نه اشتباه ارتباطی با کودکان نوپا : این اشتباهات رایج هستند ، اما می توانید با استراتژی هایی هوشمندانه از آنها اجتناب کنید.
کودک نوپای پر از انرژی که به همان اندازه که مشتاق آزمودن پاهایش است ، مشتاق آزمودن ظرفیت های والدینش نیز می باشد ، می تواند چالش خاصی برای والدین محسوب شود. با اینکه کودکان دفترچه راهنمای مخصوص به خود ندارند ، اما اگر از چند اشتباه رایج والدین و نحوه اجتناب از آنها آگاه باشید ، این چالش ها و ماجراها می توانند بسیار جالب باشند.
اگر کودکان بدانند که باید انتظار چه چیزی را داشته باشند ، برای انجام آن تمام تلاش خود را خواهند کرد؛ مثلا در مورد زمان حمام یا خواب یا نتایج رفتار اشتباهشان. هر چه شرایط پایدارتر و قابل پیش بینیتر باشد ، عکس العمل مناسب تری از سوی کودکان مشاهده میشود.
اصلاح این اشتباه: تا جایی که می توانید ، روال منظمی را برای کودکانتان ایجاد کنید. اگر والدین (یا سایر مراقبین کودک) با یکدیگر هماهنگ نباشند ، ثابت قدم بودن می تواند بسیار چالش برانگیز جلوه کند.
اگر مطمئن نیستید که بهترین عکس العمل هنگامی که کودکتان غذا را روی زمین می ریزد یا به موقع نمی خوابد چیست، با همسرتان فکر کنید و قبل از وقوع این شرایط تصمیم بگیرید هر دو چه عکس العملی نشان دهید و سپس از برنامه جدید پیروی کنید.
تانیا رمر آلتمان ، متخصص اطفال و نویسنده کتاب «نیاز مادران: پاسخ دکتر تانیا به ۱۰۱ پرسش متداول درباره کودکان» در این باره اظهار می دارد که «شما نباید پیام های مختلط و گیج کننده به کودکتان بدهید. شما واقعا باید ثابت قدم باشید».
گذراندن زمان با کل خانواده بسیار لذت بخش است. اما برخی از والدین بیش از حد مورد نیاز این کار را انجام می¬دهند. توماس فیلان ، روانشناس بالینی و نویسنده¬ی کتاب « ۱-۲-۳ معجزه» در اینباره می¬گوید: «کودکان تنها بودن با یکی از والدین را دوست دارند. گذران زمان به صورت تعامل یک به یک برای والدین نیز جالب است، زیرا در این صورت هیچ رقابتی میان فرزندان وجود نخواهد داشت».
اصلاح این اشتباه: گذراندن زمان به صورت تعامل یک به یک با کودک نوپا آسان است. فیلان پیشنهاد میکند که والدین همراه کودکان روی زمین نشسته و بازی کنند. به هنگام خواب نیز کتابی به دست گرفته و آن را برای فرزندتان بخوانید یا برایش داستانی بگویید.
برخی از پدر و مادرها همیشه وقتی کودک به مشکلی برمی خورد ، به سرعت می خواهند به وی کمک کنند. پیش از انجام این کار ، این احتمال را در نظر بگیرید که کمک کردن به کودکتان در تکمیل یک پازل یا پوشیدن لباس ممکن است به او القا کند که خودش به تنهایی از پس چنین کاری برنمی آید.
به گفته بستی براون برون ، نویسنده کتاب «تو رئیس من نیستی» ، : «اگر والدین بیش از حد به کودکان کمک کنند ، توانایی آنها در دستیابی به اعتماد به نفس را از بین خواهند برد».
اصلاح این اشتباه: به گفته برون : «ما باید به کودکانمان بیاموزیم که سختی ها را تحمل کنند. در عین حال ، تشویق و تحسین کردن آنها هیچ اشکالی ندارد. مشوق و محرک کودک خود باشید و به او بگویید: تو می توانی این کار را انجام دهی!».
صحبت کردن با یک کودک نوپا معمولا ایده ای عالی است، اما نه هنگامی که باید مانع رفتار بد او شوید.
مادری را تصور کنید که در پاسخ به درخواست کلوچه از سوی فرزند دوساله اش نَه گفته است. کودک اصرار می کند و مادر توضیح می دهد که حالا وقت شام است. اما کودک به هر طریقی کلوچه را برمی دارد. مادر آن را می گیرد و سعی می کند دوباره به کودک گریان توضیح دهد. به همین ترتیب مشاجره ادامه می یابد و بیشتر می شود.
فیلان در این زمینه اظهار میدارد که «صحبت کردن می تواند منجر به شرایطی شود که من آن را الگوی صحبت ترغیب استدلال داد و فریاد کتک می نامم. کودکان نوپا همانند افراد بالغ فکر نمی کنند. آنها منطقی نیستند و نمی توانند آنچه را که می گویید تحلیل کنند».
اصلاح این اشتباه: فیلان می گوید زمانی که از کودک می خواهید کاری را انجام دهد، درباره آن صحبت نکنید و تماس چشمی برقرار نسازید. اگر کودک نافرمانی کرد، هشدار مختصری به او بدهید یا تا سه بشمارید. اگر باز هم نپذیرفت، زمان تنهایی را برایش در نظر گرفته و به هیچ وجه توضیح ندهید.
آیا به نظر می رسد که کودک شما به جز تکه های مرغ سرخ شده و سیب زمینی چیز دیگری نمی خورد؟ آیا کراکر ماهی قرمز تنها ماهی مورد علاقه اوست؟ همانطور که بسیاری از والدین خیلی دیر به این نکته پی می برند ، کودکانی که فقط با یک رژیم ثابت کودکانه تغذیه می شوند ، ممکن است نسبت به خوردن غذاهای دیگر از خود مقاومت نشان دهند.
اصلاح این اشتباه: کودک خود را به امتحان غذای «بزرگسال ها» تشویق کنید. به گفته آلتمان: «درصد بالایی از کودکان اگر ببینند که پدر و مادرشان از یک غذای جدید لذت می برند ، به امتحان آن مشتاق خواهند شد. اگر تمایلی نشان ندادند ، غذا را در ظرفشان بگذارید. برخی کودکان باید یک مورد را چندین بار امتحان کنند تا به آن ترغیب شوند».
برون می گوید : « اما اگر کودکتان فقط به غذا ناخنک می زند ، نگران نباشید. بیشتر آنها همینطورند. جنگیدن بر سر غذا خوردن را دوست دارند. اگر ما در این باره جنجال به پا کنیم ، مسئله بیش از حد بزرگ می شود».
توصیه برون این است که تا وقتی کودکتان در ظرفش چیزی برای خوردن دارد ، جای نگرانی نیست. به خودتان اجازه ندهید که آشپز دست به سینه کودکتان باشید.
گهواره ها کاری بیشتر از امن نگاه داشتن کودک انجام می دهند. آنها عادت های خواب مناسبی را در کودکان تقویت می کنند.
کودکی که زودهنگام به یک تختخواب واقعی منتقل می شود ، ممکن است درماندن در تخت یا خوابیدن در آن دچار مشکل شود و در نهایت به همراه پدر و مادرش به تختخواب برود.
آلتمان می گوید: «برخی از مادران به دلیل این که هر شب باید کنار فرزندشان بخوابند ، خودشان را خسته می کنند. اما نمی دانند که این خود آنها هستند که می توانند الگوی مناسب را تنظیم کنند».
اصلاح این اشتباه: زمان مناسب برای خلاص شدن از دست گهواره وقتی است که کودکتان درخواست تخت مستقل کند یا از گهواره بالا بیاید. برای بیشتر کودکان، این اتفاق بین سنین ۲ تا ۳ سالگی یا زمانی رخ میدهد که قد کودک به ۸۹ سانتیمتر می رسد.
برخی از والدین در زمانی که خودشان فکر می کنند مناسب است ، کودکان را به استفاده از دستشویی ترغیب می کنند و اگر اوضاع بر وفق مرادشان نباشد ، کودک را سرزنش و توبیخ می کنند. این می تواند منجر به دعوا بر سر قدرت شود.
اصلاح این اشتباه: به گفته آلتمان: «کودکان وقتی استفاده از دستشویی را می آموزند که خودشان آماده باشند و نباید برای انجام این فرآیند عجله کرد».
اما شما می توانید زمینه را مهیا کنید. دستشویی را به او نشان داده و نحوه استفاده از آن را توضیح دهید. اگر راحت هستید ، می توانید به او اجازه دهید که نحوه استفاده شما از دستشویی را ببیند و اگر او هم این حرکت را انجام داد ، او را تشویق کنید.
اگر کودک شما هنوز در سن چهار سالگی از پوشک استفاده بکند چی؟ آلتمان می گوید که نگران نباشید ، چون هیچ کودکی تا ابد از پوشک استفاده نخواهد کرد.
کودکانی که بیش از حد تلویزیون تماشا می کنند ، بعدها مشکلات بیشتری در یادگیری خواهند داشت. مطالعات نشان می دهند که کودکان زیر ۲ سال واقعا نمی توانند آنچه که در تلویزیون یا کامپیوتر به نمایش درمی آید را دریابند.
اصلاح این اشتباه: کودک خود را با خواندن کتاب یا سایر کارهای خلاقانه سرگرم کنید. با او گفتگو کنید و به صحبت کردن و گوش دادن تشویقش کنید. آلتمان می گوید : «هر چه بیشتر او را از تلویزیون دور نگه دارید، بهتر است».
برخی از والدین نگران این هستند که خارج از کنترل بودن کودک باعث شود که آنها پدر و مادری نالایق به نظر آیند. اما همه کودکان دارای چنین شرایطی هستند. در این مواقع صحبت کردن با آنها بی فایده است حتی اگر این مسئله داخل شرکت یا در مکانی عمومی اتفاق افتاده باشد.
به گفته برون : «وقتی در مکانی عمومی هستیم و با کودک سر و کله می زنیم ، فکر می کنیم مورد قضاوت قرار می گیریم و احساس می کنیم که علامتی روی پیشانی ما به بقیه می گوید که پدر و مادر نالایقی هستیم».
اصلاح این اشتباه: طبق نظر برون ، والدین باید به خاطر داشته باشند که کودکشان بااهمیتتر از نظرات سایرین و به ویژه غریبه ها است.
اگر مردم به شما زل می زنند و توصیه های ناخواسته ای می دهند، به سادگی لبخند بزنید و مثلا بگویید «خدای من، شما کودکی خود را بیاد میآورید؟» سپس کودک گریان را بردارید و مکانی به دور از چشم افراد فضول ببرید تا این وضعیت روال خودش را ادامه دهد. پس از اتمام قشقرق کودک، او را بغل کنید و به زندگی عادی خود ادامه دهید.
ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com