درد مزمن دردی است که بیشتر از ۶ ماه طول بکشد. درد مزمن می تواند خفیف یا مشقت بار، گهگاهی یا مداوم، فقط ناراحت کننده یا ناتوان کننده باشد. در دردهای مزمن، سیگنالهای درد به صورت طولانی مدت درون سیستم عصبی فعال می مانند، برای ماه ها و سالها. این می تواند باعث فشارهای جسمی و روحی برای خود ایجاد کند.
منشاء خیلی از دردهای شایع، سردردهاف دردمفاصل، دردناشی از آسیب دیدگی و دردپشت است. انواع دیگر دردهای مزمن عبارتند از التهاب تاندونها، درد سینوسها، سندروم تونل کارپ و دردی که ناحیه خاصی از بدن را درگیر کند مثل شانه ها، لگن و گردن.
درد عصبی یا عضلانی سرتاسری هم می تواند به سمت مزمن شدن برود.
درد مزمن می تواند به علت یک ضربه و آسیب دیدگی یا عفونت ایجاد شود و یا ممکن است یک علت داشته باشد که هنوز وجود دارد. گاهی برخی از مردم از دردهای مزمن رنج می برند که در آن محل از بدنشان هیچگونه سابقه ای جراحت و آسیب را ذکر نمی کنند و شواهدی از آسیب دیدگی بافتی وجود ندارد.
بار احساسی دردهای مزمن خودش می تواند باعث شدیدتر شدن درد شود. اضطراب، استرس، افسردگی، عصبانیت و بیحالی توسط مسیرهای پیچیده ای روی دردهای مزمن اثر می گذارند و ممکن است تولید مسکن های طبیعی بدن را کاهش دهند. همچنین این احساسات منفی می تواند باعث افزایش سطح موادی شوند که حس درد را تشدید می کنند و یک چرخه معیوب در درون بدن فرد تشکیل می شود. حتی قدرت دفاعی بدن تحت تأثیر دردمزمن تضعیف می شود. شواهد محکمی وجود دارد که نشان می دهد دردهای تسکین نیافته، می توانند سیستم ایمنی بدن را سرکوب کنند. به دلیل وجود عوارض جسمی و روحی مربوط به دردمزمن، درمان مؤثر نیازمند مداخلات روانشناسانه همگام با جنبه های جسمانی درمان درد خواهد بود.
علائم دردهای مزمن شامل:
درد یک علامت نیست که به تنهایی بروز کند، مشکلات دیگری که ممکن است همراه درد بروز کند شامل:
ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com