بیماری آرتریت روماتوئید با التهاب و درگیری مفاصل مشخص می شود. این التهاب می تواند قرینه و یا غیر قرینه باشد و معمولا با خشکی صبحگاهی همراهی دارد. گاها در این روند اتوایمیون، ندول های ریوی هم ایجاد می شود.
در بیماری آرتریت روماتوئید مفاصل قرمز و ملتهب و دردناک می شوند. سیر اتوایمیونی دارد که نوعی اختلال در دستگاه ایمنی بدن است.
آرتریت به معنای التهاب مفصل است. التهاب مفصل می تواند باعث قرمزی، گرمی، تورم و درد در مفصل شود.
آرتریت روماتوئید نوعی التهاب مفصلی مزمن است که در مفاصل هر دو سمت بدن رخ می دهد ( از جمله در دست ها، در هر دو مچ دست و یا در هر دو پا). این حالت قرینگی به تمایز آرتریت روماتوئید از سایر انواع آرتریت کمک می کند.
آرتریت روماتوئید ممکن است بر روی پوست، چشم ها، ریه ها، قلب، خون و یا اعصاب اثر گذار باشد.
علائم آرتریت روماتوئید شامل موارد زیر است:
آرتریت روماتوئید بر روی هر فردی تاثیر مجزا و متفاوتی دارد. در برخی موارد، علائم مفصلی به تدریج در طی چندین سال ایجاد می شود. در سایر موارد، آرتریت روماتوئید ممکن است به سرعت ایجاد شود، در حالی که سایر افراد ممکن است آرتریت روماتوئید را برای زمان کوتاهی داشته باشند و در ادامه زمانی بدون علامت باشند که به آن دوره ی فروکشی بیماری ( دوره ی بهبودی) می گوئیم ( رمیسیون).
در حدود ۱ درصد آمریکایی ها آرتریت روما توئید دارند. این بیماری نوعی اختلال خود ایمنی است، به این معنی که دستگاه ایمنی بدن علیه بافت های طبیعی خود بدن فعالیت می کند. آرتریت روما توئید ۲ تا ۳ برابر در زنان از مردان شایع تر می باشد، ولی مردان تمایل دارند که علائم شدید تری را داشته باشند. این بیماری معمولا در میان سالی رخ می دهد ولی کودکان جوان و افراد مسن هم به آن مبتلا می شوند.
علت ایجاد آرتریت روما توئید ناشناخته است. به نظر می رسد که علت آن ترکیبی از عوامل ژنتیکی، محیطی و عوامل هورمونی باشد. در مورد آرتریت روما توئید، برخی موارد می توانند دستگاه ایمنی بدن را تحریک کند و باعث حمله و آسیب مفاصل شوند و گاهی اوقات حتی ممکن است به سایر اعضا هم آسیب وارد شود. برخی تئوری ها نشان می دهد که ویروس و یا باکتری ممکن است دستگاه ایمنی بدن را تغییر دهد، و باعث آسیب به مفصل شود. سایر تئوری ها نشان می دهد که سیگار کشیدن هم ممکن است در ایجاد آرتریت روماتوئید نقش داشته باشد.
تحقیقات به درستی مشخص نمی کند که نقش عوامل ژنتیکی در آرتریت روما توئید چیست. برخی افراد ممکن است عوامل ارثی و یا ژنتیکی داشته باشند که احتمال ایجاد آرتریت روماتوئید را بالا ببرد.
هنگامی که دستگاه ایمنی بدن تحریک می شود، سلول های ایمنی از خون به داخل مفاصل و بافت های پوشاننده ی مفصلی مهاجرت می کنند که به آن سینوویوم می گوئیم. در این بخش سلول های ایمنی مواد التهابی می سازند که باعث التهاب، و آسیب به مفصل می شود و همین طور تورم و التهاب در بافت پوشاننده ی مفصلی می دهد. وقتی که پوشش غضروفی مفصل از بین می رود، فضای بین استخوان ها باریک می شود. وقتی که این وضعیت بدتر شود، استخوان ها بر روی هم دیگر اصطکاک پیدا می کنند.
التهاب بافت پوشاننده ی مفصلی باعث می شود تا در مفصل مایع جمع شود. با گسترده شدن آن، ممکن است به استخوان آسیب وارد شود.
تمام این موارد باعث می شوند تا مفصل بسیار دردناک شود، متورم شود و در لمس گرم به نظر برسد.
آرتریت روماتوئید با ترکیبی از موارد زیر تشخیص داده می شود، شامل:
در بیشتر موارد و نه در همه ی موارد، افرادی که آرتریت روماتوئید دارند، آنتی بادی روماتوئید فاکتور (RF ) در خون آن ها مثبت می شود. روماتوئید فاکتور ممکن است گاهی اوقات در افرادی که آرتریت روما توئید هم ندارند مثبت شود. بنابر این، تشخیص آرتریت روماتوئید بر اساس ترکیبی از مشکلات مفصلی و نیز نتایج آزمون ها می باشد.
آزمایش خون جدید تر و اختصاصی تر برای آرتریت روماتوئید، آزمون آنتی بادی سیترولین سیکلیک است که به نام anti-CCP نام می گیرد. وجود این آنتی بادی در خون نشان دهنده ی تهاجمی تر بودن سیر آرتریت روماتوئید است.
افرادی که آرتریت روماتوئید دارند، ممکن است کم خونی ( آنمی ) خفیفی داشته باشند. آزمایشات خون هم ممکن است افزایش ESR ( سرعت سدیمانتاسیون گلبول قرمز) و یا افزایش سطح پروتئین ( CRP ) را نشان دهد که نشانه هایی از وجود التهاب در بدن است.
برخی افراد که به آرتریت روما توئید مبتلا هستند ممکن است آزمایش آنتی بادی ضد هسته ای مثبت ( ANA ) داشته باشند که نشان دهنده ی بیماری خود ایمنی است. ولی این آزمون نمی تواند مشخص کند که چه نوع بیماری خود ایمنی وجود دارد.
راه های بسیاری وجود دارد که بتوانیم از طریق آن ها بیماری آرتریت روماتوئید را درمان کنیم. روش های درمانی شامل داروها، استراحت و ورزش ، جراحی و اصلاح آسیب وارده به مفصل می باشد.
نوع درمان به عوامل مختلفی بستگی دارد شامل سن فرد، وضعیت کلی سلامتی وی، شرح حال پزشکی و شدت بیماری آرتریتی که در مفاصل وی وجود دارد.
داروهای موثر در درمان آرتریت روماتوئید:
داروهایی که علائم آرتریت را تسکین می دهند ( شامل درد مفصل، خشکی و تورم مفصلی) شامل موارد زیر هستند:
همچنین بسیاری از داروهای قوی دیگر وجود دارد به نام داروهای ضد روماتیسمی تعدیل دهنده ی بیماری ( DMARD )، که با تداخل و یا مهار دستگاه ایمنی و حمله به مفاصل عمل می کنند. این دارو ها عبارتند از:
تعادل در استراحت و ورزش می تواند در درمان بیماری آرتریت روماتوئید مفید باشد. در طی مراحلی که بیماری شدید تر می شود، وقتی که التهاب در مفصل بدتر می شود، بهتر است که به مفاصل استراحت بدهیم.
وقتی که التهاب مفصل بهتر می شود، ورزش برای حفظ انعطاف مفصل لازم است و برای تقویت عضلاتی که از مفصل حمایت می کنند، استفاده می شود.
هنگامی که آسیب مفصلی در اثر آرتریت روماتوئید بدتر و شدیدتر شود و یا درد با داروها کنترل نشود، در این هنگام ممکن است روش جراحی در بهبود و تسکین وضعیت بیمار کمک کننده باشد.
اگر چه درمانی برای بیماری آرتریت روماتوئید وجود ندارد، ولی درمان های اولیه و تهاجمی می توانند در پیشگیری از ناتوانی ها در این بیماری مفید باشند.
ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com