زبان ، یک اندام عضلانی در دهان می باشد . زبان ، با بافتی مرطوب و صورتی رنگ به نام موکز پوشانده شده است . برآمدگی های کوچکی که پاپیلا نامیده می شوند ، بافت سخت و محکم زبان را ایجاد می کنند . هزاران جوانه چشایی ، سطوح پاپیلا را می پوشانند . جوانه های چشایی ، اجتماعی از سولهای عصبی است که به اعصاب حرکت کننده به سوی مغز متصل می شوند. ابزاری که جلوی زَبان را نگه می دارد ، چین چشایی نام دارد . در خلف دهان ، زبان به استخوان لامی محکم می شود . زبان برای جویدن و بلع غذا و تکلم ، حیاتی است .
۴ مزه معمول ، شیرینی ، شوری ، تلخی و شوری است . مزه پنجم ، umami است که از چشیدن گلوتامات حاصل می شود . زَبان حاوی اعصاب زیادی است که به تشخیص و انتقال علائم چشایی به مغز کمک می کند . به این علت ، تمام بخش های زَبان می توانند این ۴ مزه را تشخیص دهند .
زبان منطقه ای و ژئوگرافیک: نقاط رنگی و برآمده روی سطح زبان در فواصل معینی مهاجرت کرده و موجب تغییر ظاهر زبان می شوند . این بیماری بی ضرر است .
بیشتر بخوانید : علت تلخی دهان
ترجمه شده از: webmd.com