تبخال دهانی – Oral Herpes
هرپس دهانی یک عفونت ویروسی شایع و بسیار مسری است. می تواند باعث ایجاد درد و یا تب شود، که معمولا در اطراف دهان وجود دارد. ممکن است بر روی زبان، صورت و دیگر نواحی پوست هم دیده شود. هرپس دهانی همانند هرپس تناسلی نیست. افراد مبتلا معمولا در دوران شیرخوارگی و یا کودکی دچار تبخال دهانی می شوند. این عفونت می تواند پخش شود، حتی اگر فرد علامتی نداشته باشد. اغلب هرپس دهانی نیاز به درمان ندارد. ولی کرم یا پماد برای تسکین علائم بیمار کاربرد دارد. قرص های ضد ویروس می تواند به کاهش شدت بیماری کمک کند. هرپس دهانی درمانی ندارد. این ویروس برای تمام عمر در بدن می ماند.
گزگز، خارش، سوزش، قرمزی، درد، تاول، تب، گلودرد، درد عضلانی، تورم غدد لنفاوی گردنی، درد چشم، حساسیت به نور، ترشح از چشم
در سن ۵۰ سالگی، حدود ۹ تا از ۱۰ فرد، مبتلا به هرپس دهانی هستند.
اگر شما یا کودکتان گزگز، خارش، سوزش و یا درد صورت دارید، باید مراقب انتقال بیماری باشید. نباید رابطه ی جنسی دهانی وجود داشته باشد. از انتشار آن به سایر بخش های بدن مثل چشم پیشگیری کنید. شستن دست ها بعد از تماس با زخم ها الزامی است.
در صورت نیاز، درمان ممکن است شامل کرم های موضعی و یا پماد باشد. می توان از داروهای مسکن بدون نسخه هم استفاده کرد مثل ایبوپروفن و یا استامینفن. داروهای ضد ویروسی خوراکی می توانند شدت بیماری را کاهش دهند و به پیشگیری از پخش ویروس کمک کند. این داروها عبارتند از:
اگر علائم هرپس ناراحتی زیادی می دهد و خودبخود در مدت ۱۰ روز بهبود نیابد و یا اگر نشانه های عفونت باکتریایی مثل تب، چرک و یا انتشار قرمزی وجود دارد، باید به پزشک اطلاع داده شود.
اگر شما یا کودکتان علائم هرپس دهانی دارید و بیماری طولانی مدت و یا ضعف ایمنی دارید مثل سرطان و یا ایدز، باید مراقبت طبی فوری انجام شود. اگر هرپس به چشم ها پخش شده است و درد، حساسیت به نور، ترشح ایجاد شده است، اقدام طبی فوری لازم است. در مورد نشانه های کم آبی در کودک کم سن و سال مثل برون ده ادراری کم به اورژانس مراجعه کنید.
پزشک با بررسی و مشاهده ی هرپس دهانی آن را تشخیص می دهد. برای تائید تشخیص، پزشک ممکن است بر روی زخم ها سوآب بکشد و نمونه را به آزمایشگاه بفرستد. اگر زخم وجود نداشته باشد، تست خون برای تائید وجود هرپس انجام می شود.
ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com