مراحل رشد: جدایی و استقلال

به عنوان یک نوزاد تازه متولد شده، کودک شما هیچ تصوری از خود به عنوان یک شخص منفرد ندارند: او فکر می کند هردوی شما یک نفر هستید و نمی فهمد که آن دست و پاهای کوچکی که پیش از او تکان می خورند، متعلق خودش هستند.

همزمان  با اینکه در طول زمان کودکتان از نظر روحی و جسمی رشد می کند، بتدریج می فهمد که یک شخص کوچک مستقل، با بدن، افکار و احساسات مخصوص به خود است. مطمئنا او همچنین می خواهد که کارها را با روش خودش انجام دهد.

این مرحله چه موقع اتفاق می افتد؟

ایجاد احساس شخصیت در کودک شما، چندین سال به طول می انجامد. در حدود ۶ یا ۷ ماه، کودک شما شروع به فهمیدن این موضوع می کند، که از شما جدا است و شما می توانید او را تنها بگذارید. در این زمان، معمولا استرس جدایی به وجود می آید و می تواند به راحتی تا سال دوم ادامه یابد.

اما همزمان با اجتماعی تر شدن کودکتان و مطمئن تر شدن او به اینکه شما قطعا زمانی که او را در محل مراقبت یا با پرستار، تنها می گذارید، پیشش بر می گردید، قادر خواهد بود پیشرفت کند و هویت خود را بسازد. در طول سال های نوپایی، استقلال روبه رشد او ممکن است به اندازه ایی شکوفا شود که مشکلاتی بوجود آورد: خواستن چیزهایی به “روش من” در وجود بسیاری از کودکان بد خلق و خو وجود دارد.

اگه دوست دارین بدونین رشد حرکتی، شناختی, اجتماعی و زبانی کودکتون چطور بوده، پیشنهاد ما استفاده از  نرم افزار رشدیار هست.

این مرحله چگونه اتفاق می افتد؟

۱  تا ۶ ماه

تا تولد شش ماهگی اش، کودک شما کسی که از او مراقبت می کند را کاملا می شناسد. در زمانی که برای کنترل داشتن بر حرکات و عکس العمل های اولیه اش  تلاش می کند، در آن ماه های ابتدایی نمی تواند درباره شکل دادن به هویتش فکر کند. نگرانی های اولیه او تامین نیازهای اولیه اش دررابطه با غذا، عشق و توجه است.

ممکن است اولین نشانه های شکل گیری استقلال را ابتدا در حدود ۴ ماهگی، ببینید، وقتی که کودک شما متوجه می شود که می تواند با گریه کردن توجه شما را جلب نماید. این یکی از اولین گام ها در فهمیدن آن است که، او میل به استقلال دارد و اینکه رفتار او می تواند بر دیگران-از جمله شما، تاثیر گذار باشد.

یک تحقیق مشهور دقیقا نشان می دهد، که کودکان چطور از وجود خود نا آگاهند. محققان چندین نوزاد زیر ۱ سال را برای اینکه ببینند آیا آنها می فهمند، که انعکاس ها تصویر خودشان است یا نه، روبروی آینه قرار دادند.

آنها نفهمیدند. همه کودکان به تصویر خود در آینه ضربه می زدند، گویی دارند کودک دیگری را می بینند. و وقتی که محققان به بینی کودک رنگ قرمز زدند و دوباره او را جلوی آینه نشاندند، در تمام موارد، تلاش کرد بینی تصویر منعکس شده اش را بگیرد، نه بینی خودش.

۷ تا ۱۲ ماه

در حدود ۷ ماه کودک شما خواهد فهمید، که مستقل از شماست. اگرچه این یک نشانه شناختی جذاب است، این درک جدید از جدایی می تواند او را نگران کند. او می داند که شما می توانید او را ترک کنید، اما نمی داند که همیشه پیشش برخواهید گشت، بنابراین ممکن است، حتی اگر برای یک دقیقه او را تنها بگذارید، زیر گریه بزند.

از این کار که وقتی او پشتش به شماست، به طور مثال در محل نگهداری کودک تنهایش بگذارید، بپرهیزید. این کار به او کمک نخواهد کرد که با این موضوع کنار بیاید و ممکن است تنها او را نگران کند، که ممکن است شما هیچ گاه برنگردید. بسیار کار سختی است اما، خداحافظی کنید و در حالی که شما را تماشا می کند، او را ترک کنید.

۱۳ تا ۲۴ ماه

کودک شما در این زمان در حال پیشرفت در ایجاد تمایز بین خودش، شما و جهان اطرافش است. در همان تحقیق بریتانیایی که در بالا به آن اشاره شد، محققان بر بینی کودکان حدود ۲۱ ماهه رژ زدند. وقتی این کودکان در آینه نگاه کردند، بینی های خودشان را لمس کردند: آنها فهمیده بودند؛ که انعکاس های درون آینه تصویر خودشان است.

فرزند ۲ ساله شما ممکن است هنوز، وقتی که او را در محل نگهداری یا با پرستار تنها می گذارید ناراحت شود، اما زودتر به حال خود باز می گردد، چون اطمینان بیشتری دارد. تجربه و شکوفایی مهارتِ به خاطر سپردن، به او آموخته، که شما بعد از مدتی که نبوده اید، برخواهید گشت. شما با نشان دادن به او به طور مداوم، که به او عشق می ورزید و از او مراقبت می کنید، اعتماد او را ساخته اید.

۲۵ تا ۳۶ ماه

بین سنین ۲ و ۳ سال، کودک نوپای شما به تلاش برای استقلال ادامه می دهد. او در حالی که کاوش می کند، از سطح شما فراتر می رود و به محک زدن محدودیت هایش ادامه می دهد (برای مثال، رنگ کردن دیوارها، حتی اگر به او بگویید که این کار را نکند). در واقع، احتمالا جمله “خودم می توانم این کار را انجام دهم”، معمول ترین جمله ثابتی است، که از کودک نوپای بزرگ تر شده خود خواهید شنید.

وظیفه شما

کودک شما قبل از اینکه بتواند برود و جهان اطرافش را کشف کند، نیاز به برقراری ارتباطی مطمئن با شما دارد. به طور مداوم به او عشق و حس حمایت بدهید و او خودش اطمینانی که برای روی پای خود ایستادن نیاز دارد، را خواهد ساخت.

از زمانی که او نوزاد است، شروع کنید و به سرعت به گریه کودکتان پاسخ دهید. آن رابطه قوی را با غذا دادن به او وقتی که گرسنه است، عوض کردن پوشکش وقتی که کثیف است و لبخند زدن و صحبت با او وقتی که هوشیار است، بسازید.

می توانید برای بالا بردن درک او از جدایی و بازگشت با او بازی کنید (بنابراین او یاد خواهد گرفت، که وقتی برای لحظه ایی ترکش می کنید وحشت زده نشود). برای مثال، با او، از طریق پوشاندن صورتتان یا قایم شدن پشت یکی از مبلمان، قایم باشک بازی کنید، یا یک اسباب بازی را زیر پتویی پنهان کنید و باهم آن را پیدا کنید. این بازی ها نه تنها به او آموزش می دهد، بلکه اثرات آن، حس نزدیکی اش به شما را افزایش می دهد.

برای بهبود استقلال، کودک شما نیاز دارد محدودیت هایش را بسنجد واطرافش را جستجو کند، پس برای او محیط خانه امنی تدارک ببینید. بجای اینکه دنبالش بدوید و هربار که به چیزی که ممکن است برایش خطر آفرین باشد، دست زد به او “نه” بگویید، اشیای خطرناک را دور از دسترسش قرار دهید و اشیای امن زیادی را جایگزین آنها کنید.

استقلال و احساس شخصیت داشتن را، با دادن حق انتخاب به کودک خود و کارهایی که می تواند به تنهایی انجام دهد، تقویت کنید. یک انتخاب بین دو دست لباس، میان وعده یا فعالیت بعد از ظهر، به کودک شما اجازه می دهد، که درمورد خودش فکر کند و نوشیدن از فنجانی یا قرار دادن اسباب بازی هایش در جای خودشان، به او نشان می دهد، که دارد کمک کردن را می آموزد.

به خاطر داشته باشید، که تنها این موضوع که کودکتان شروع به مستقل شدن کرده است، به این معنی نیست، که آسایش و عشق کمتری نیاز دارد. اگرچه ممکن است، کمتر نیازمند باشد، اما هنوز مراقبت دائمی شما را می طلبد.

هربار کاری را خودش به تنهایی انجام می دهد، تشویقش کنید، اما وقتی برای حمایتِ شما به سمتتان می آید، او را پس نزنید. او اطمینان مجدد شما را تا زمانی طولانی طلب می کند و نیاز دارد.

چه موقع باید نگران شد؟

اگرچه ترس از جدایی برای کودکان بین ۱۰ ماه تا ۲ سال طبیعی است، اما اگر نگرانی اش به قدری زیاد است که بدون شما قادر به انجام دادن هیچ کاری نیست، یا بعد از اینکه مدت طولانی از او دور می شوید، غیر قابل آرام شدن می شود، باید با پزشک فرزندتان مشورت کنید.

مرحله بعدی چیست؟

همراه با افزایش سن، استقلال و خوآگاهی بیشتری بوجود می آید. هرسال با خود، کارهای بیشتری که کودک شما می خواهد به تنهایی آنها را انجام دهد، به همراه می آورد. همزمان با بزرگ تر شدن فرزندتان، او درباره خود و حوزه توانایی هایش آگاه تر می شود.

پیشرفت های بعدی شامل، آماده کردن غذای خود، دوستیابی و رفتن به مدرسه است.

ترجمه شده از وبسایت: www.babycenter.com