زمانی که درمانهای دیگر برای درد جوابگو نباشند، تحریک نخاع میتواند یکی از گزینهها باشد. تحریک نخاع یک روش است که در آن با فرستادن سیگنالهای الکتریکی ضعیف به طناب نخاعی یا به عصب خاصی، سیگنالهای درونی که به سمت مغز میروند را مهار میکنند.
در طول تحریک طناب نخاعی، یک دستگاه که سیگنالهای الکتریکی را میفرستد، زیر پوست کاشته میشود و از طریق یک سوزن در نزدیکی طناب نخاعی قرار میگیرد. سپس یک ژنراتور برای تولید تحریکها با ایجاد یک برش کوچک در قسمت بالای باسن قرار میگیرد. به این ترتیب بیمار خودش میتواند جریان را قطع و وصل کند و یا شدت ایمپالسها را تنظیم کند. بعضی از دستگاهها باعث احساساتی مانند قلقلک میشوند در حالی که سایر دستگاهها این چنین نیستند.
انواع مختلفی از سیستم های تحریککننده طناب نخاعی در دسترس هستند. آن سیستمی که به صورت رایج استفاده میشود، به طور کامل کاشته میشود و دارای یک تولیدکننده ضربان است که مانند باتری عمل میکند. جدیدترین این سیستمها قابلیت شارژ شدن از روی پوست را دارند. همچنین تولیدکنندههای ضربانی وجود دارد که به طور کامل در زیر پوست قرار میگیرند و نیاز به شارژ ندارند ولی به هر حال مدت کوتاهتری کارایی دارند و پس از مدتی باید تعویض شوند. یک نوع سیستم دیگر وجود دارد که دارای یک آنتن، فرستنده و یک گیرنده است که از طریق امواج رادیویی قادر به تنظیم قدرت دستگاه است. در این سیستمها، آنتن و فرستنده در خارج از بدن قرار میگیرند، در حالی که گیرنده در داخل بدن کاشته شده است.
تحریک طناب نخاعی زمانی پیشنهاد میشود که درمانهای دیگر ناموفق بودهاند، جراحی کمککننده نیست یا این که جراحی موفق نبوده است. به هر حال این دستگاه برای هر کسی مناسب نیست.
برای اطلاع از میزان اثرگذاری آن برای خودتان با پزشکتان مشورت کنید.
ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com