دیستروفی فوکس

Fuchs’ dystrophy یک بیماری و اختلال در چشم انسان است. دیستروفی فوکس باعث متورم شدن قرنیه چشم در انسان می‌شود. این اختلال باعث درخشان‌تر شدن نور، تاری دید و ناراحتی چشم می‌شود. دیستروفی فوکس معمولا روی هر دو چشم تاثیر می‌گذارد. و می‌تواند بینایی شما را با گذشت زمان بدتر کند. اکثر افراد مبتلا به دیستروفی‌فوکس علایم مربوط به این بیماری را تا سن ۵۰ تا ۶۰ سالگی نشان نمی‌دهند.

برخی از داروها و روش‌های خود مراقبتی، ممکن است به کاهش علائم و نشانه‌های دیستروفی فوکس کمک کنند. این بیماری در صورت درمان نشدن پیشرفت می‌کند. و باعث از دست رفتن بینایی می‌شود. در این حالت تنها راه بازگرداندن بینایی، انجام عمل جراحی روی قرنیه است.

علائم

با پیشرفت بیماری، علائم دیستروفی فوکس، که معمولا بر هر دو چشم اثر می‌گذارد، عبارتند از:

• احساس تابش خیره کنند،که می‌تواند بینایی شما را کاهش دهد.
• تاری دید. صبح‌ها زمانی که بیمار از خواب بیدار می‌شود تاری دید آغاز می‌شود. هر چند به مرور زمان و در طول روز بهتر می‌شود.
• درد ناشی از برآمدگی‌های کوچک روی قرنیه

علائم دیگر می‌تواند شامل:

• کج بینی
• حساسیت به نور
• دشواری دید در شب
• دیدن هاله در اطراف نور باشد.

چه وقت باید به پزشک مراجعه کرد؟

اگر برخی از این علائم را دارید و به ویژه اگر آن‌ها به مرور زمان بدتر شوند، به چشم‌پزشک مراجعه کنید. چشم پزشک ممکن است شما را به یک متخصص قرنیه ارجاع دهد. اگر علائم بصورت ناگهانی بروز کند، فورا با پزشک تماس بگیرید. سایر اختلالات و بیماری های چشم که ممکن است علائم مشابه دیستروفی فوکس داشته باشد نیز نیاز به تشخیص و درمان فوری دارد.

علل

به طور معمول، سلول‌هایی که درون قرنیه قرار دارند (سلول های اندوتلیال) توازن مایعات در داخل قرنیه را حفظ می‌کنند. با وجود چنین سازوکارهای طبعیی قرنیه دچار تورم ناشی از تجمع مایعات نمی‌شود. اما در صورت بروز دیستروفی فوکس، سلول‌های اندوتلیال به تدریج می‌میرند. و در نتیجه تجمع بیش از حد مایعات در قرنیه موجب ادم (Edema) در چشم می‌شود. در این حالت دید بیمار کاسته می‌شود. این بیماری می‌تواند ژنتیکی باشد و بر اساس برخی احتمالات از والدین به فرزندان به ارث برسد.

عوامل خطر یا ریسک فاکتورها

فاکتورهایی که خطر ابتلا به این دیستروفی را افزایش می‌دهند عبارتند از:

• جنسیت: در زنان نسبت به مردان شایع‌تر است.
• ژنتیک و سابقه خانوادگی دیستروفی فوکس خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می‌دهد.
• سن: اگر چه در موارد بسیار نادر ممکن کودکان را درگیر کند، اما این بیماری در سن ۲۰ تا ۳۰ سالگی شروع می‌شود. و علائم در ۵۰ تا ۶۰ سالگی شروع و بروز می‌کنند.
• سیگار کشیدن و داشتن دیابت همچنین ممکن است شما را در معرض خطر بیشتر بیماری قرار دهد.

تشخیص

علاوه بر تست‌های مربوط به سنجش بینایی، ممکن است پزشک برای اطمینان از وجود یا عدم وجود بیماری، تست‌ها و آزمایش‌های زیر را برای بیمار درخواست دهد:

• تعیین سطح و مرحله بیماری: پزشک با بررسی چشم بیمار به کمک میکروسکوپ نوری، سعی خواهد کرد که وضعیت دیستروفی فوکس را تعیین کند. او سپس سلول‌های پشت قرنیه (سلول های اندوتلیال) را بررسی می‌کند. وجود برآمدگی‌های ریز در پشت قرنیه ممکن است نشان دهنده دیستروفی فوکس باشد.
• تست فشار قرنیه: پس از بی‌حس شدن چشم با قطره چشمی، پزشک یک وسیله خاص را روی قرنیه قرار می‌دهد. این وسیله فشار قرنیه را می‌سنجد.  این آزمایش می‌تواند تمایز بیماری‌هایی که باعث افزایش فشار روی قرنیه می‌شوند را مشخص کند. یکی از این بیماری‌ها گلوکوم است.
• ضخامت قرنیه: برای اندازه گیری ضخامت قرنیه پزشک ممکن است از ابزار خاصی استفاده کند.
• شمارش سلول‌های قرنیه: گاهی اوقات ممکن است پزشک شما از یک ابزار خاص دیگر برای سنجش تعداد، شکل و اندازه سلول‌هایی که در پشت قرنیه قرار دارند استفاده کند.

درمان

برخی از درمان‌های غیر جراحی و استراتژی‌های مراقبت از خود، ممکن است به کاهش علائم دیستروفی فوکس کمک کنند. اگر بیماری شدیدی داشته باشید، پزشک شما ممکن است درخواست عمل جراحی کند.

داروها

• داروهای چشم: برخی پمادها و قطرات داخل چشمی می‌توانند به کاهش میزان مایع در قرنیه کمک کنند.
• لنزهای تماسی نرم: این لنزها در واقع به عنوان پوششی برای کاهش درد عمل می‌کنند.

عمل جراحی

افرادی که برای درمان این عارضه عمل جراحی انجام می‌دهند، می‌توانند بینایی خود را باز یابند. یا از آن محافظت کنند. برخی از عمل‌های جراحی رایج برای درمان این بیماری عبارتند از:

• جایگزینی لایه داخلی قرنیه: این لایه به صورت اهدایی از یک قرنیه سالم به جای لایه درونی اصلی قرر داده می‌شود. این روش معمولا با بیهوشی موضعی در یک بستر سرپایی انجام می‌شود.
• پیوند قرنیه: عمل جراحی که در آن قرنیه را به‌صورت تمام ضخامت از یک میزبان سالم، به فرد مبتلا به دیستروفی فوکس پیوند می‌دهند. این عمل با نام کراتوپلاستی شناخته می‌شود. اگر چه هنوز برای دیستروفی فوکس استفاده نشده است، اما ممکن است در بعضی موارد بهترین انتخاب باشد.

درمان های آینده

روش‌های جدید درمان دیستروفی فوکس تست شده‌اند. در صورتی که واجد شرایط آزمایشات بالینی هستید، از پزشک خود درباره ین درمان‌ها سوال کنید.