برای بیشتر افراد، سوزش سر دل نشانه ای قابل درمان است. سوزش های مداوم می تواند نشان دهنده ی ریفلاکس اسید یا بیماری ریفلاکس گوارشی باشد، که مشهور به GERD است. زمانیکه درمان جواب نمی دهد و سوزش سر دل علی رغم تغییرات سبک زندگی شدید است، درمان سوزش سر دل با جراحی می تواند یک گزینه باشد. همچنین اگر GERD باعث مشکلات پزشکی دیگر شود نیز می تواند یک گزینه باشد. فرایندهای مهاجم کمتر نیز با استفاده از اندوسکوپی برای درمان رفلاکس اسید مفید اند.
چه زمانی باید جراحی را برای باعث مشکلات پزشکی دیگر شود نیز می تواند یک گزینه باشد. فرایندهای مهاجم کمتر نیز با استفاده از اندوسکوپی برای درمان رفلاکس اسید مفید اند.
عمده ی افراد مبتلا به GERD می توانند نشانه های سوزش سر دل را به طور کافی بدون جراحی کنترل کنند. تعدا کمی، با این حال هنوز حتی بعد از درمان ان ها با داروها، تغییرات سبک زندگی و رژیمی نشانه ها را دارند.
سوزش سر دل که علی رغم درمان های غیرجراحی بهینه از بین نمی رود معمول ترین دلیل برای درنظرگرفتن جرای برای GERD است. دیگر موقعیت ها یی که جراحی می تواند یک گزینه باشد به قرار زیر هستند:
تمام فرایندهای جراحی می تواند خطرساز باشد. بنابراین به طور کلی، جراحی GERD باید فقط بعد از درمان دیگر که جواب نداده است انجام شود و ازمایشات نشان می دهد که شانس خوبی از از جراحی وجود دارد.
بیشتر افراد، نه هر کسی، با در نظرگرفتن جراحی برای انجام شود و ازمایشات نشان می دهد که شانس خوبی از از جراحی وجود دارد.
بیشتر افراد، نه هر کسی، با در نظرگرفتن جراحی برای GERD ابتدا تحت اندوسکوپی قرار می گیرد. خیلی ها نیز ازمایش می کنند تا عملکرد ماهیچه از مری را کنترل کنند. این ازمایش ها میتواند شامل مانومتری مری و مطالعات مری شود.
جراحی اولیه برای سوزش سر دل دائمی فوندوپلیکیشن نام دارد. جراحی شامل مراحل زیر است:
در بیشتر موارد، بخش بالای معده نیز در تمام مسیر پیرامون مری پیچیده می شود. افرادی با مشکلات دیگر در مری علاوه بر ریفلاکس تحت جراحی بهینه با پیچش جزیی قرار می گیرند.
انواع دیگر را نیز می توان با لاپراسکوپ انجام داد. مثلا، حلقه ای از مهره های تیتانیوم را می توان حول بیرون مری پایین تر قرار داد. این دریچه را بین مری و معده در حین بلع غذا و مایعات برای عبور از مسیر تقویت می کند.
جراحی لاپراسکوپیک نیاز به زمان بهبود کوتاه تر با درد کمتر از جراحی باز دارد. بعلاوه اسکار کمتری دارد. زمانیکه توسط جراح ماهر انجام می شود، جراحی لاپراسکوپی حداقل به خوبی جراحی باز سنتی است. در برخی موارد، نشانه ها ممکن اس برگردند و جراحی اضافی را که مورد نیاز است ایجاد کنند.
با استفاده از اندوسکوپی، پزشکان می توانند ریفلاکس اسید یا بیماری ریفلاکس گوارشی را در مری بدون برسی در شکم درمان کنند. اندوسکوپی برای GERD از لوله ای منعطف استفاده می کند که در دهان قرار می گیرد و به مری و معده ارسال می شود. این لوله شامل نور و دوربین برای دیدن درون بدن است. از طریق اندوسکوپ، پزشکان می توانند همچنین نمونه هایی را بردارند و با استفادهاز ابزارهای دیگر فرایندهایی را اجرا کنند.
اندوسکوپی های تهاجمی کمتر برای درمان ریفلاکس اسید یا بیماری ریفلاکس گوارشی به قرار زیر هستند:
فرایند آندوسکوپی. یک پزشک با ابزارهای جراحی کمی در نوک یک اندوسکوپ عمل می کند. با استفاده از سیستمی به نام اسوفیکس، پزشک به دقت انتهای مری را به بالای معده می دوزد. با سیستم اندوکینچ، بخیه ها در مری پایین تر برای تشکیل چین و شکن هایی که منطقه را تقویت می کند قرار می گیرد.
درمان رادیوگرافی. این نیز مشهور به فرایند استراتا است. در طول اندوسکوپی، امواجی با انرژی بالا به دیواره ی مری پایین تر هدایت می شوند. مری با تولید میزان کمی از غشای زخمی واکنش نشان می دهد. در بیشتر افراد، این سوزش سر دل و دیگر نشانه های ریفلاکس را کاهش می دهد. بیشتر از یک درمان رادیوفرکانس برای رسیدن به نتیجه ی خوب مورد نیاز است.
فرایندهای آندوسکوپیک معمولا موثر هستند اما به خوبی جراحی برای درمان ریفلاکس اسید به طور کلی نیستند. با این وجود ان ها امتیازات مشخصی را نشان می دهند که نیاز به جراحی، بی هوشی کلی، یا بستری در بیمارستان ندارد.
پنج یا چند سال بعد از فونداپلیکیشن برای ربفلاکس اسید، ۹۰ تا ۹۵ درصد افرادی نجات یافته گزارش کردند که احساس رضایت از عمل خود دارند. بیش از ۸۰ درصد افراد نشانه های خود را تا حد ممکن خوب توصیف می کنند.
جراحی برای ریفلاکس اسید مداوما به دروسازی تمام نشانه ها نیاز ندارد. برخی افراد باید بعد از جراحی سوزش سر دل داروهای کاهش دهنده ی اسید را مصرف کنند تا باقیمانده ی نشانه ها را درمان کنند. با این حال، ان ها معمولا از نتایج جراحی خود احساس رضایت دارند.
جراحی برای ریفلاکس اسید خطرات کمی دارد. خطرات جراحی شامل موارد زیر است:
قبل از جراحی باید این موارد را با پزشک خود بررسی کنید و خطرات ان را بسنجید.
ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com