می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

ترک سیگار برای مقابله با آمفیزم

اگر سیگار میکشید باید کم کم آن را ترک کنید. شاید مهمترین را برای حفاظت از ریه ها و دستگاه تنفسی شما در ترک سیگار باشد. پزشک معالج شما میتواند تعدادی راه کار علمی و ثابت شده برای ترک سیگار به شما توصیه کند تا در دراز مدت از شر این ماده سمی خلاص شوید.

داروهای برونکودیلاتور (Bronchodilator medications)

این داروها روی عضلات اطراف مجرای تنفسی تاثیر می‌گذارند. ریلکس کردن عضلات تنفسی کاری است که این داروها به خوبی انجام می‌دهند. غالبا از برونکودیلاتورها برای درمان و کنترل آسم استفاده می‌شود. استفاده از اسپری‌های استنشاقی حاوی این داروها، به مراتب تاثیرات سریع‌تری روی تسکین علایم می‌گذارد و ظاهرا عوارض جانبی کم‌تری هم روی بدن شخص بر جای می‌گذارند.

درمان آمفیزم با داروهای ضد التهابی (Anti-inflammatory medication)

با مصرف این داروها میزان الهاب در مجاری و راه‌های هوایی کاهش پیدا می‌کند. اما متاسفانه یکسری عوارض جانبی در درازمدت، ممکن است برای شخص مصرف کننده ایجاد شود. برخی از عوارض عبارتند از:

پوکی استخوان
افزایش فشار خون یا هایپرتنشن
افزایش قند خون
و افزایش توده چربی

درمان با اکسیژن (Oxygen therapy)

برای افرادی که اکسیژن کافی در ریه ها ندارند و دچار هیپوکسمی هستند، اکسیژن تراپی صورت میگیرد. بیماران دچار آمفیزم ریوی معمولا قادر به جذب مقدار کافی اکسیژن از هوای محیط نیستند و لازم است از اکسیژن حمایتی استفاده کنند تا بتوانند مقدار کافی اکسیژن دریافت کرده و به گردش خون بدن بریزند. این بیماران معمولا از طریق یک دستگاه تنفسی اکسیژن دریافت می‌کنند.

انجام عمل جراحی به منظور کاهش حجم ریه (Lung volume reduction surgery)

جراحی کاهش حجم ریه شامل حذف بخش‌هایی از بافت ریه بیمار، و سپس اضافه کردن به قسمت‌های باقی مانده است. این کار ممکن است فشار روی عضلات تنفسی را کاهش داده و به بهبود کشش یا خاصیت ارتجاع پذیری ریه کمک کند. نتایج جراحی بسیار امیدوار کننده است. البته نباید فراموش کرد که همه بیماران مبتلا به آمفیزم، کاندیداهای این عمل نیستند.

چگونه می‌توان از ابتلا به آمفیزم پیشگیری کرد؟

شاید بیشترین تلاش برای پیشگیری از ابتلا به این بیماری مزمن ریوی جلوگیری از ورود یا تشکیل عفونت‌های تنفسی است. به کمک برخی از راه‌کارهای زیر می‌توان احتمال ابتلا به این بیماری، و عفونت‌های ریوی را کاهش داد: