تشخیص سرطان استخوان

تشخیص زودرس سرطان استخوان

آزمایشات به صورت روتین انجام می گیرند تا مراحل اولیه برخی سرطان ها را قبل از بروز علایم شناسایی کنند. تاکنون هیچ آزمایش بخصوصی برای تشخیص زودرس سرطان استخوان شناخته نشده است. بهترین راهکار توجه داشتن به علایم و نشانه های این بیماری است. 

تشخیص سرطان استخوان

علایم بیمار، تست بدنی، نتایج تصویربرداری، و آزمایش خون می توانند سرطان استخوان را نشان دهند. اما در اغلب موارد، پزشکان می بایست این احتمال را با بررسی یک نمونه از بافت یا سلول تایید کند.

دیگر بیماری ها، مثل عفونت استخوانی، ممکن نتایجی مشابه سرطان در آزمایشات به همراه داشته باشد.

تشخیص صحیح یک تومور استخوانی اغلب به تجمیع اطلاعات درباره مکان آن (کدام استخوان و حتی کدام بخش از آن)، تصویر اشعه ایکس، و بررسی زیر میکروسکوپ بستگی دارد.

از آنجا که متاستاز یک استخوان می تواند علایم و نشانه هایی مشابه یک سرطان استخوان اولیه داشته باشد، بسیاری از پزشکان از بیوپسی برای تشخیص اولین متاساز استخوان بیمار استفاده می کنند. بعد از آن، متاستاز های استخوانی دیگر معمولا با اشعه ایکس و تصویربرداری مشخص می شوند.

تصویربرداری برای تشخیص سرطان استخوان

اشعه ایکس

اغب سرطان های استخوان با اشعه ایکس مشخص می شوند. استخوان در محل سرطان به صورت ترک خورده دیده می شود. سرطان می تواند به صورت یک حفره در استخوان نیز دیده شود. بعضی اوقات پزشکان می توانند یک تومور را اطراف یک نقص در استخوان مشاهده کنند که ممکن است به  بافت های اطراف نیز سرایت کند. رادیولوژیست می تواند بگوید که آیا یک تومور به صورتی که در اشعه ایکس نمایان شد بدخیم است یا نه، اما بیوپسی با قطعیت مشخص می کند.

اشعه ایکس بر روی قفسه سینه انجام می گیرد تا مشخص شود آیا سرطان استخوان به ریه رسیده است یا خیر.

سی تی اسکن

یک فرآیند اشعه ایکس است که تصاویری با جزییات کامل را از بدن ارائه می دهد. به جای گرفتن یک تصویر، مثل اشعه ایکس معمولی، یک اسکنر سی تی، همانطور که به دور شما می چرخد چندین تصویر می گیرد. یک کامپیوتر سپس تصاویر را ادغام کرده و به صورت برشی از بدن نمایش می دهد.

یک اسکنر سی تی به صورت یک دونات بزرگ توصیف می شود، با یک تخت باریک در میان آن که شما بر روی آن می خوابید. سی تی از اشعه ایکس معمولی بیشتر طول می کشد، ممکن است ناخوشایند باشد.

سی تی در مرحله بندی سرطان مفید است. مشخص می کند که آیا سرطان به ریه، کبد یا دیگر بخش ها سرایت کرده است یا خیر. این اسکن ها همچنین غدد لنفاوی و اعضای دور را نیز که ممکن است سرطان متاستازیک وجود داشته باشد، نشان می دهد.

قبل از آزمایش ۱یا۲ واحد مایع کنتراست می نوشید که تصویر شکم و روده را واضح می کند. ممکن است مایع دیگری را نیز به صورت وریدی دریافت کنید که ساختارهای بدن مشخص تر شوند.

این تزریق ممکن است باعث بروز حساسیت شود. با استفاده از دارو می توان آن را برطرف کرد.

سی تی همچنین مورد استفاده قرار می گیرد تا سوزن بیوپسی را به مکان دقیق متاستاز هدایت کند. برای این فرآیند، به نام بیوپسی با کمک سی تی، بیمار بر روی تخت سی تی باقی می ماند و یک رادیولوژست سوزن بیوپسی را به توده وارد می کند.

ام آر آی

از امواج رادیویی و آهن رباهای یوی به جای اشعه ایکس استفاده می کند. انرژی ساطع شده از امواج رادیویی جذب شده و سپس طبق الگویی متناسب با نوع بافت و بیماری به تصویر کشیده می شود. یک کامپیوتر این الگو را به تصاویر با جزییات از بخش های بدن تبدیل می کند. بعضی اوقات یک مایع کنتراست به نام گادلینوم تزریق می شود تا تومور بهتر دیده شود.

ام آر آی اغلب بهترین تست برای تومور استخوانی است. بخصوص برای دیدن مغز و نخاع مفیدند. از سی تی اسکن ناخوشایند ترند چون زمان بیشتری می برند، مکان قرارگیری محدودتر است و همچنین ماشین به دلیل صدای ماشین.

اسکن استخوان رادیونوکلید

این فرآیند به تشخیص اینکه آیا سرطان به دیگر استخوان ها گسترش یافته است یا خیر کمک می کند. آن می تواند متاستاز را سریع تر از اشعه ایکس های معمول شناسایی کند. اسکن های استخوان همچنین می توانند میزان آسیب وارده به استخوان را مشخص کنند.

برای این تست، به بیمار ماده رادیواکتیو به نام دیسفسفونات تزریق می شود. مقدار آن بسیار کم بوده و اثرات بلندمدتی ندارد. این ماده جذب سلول های استخوانی معیوب می شود. نواحی آسیب دیده استخوان در تصاویر بر اساس شدت از خاکستری تا سیاه دیده می شود. این نواحی سرطان متاستازیک احتمالی را نشان می دهد اما ورم، عفونت، یا دیگر بیماری های استخوانی نیز الگوهای مشابهی دارند. برای تمیز دادن این حالات، تیم درمانی سرطان می تواند از تصویربرداری های دیگر یا بیوپسی استخوان استفاده کنند.

برش نگاری با گسیل پوزیترون

از گلوکز که حاوی یک اتم رادیواکتیو است استفاده می کند. یک دوربین خاص می تواند رادیواکتیویته را شناسایی کند. سلول های سرطانی مقادیر زیادی از قند رادیواکتیو را جذب می کند به دلیل نرخ بالای متابولیسم آن. این اسکن برای تشخیص سرطان در کل بدن مورد استفاده قرار می گیرد. بعضی اوقات نیز می تواند مشخص کند که یک تومور سرطانی است یا خوش خیم. با سی تی اسکن ترکیب می شود تا تشخیص دقیق تری داده شود.

بیوپسی

یک بیوپسی نمونه ای برداشته شده از تومور است که زیر میکروسکوپ بررسی می شود. این تنها راهی است برای تشخیص این که تومور سرطانی است و دیگر انواع بیماری های استخوانی نیست.  اگر سرطان باشد، بیوپسی می تواند به پزشک بگوید که آیا این یک سرطان استخوان اولیه است یا سرطان در جای دیگری شروع شده و به استخوان سرایت کرده است. چندین نوع نمونه از بافت و سلول برای تشخیص سرطان استخوان مورد استفاده قرار می گیرد.

جراح متد بیوپسی را با توجه به خوش خیم یا بدخیم بودن و نوع تومور انتخاب می کند. برخی از انواع تومورهای استخوانی از نمونه های بیوپسی سوزنی قابل تشخیص هستند اما نمونه های بزرگتر (از جراحی بیوپسی) برای تشخیص دیگر انواع موردنیاز است. اگر جراح تصمیم داشته باشد که تومور را به طور کامل بردارد نیز بر انتخاب نوع بیوپسی اثر می گذارد. انتخاب غلط نوع بیوپسی می تواند بعضی اوقات کار را برای جراح سخت کند تا تومور را به طور کامل بردارد بدون این که مجبور شود قسمتی یا کل دست یا پای دارای تومور را نیز بردارد. همچنین ممکن است باعث شود تا سرطان گسترش یابد.

بیوپسی سوزنی

دو نوع بیوپسی سوزنی وجود دارد: بیوپسی ظریف و بیوپسی مرکزی. در هر دو مورد ابتدا از یک بی حسی موضعی استفاده می شود. برای بیوپسی ظریف، پزشک از یک سوزن بسیار نازک برای برداشتن مقداری جزیی از تومور استفاده می کند. بعضی اوقات، پزشک با لمس ناحیه احتمالی سوزن را وارد می کند. اگر تومور در عمق واقع شده باشد، از سی تی کمک می گیرد. این را بیوپسی با استفاده از سی تی می نامند و اغلب توسط یک متخصص اشعه ایکس با نام رادیولوژست مداخله گر انجام می گیرد. در یک بیوپسی مرکزی، پزشک از سوزنی بزرگتر برای برداشتن حجمی استوانه ای از بافت استفاده می کند. بسیاری از متخصصان بر این باورند که یک بیوپسی مرکزی در تشخیص یک سرطان استخوان اولیه موثرتر از بیوپسی ظریف است.

بیوپسی جراحی

در این فرآیند، یک جراح نیاز دارد تا مقداری از پوست را بشکافد تا مقدار کمی از بافت را بردارد. این را همچنین بیوپسی شکافی می نامند. اگر کل تومور برداشته شود، آن را بیوپسی برشی می نامند. این بیوپسی ها در بیهوشی کامل بیمار صورت می گیرد. آن را همچنین می توان با مسدود کردن اعصاب که ناحیه وسیعی را بی حس می کند، انجام داد. اگر این نوع از بیوپسی مورد نیاز باشد، این مهم است که جراحی که بعدا قرار است سرطان را بردارد خود وی بیوپسی را انجام دهد.