تشخیص سرطان آدرنال

آیا سرطان آدرنال را می توان در مراحل اولیه تشخیص داد؟

یافتن کارسینوم های آدرنال در مراحل اولیه مشکل است و معمولا وقتی تشخیص داده می شوند که بزرگ شده اند. کارسینوم های آدرنال اغلب اوقات در کودکان زودتر از بزرگسالان تشخیص داده می شوند چرا که سرطان های آدرنال در کودکان معمولا هورمون های بیشتری ترشح می کنند. کودکان خیلی زود نشانه های ظاهری تولید هورمون اضافی را بروز می دهند. برای مثال، آنها ممکن است نشانه های بلوغ زودرس را بروز دهند که در اثر هورمون های جنسی که بعضاً در اثر سرطان آدرنال ترشح می شوند، ایجاد می شوند. در بزرگسالان، این تومورها ممکن است اتفاقی خیلی زود در هنگام سی تی شناسایی شوند.

انجمن سرطان آمریکا توصیه اکید بر تشخیص زودرس انواع سرطان ها دارد. چون سرطان های آدرنال به ندرت رخ می دهند، انجمن آزمایشات روتین را توصیه نکرده است.

چطور سرطان آدرنال تشخیص داده می شود؟

سابقه پزشکی و آزمون های فیزیکی

مرحله اول بررسی پرونده پزشکی بیمار توسط پزشک است تا هرگونه علامت احتمالی مشخص شود. پزشک شما باید بداند که آیا هر یک از اعضای خانواده شما سابقه سرطان آدرنال یا دیگر انواع سرطان را داشته اند یا خیر. همچنین درباره عملکرد جنسی یا قاعدگی شما خواهد پرسید. یک آزمون فیزیکی، دیگر اطلاعات مربوط نشانه های سرطان غده آدرنال را ارائه خواهد داد. پزشک شما به طور کامل شکم شما را برای یافتن هرگونه علامت یا توده بررسی خواهد کرد.

خون و ادرار شما آزمایش خواهد شد، برای مشاهده مقادیر زیاد هورمون ترشح شده توسط برخی کارسینوم ها و آدرنوم های آدرنال. اگر یک مورد مشکوک تومور یا سرطان آدرنال مشاهده شود، تصویربرداری برای مشاهده یک تومور انجام خواهد گرفت. این آزمایشات همچنین می توانند به تشخیص گسترش احتمالی آن نیز کمک کنند.

اگر یک توده در تصویربرداری مشاهده شود و احتمال برود که یک سرطان آدرنال باشد، پزشکان جراحی را برای برداشتن آن پیشنهاد خواهند کرد. به طور کلی، پزشکان بیوپسی (برداشتن یک نمونه از تومور برای بررسی سرطانی بودن آن در زیر میکروسکوپ) را قبل از عمل برداشتن تومور توصیه نمی کنند. چرا که انجام بیوپسی خطر سرایت سرطان آدرنال به بیرون از غده آدرنال را افزایش می دهد.

تست های تصویربرداری

اشعه ایکس سینه

این می تواند نشان بدهد که آیا سرطان به شش ها سرایت کرده یا خیر. همچنین برای تشخیص بیماری های ریوی یا قلبی نیز مفید است.

فراصوت

تست های فراصوت از امواج صوتی به منظور تصویربرداری از بخش های مختلف بدن استفاده می کنند. یک وسیله به نام تراگذار، امواج صوتی را تولید می کند، که توسط بافت اعضای اطراف بازتاب می یابد. الگوی امواج صوتی بازتابی توسط تراگذار شناسایی شده بوسیله یک کامپیوتر تحلیل می شود تا یک تصویر از بافت ها و اعضا خلق شود. این تست می تواند توده های سرطانی را در غده آدرنال نشان دهد. همچنین توده های کبد را اگر سرطان به آن نیز سرایت کرده باشد. در کل، برای مشاهده تومور های آدرنال مورد استفاده قرار نمی گیرد مگر این که سی تی اسکن قادر به انجام آن نباشد.

مقطع نگاری رایانه ای

سی تی اسکن غدد آدرنال را تقریبا واضح نشان می دهد و موقعیت سرطان را نیز مشخص می کند. همچنین نشان می دهد که آیا سرطان به کبد و سایر اعضای پیرامون سرایت یافته است یا خیر. همچنین غدد لنفاوی و اعضای دیگری را که سرطان ممکن است سرایت کرده باشد را نیز نشان می دهد. سی تی مشخص می کند که آیا جراحی انتخاب مناسبی است یا خیر.

سی تی یک فرآیند اشعه ایکس است که تصاویری جامع همراه با جزییات از بدن ما تولید می کند. سی تی بیشتر از اشعه های ایکس معمول طول می کشد. به جای گرفتن یک تصویر مثل اشعه ایکس های رایج، یک سی تی اسکنر همانطور که دوربین به دور بدن می چرخند چندین عکس می گیرند. یک کامپیوتر سپس این تصاویر را به صورت تصویر برشی از بدن تلفیق می کند. ماشین تصاویر چندین برش از بخشی از بدن که مورد مطالعه قرار گرفته شده است را می گیرد.

یک اسکنر سی تی به شکل یک دونات بزرگ توصیف می شود، با یک میز باریک در میان آن. شما می بایست بر روی میز دراز بکشید زمانی که اسکن انجام می شود. به دلیل مدت زمان بیشتر آن نسبت به دیگر اشعه ها شما ممکن است کمی احساس محدودیت بکنید در هنگام تصویربرداری. قبل از آن که هر گونه تصویری گرفته شود، ممکن است از شما خواسته شود تا دو واحد مایع حاجب بنوشید. این باعث می شود تا تصاویر واضح تری از شکم و روده گرفته شود و نواحی غیرعادی راحت تر مشخص شود. شما همچنین ممکن است یک سرم میان رنگی دریافت کنید که از طریق آن انواع رنگ های کنتراست تزریق می شود. این به نمایش بهتر ساختارها از جمله رگ ها کمک می کند.

تزریق ممکن است باعث بروز ناراحتی شود (سرخی و احساس گرما که ممکن است چندین ساعت به طول بینجامد). تعداد کمی از افراد نسبت به رنگ آلرژی داشته و کهیر می زنند. به ندرت واکنش های شدیدی مثل اختلال در تنفس و فشار خون پایین رخ می دهد. می توان از داروهایی برای جلوگیری از واکنش های آلرژیک استفاده کرد. حتماً به پزشک بگویید اگر سابقه آلرژی نسبت مواد به کار رفته در اشعه ایکس دارید.

سی تی همچنین مورد استفاده قرار می گیرد تا دقیقاً سوزن بیوپی را به محل متاستاز احتمالی راهنمایی کند. برای این فرآیند، با نام بیوپسی با کمک سی تی، بیمار بر روی تخت باقی مانده، در این حال رادیولوژیست سوزن بیوپسی را به سمت موقعیت توده حرکت می دهد. اسکن ها تکرار می شود تا این که پزشکان اطمینان حاصل کنند که سوزن داخل توده رفته است. یک نمونه ظریف بیوپسی (قطعه کوچکی از بافت) یا یک نمونه مرکزی بیوپسی (یک نمونه استوانه مانند از بافت به طول ۱/۲ اینچ و کمتر از ۱/۸ محیط آن) برداشته شده و زیر یک میکروسکوپ بررسی می شود.

برش نگاری با گسیل پوزیترون

در این آزمایش، گلوکز رادیواکتیو به صورت وریدی به بیمار تزریق می شود. از آنجا که سلول های سرطانی بسیار سریع تر از بافت های عادی شکر را مصرف می کنند، رادیو اکتیویته بر روی سرطان متمرکز می شود. یک اسکنر توده های رادیواکتیو را شناسایی می کند. این آزمایش در شناسایی مجموعه های کوچکی از سلول های سرطانی مفید است و میزان گستردگی سرطان را نیز مشخص می کند. همچنین می تواند مشخص کند که یک تومور آدرنال خوش خیم است و یا بدخیم.

یک نوع خاص از این اسکن هم اکنون تنها در زمینه های تحقیقاتی مورد استفاده قرار می گیرد که از فرم رادیواکتیو یک ماده به نام متومید استفاده می کند. این ماده در غشای بیرونی آدرنال متمرکز می شود، مخصوصا آدنوم و کارسینوم. اسکن PET همراه با متومید ممکن است در آینده در تشخیص تومورهایی که در آدرنال کورتکس بوجود آمده اند از سرطان هایی که در دیگر اعضا بوجود آمده و بعد به آدرنال ها سرایت می کنند، مفید واقع شوند. همچنین می تواند در تشخیص سرطان های آدرنالی که به بیرون از آدرنال نیز سرایت کرده اند بکار رود.

تصویربرداری تشدید مغناطیسی

اسکن های ام آر آی از امواج رادیویی و آهن رباهای قوی بجای اشعه ایکس استفاده می کنند. انرژی ساطع شده از امواج رادیویی جذب شده و سپس طبق الگویی متناسب با نوع بافت و بیماری منتشر می شوند. یک کامپیوتر الگوی امواج رادیویی ساطع شده از بافت ها به صورت یک تصویر از بخش های بدن با جزییات ترجمه می کند. نه تنها تصاویری جامع از برش های بدن را همانند سی تی نشان می دهد، بلکه برش هایی را موازی با طول بدن ارائه می کند. برای برخی اسکن های ام آر آی، یک ماده کنتراست به نام گادولینیوم به صورت وریدی تزریق می شود. ام آر آی بعضی اوقات اطلاعات بیشتری را نسبت به سی تی ارائه می دهد چرا که بهتر می تواند سرطان های آدرنال را از  تومورهای خوش خیم تشخیص دهد.

ام آر آی بخصوص برای سنجش مغز و ستون فقرات مفید است. در افراد مشکوک به تومورهای آدرنال، ام آر آی مغز انجام می گیرد برای سنجش غده هیپوفیز. تومورهای غده هیپوفیز، که در قسمت تحتانی جلوی مغز قرار دارد، می تواند باعث بروز علایم و نشانه هایی مشابه تومورهای آدرنال شود.

اسکن های ام آر آی یک مقدار ناراحت کننده تر از سی تی هستند. ابتدا به این خاطر که بیشتر طول می کشند. شما می بایست درون یک تونل، که محصور بوده و ممکن است در افراد حساس به فضای تنگ ایجاد مشکل کند، قرار بگیرید. اگر شما با فضای تنگ مشکل دارید از قبل به پزشک خود بگویید. ممکن است دارو برای رفع استرس تجویز شود. اگر آن مفید واقع نشد، سنجش توسط یک اسکنر ام آر آی باز انجام خواهد گرفت. این ماشین ها آنچنان بسته نبوده و برای بعضی از بیماران بسیار راحت تر هستند، هرچند نتایج شان نیز خوب نیستند. ماشین همچنین صدایی کوبنده تولید می کند که ممکن است برای شما آزار دهنده باشد. بعضا از هدفون با پخش موسیقی برای رفع این مشکل استفاده می شود.

دیگر تست ها

لاپاروسکوپی

این فرآیند از یک لاپاروسکوپ استفاده می کند، یک استوانه باریک و منعطف با یک دوربین فیلمبرداری ریز تعبیه شده در انتهای آن. از طریق یک حفره کوچک در پهلوی بیمار وارد می شود تا به جراح این اجازه را بدهد که ببیند سرطان در کجا در حال رشد است. می تواند گسترش آن و همچنین غدد لنفاوی بزرگ شده را شناسایی کند. برخی اوقات با فراصوت تلفیق می شود تا تصویر بهتری از سرطان را ارائه کند. لاپاروسکوپی ممکن است برای بررسی امکان برداشتن کامل سرطان با جراحی نیز مورد استفاده قرار بگیرد. علاوه بر مشاهده تومور های آدرنال از طریق لاپاروسکوپ، جراحان می توانند با این وسیله تومورهای خوش خیم آدرنال را نیز بردارند. این متد در بخش

“جراحی برای سرطان آدرنال” توصیف خواهد شد.

بیوپسی

تست های تصویربرداری ممکن است تومورها را پیدا کنند، اما در اغلب موارد تنها راه مطمئن شدن از آن که یک تومور سرطانی است، برداشتن یک نمونه از بافت آن و بررسی آن بوسیله میکروسکوپ است. این را بیوپسی می نامند. اگر یک سوزن نازک که تنها یک بخش ریزی از بافت را جدا می کند استفاده شود، آن را بافت برداری ظریف می نامند. زمانی که سوزن بزرگتری استفاده شود که یک بخش استوانه ای از بافت را بر می دارد، آن را بافت برداری مرکزی می نامند. در هر دو مورد، بیوپسی از یک سی تی یا فراصوت استفاده می کند تا نوک سوزن را به سمت تومور راهنمایی کنند.

از آنجا که آدنوم های آدرنال و سرطان ها می توانند در زیر میکروسکوپ شبیه به هم باشند، بیوپسی ممکن است قادر نباشد تا بگویید که آیا یک تومور آدرنال سرطانی است یا خیر. همچنین یک بیوپسی سوزنی از یک سرطان آدرنال می تواند حتی سلول های سرطانی پخش کند. به همین دلایل، عموما بیوپسی قبل از عمل انجام نمی گیرد اگر اندازه و مشخصه های یک تومور آدرنال که در تصویربرداری بدست آمده نشان بدهد که سرطان است. بررسی آزمایش های خون برای تولید هورمون و مطالعه تصویرهای گرفته شده مفیدتر از بیوپسی در تشخیص سرطان آدرنال هستند.

اگر سرطان به بخش دیگری از بدن گسترش یافته باشد مثل کبد، سپس یک بیوپسی سوزنی از متاستاز ممکن است انجام بگیرد. اگر مشخص شده باشد که یک بیمار تومور آدرنال دارد و یک بیوپسی از کبد نیز نشان بدهد که سلول های آدرنال در کبد وجود دارد، سپس این تومور سرطانی است.

در حالت کلی، یک بیوپسی تنها در بیماری صورت می گیرد که سرطان آدرنال داشته و تومورهایی بیرون از آدرنال ها وجود داشته و پزشک نیاز داشته باشد تا بداند که این ها از یک سرطان آدرنال سرایت یافته یا از دیگر سرطان ها یا بیماری ها ناشی شده است. تومورهای آدرنال بعضا بیوپسی می شوند زمانی که مشخص شده باشد بیمار نوع دیگری از سرطان را داشته و دانستن این موضوع که گسترش آن به غدد آدرنال درمان را تغییر می دهد.

آزمایشات برای هورمون های آدرنال

آزمایش های خون و ادرار برای اندازه گیری سطح هورمون های آدرنال در مشخص کردن اینکه یک بیمار دارای علایم و نشانه ها مبتلا به سرطان آدرنال است. برای تست ادرار از شما خواسته می شود تا ادرار خود را به مدت ۲۴ساعت جمع آوری کنید. آزمایشات خون و ادرار به اندازه تصویربرداری در تشخیص سرطان آدرنال مهم هستند. پزشک تشخیص می دهد که با توجه به علایم بیمار کدام تست انجام شود. پزشکان می دانند که کدام علایم مربوط به سطح بالای برخی هورمون هاست، پس روی یهترین راه برای بررسی هورمون ها تمرکز می کنند. معمولا پزشکان سطح هورمون ها را چک می کنند حتی زمانی که شواهدی مبنی بر سطح بالای هورمون ها موجود نباشد. این بدین خاطر است که علایم میزان غیرعادی هورمون ها می تواند بسیار نامحسوس باشد و آزمایش خون ممکن است قادر باشد تغییرات در سطح هورمون ها قبل از آنکه علایم بروز کنند، شناسایی کند.

آزمایشاتی برای مقادیر زیاد کورتیزول

سطح کورتیزول در خون و ادرار اندازه گیری می شود. اگر یک تومور آدرنال در حال ترشح کورتیزول باشد، سطح آن به شکل غیر عادی بالا می رود. این آزمایشات را می توان پس از دادن یک دوز دگزامتازون به بیمار انجام داد. دگزا دارویی است که مانند کورتیزول عمل می کند. اگر به کسی داده شود که تومور آدرنال نداشته باشد، تولید کورتیزول و هورمون های مشابه را افزایش می دهد. در افراد دارای تومور کورتکس آدرنال، سطح هورمون بالا باقی می ماند پس از آنکه دگزا را دریافت کردند. میزان ACTH موجود در خون نیز اندازه گیری می شود تا به تشخیص تومورهای آدرنال کمک کند.

تست هایی برای سطح بالای آلدسترون

سطح آلدسترون اندازه گیری شده بالا خواهد بود اگر تومور در حال تولید آن باشد. همچنین، مقدار زیاد آلدسترون به کاهش سطح پتاسیم و رنین (هورمون مترشحه در کلیه ها) در خون می انجامد.

تست هایی برای سطح بالای آندروژن یا سطح استروژن

بیماران دارای تومورهای ترشح کننده آندروژن مقادیر زیادی دیهیدروپیاندروسترون سولفات یا تستسترون دارند. بیماران دارای تومورهای ترشح کننده استروژن سطح بالایی از استروژن را در خون خود دارند.

ترجمه شده از وبسایت: www.cancer.org