اگر همسر شما دچار سرطان پستان شود، شما هم مجبور هستید با این وضعیت کنار بیایید.
مردانی که به دنبال راهی برای کمک کردن به همسر، خواهر، مادر یا زن دیگری در مورد سرطان پستان هستند، ممکن است بخواهند از متخصصان یا مردان دیگری که در شرایط مشابه آنها هستند، چیزهایی بیاموزند. در آگوست سال ۲۰۰۱، جکی توماس به سرطان پستان مبتلا بود و این تشخیص برای او تائید شد و بهسرعت تحت عمل جراحی قرار گرفت و پسازآن شیمی درمانی را شروع کرد. همسر او، میکائیل، کشیش یک کلیسا بود و متوجه شد روبرو شدن با چنین شرایطی واقعا دشوار است. او میگوید: «این یک شرایط بسیار سخت است. قبل از آن زندگی شما تحت کنترل بوده است و حالا دیگر نیست. شما به دنبال یک راه حل هستید ولی راه حلی وجود ندارد.»
وقتی برای یک زن سرطان پستان تشخیص داده میشود، یک هشدار برای مردی است که در جایگاه همسر، پدر، پسر یا دوست او است، خواهد بود. مردانی که در این وضعیت قرار گرفتهاند میگویند: «سرطان پستان مسئلهای نیست که فقط زنان را درگیر کند»؛ اما اکثر این مردان دربارهی خود بیماری اطلاعات کمی دارند و برای کمک کردن به فرد مورد علاقهشان نیاز به آموزش و کمک افراد متخصص هستند.
جودی پروتی، مدیر بخش خدمات بیماران مرکز ملی سرطان پستان آمریکا میگوید: «سرطان پستان یکی از بیماریهایی است که برای درمان آن یک فرمول ساده و مشخص وجود ندارد. درمان بر اساس سن بیمار، اندازه تومور، درگیری یا عدم درگیری گرههای لنفاوی و اینکه آیا سرطان وابسته به استروژن هست یا نه، برای هر بیمار برنامه ریزی می شود. البته اینها تنها بخشی از اطلاعاتی هستند که دانستن آن برای بیماران و همسران آنها ضروری است.»
بخش خدمات بیماران سرطان پستان یک بروشور تحت عنوان «درک نتیجه پاتولوژی سرطان پستان برای شما» را به این افراد ارائه می دهد. این بروشور به شما کمک میکند تا اصطلاحات پزشکی در زمینه سرطان پستان مادر یا همسر خود را متوجه شوید.
دکتر پروتی میگوید: «مردم باید بدانند که آنها باید در تصمیمات مربوط به درمان شرکت کنند، زیرا درمان سرطان پستان از یک برنامه ثابت تبعیت نمی کند.»
همچنین چیزهایی وجود دارند که شما باید انتظار آنها را داشته باشید. سرپرستار یکی از مراکز سرطان پستان آمریکا میگوید: «اکثر زنان جوان مبتلا به سرطانهای تهاجمی پستان، شیمی درمانی می شوند. هر سه هفته یکبار، او برای یک تا چهار ساعت باید داروهای شیمی درمانی را دریافت کند. برای چند روز بعدی، او باید مقادیر زیادی از داروها را مصرف کند و حالش خوب نخواهد بود. بعد از آن ممکن است بیمار کمی حالش بهتر شود، اما خستگی و بیحالی همچنان ادامه خواهد داشت و عوارض شیمی درمانی حالت افزایش یابنده خواهد داشت.
تغییرات دیگر هم ممکن است وجود داشته باشد. اگر او پرتودرمانی بشود، آن هم به نوبه خودش باعث بیحالی و کوفتگی بدن می شود. پرتودرمانی معمولا از دوشنبه تا جمعه و بهصورت ۶ هفته متوالی انجام می شود. تغییرات پوستی و حساسیت پوست در پی پرتودرمانی شایع است. تغییرات در ظاهر پستان و مشکلات روحی- روانی، از عوارض دیگر این درمان هستند.»
من چه کاری می توانم انجام دهم؟
برای بیشتر مردان، کنار آمدن با واقعیتی که نمیتوانند آن را تغییر دهند یک چالش خواهد بود. دکتر پروتی میگوید: «آنها احساس می کنند یاوری ندارند؛ و این یک احساس وحشتناک است. این بسیار سخت است که بایستید و تماشا کنید که عزیزترین فرد کرهی زمین برای شما با یک بیماری تهدیدکننده حیات روبرو شده است و باید روشهای درمانی پیچیدهای را طی کند که می تواند برای او آزاردهنده باشد.
اکثر مردان می خواهند شرایط را تغییر دهند، اما وقتی همه چیز به سرعت اتفاق میافتد و آنها نمی توانند کاری انجام دهند، ناامید میشوند.» بهجای ناامید شدن، به توصیه های دکتر پروتی توجه کنید: «ابتدا باید یک شنونده خوب باشید، زمانی که همسرتان دربارهی احساساتش، گزینه های درمانی اش و هر چیز دیگری صحبت میکند، همسر او احتمالا میخواهد یک راه حل زودبازده پیدا کند؛ اما در شنیدن صحبتهای یک فرد ارزش بالایی وجود دارد. پس از اینکه خوب گوش کردید، اینکه چه باید بگویید بهطور طبیعی به ذهن شما میآید. با احساسات او همدردی کنید. به او اجازه دهید که بداند شما فهمیده اید که همسرتان خیلی ناراحت و خیلی عصبانی است. اگر واقعا نمیدانید چه بگویید، بهتر است بگویید «من نمی دانم چه بگویم.»
مارک هیسون که مادرش ۱۰ سال است با سرطان پستان زندگی می کند و استیو پک که همسرش را به دلیل سرطان پستان از دست داد، سعی دارند به مردان در برابر سرطان پستان کمک کنند. سازمان آنها کارگاه های «زندگی کردن با فرد مبتلا به سرطان پستان» را راهاندازی کرده اند تا با آموزش نکاتی، مردانی که از زنان مبتلا به سرطان نگهداری میکنند و آنها را حمایت میکنند، یاری دهند. هیسون میگوید: «مردان دوست دارند کارهایی که میتوانند انجام دهند را لیست کنند.» نکاتی که آنها آموزش میدهند عبارتاند از:
برقراری ارتباط حیاتی است. مخصوصا زمانی که یک زوج با مسائل احساسی روبرو می شوند. دکتر پروتی میگوید: «بعضی از مردان ممکن است بگویند که من نمیدانم چگونه با همسرم برخورد کنم، من نمیدانم که داشتن رابطه جنسی با او مناسب است یا نه، پاسخ آنها این است که زمانی که همسر شما در حال دریافت شیمی درمانی است، شاید آخرین چیزی که در ذهن او است، داشتن روابط جنسی باشد؛ اما در آن طرف قضیه، نباید اجازه دهید که همسرتان فکر کند که او یک پستان خود را از دست داده و شما علاقه تان به او را از دست داده اید.»
دکتر پروتی توصیه می کند مردان درباره مسائل جنسی با همسر خود صادقانه صحبت کنند. «اگر شما به او بگویید به تو خیلی احساس جنسی دارم، اما نگران هستم که تو احتمالا اینگونه احساس نمی کنی. تو ممکن است خسته باشی یا درد داشته باشی بنابراین همسرتان می تواند بگوید وای! من واقعا الان احساس جنسی ندارم؛ اما اینکه فهمیدم تو هنوز به من علاقه داری و نگران من هستی برایم خیلی مهم است. این مکالمه و ابراز احساسات آرامش دهنده هستند.»
بهتر است مردان با کسانی که تجربه مشابهی را داشته اند برنامه داشته باشند و بهعنوان یک راهنما از این جلسات استفاده کنند.
سرطان پستان، حتی اگر به خوبی درمان شود، اثرات بلندمدتی در زندگی زنان خواهد داشت. زنان می گویند حتی چندین سال بعد از درمان، سرطان به وفور به ذهن آنها می آید. آنها بهصورت سوگواری های سالیانه (سالگرد) برای تاریخهایی که سرطان پستان برای آنها تشخیص داده شد یا زمان جراحی، به این خاطرات فکر می کنند. برای خیلی از همسران هم این تفکرات و صحبتها ناراحت کننده است. مردان هم تمام این مدت را مانند یک بیمار یا شاید بدتر از آن سپری کرده اند و دوست ندارند این خاطرات مرور شوند. بهتر است کاری کنید که با سرگرم شدن همسرتان، این خاطرات ذهن او را مشغول نکنند.
مایک توماس میگوید: «این یک واقعیت دردناک است، زیرا جکی یک بیمار مبتلا به سرطان پستان بوده است والان با این بیماری دارد زندگی می کند. این همیشه با او و با ما خواهد ماند. این چیزی است که او تا آخر عمر با آن زندگی خواهد کرد؛ و من مجبورم که این حقیقت را درک کنم.
ترجمه شده از وبسایت: webmd.com