آنژین قلبی و بیماری قلبی

شایع ترین علامت بیماری شریان کرونری، آنژین و یا آنژین صدری است که به صورت ساده به عنوان درد قفسه سینه شناخته می شود. آنژین قلبی می تواند با ناراحتی، سنگینی، فشار، درد، سوزش، پری و یا درد ناشی از بیماری قلبی کرونری شرح داده شود. اغلب، ممکن است با  سوء هاضمه اشتباه شود.

آنژین معمولا در قفسه سینه حس می شود ولی ممکن است در شانه ها، بازوها، گردن، گلو، فک و یا کمر هم حس شود.

اگر شما این علائم را تجربه کردید،  به آن ها خوب توجه کنید. اگر بیماری قلبی برای شما تشخیص داده شود، شما می بایست فورا  درمان شوید. اگر شما از قبل آنژین داشته باشید، از داروهای آنژین که توسط پزشک برایتان تجویز شده است، استفاده کنید و سعی کنید تعیین کنید که آیا الگوی منظم آنژین است و یا این علائم بدتر می شود.

علل ایجاد آنژین قلبی چیست؟

زمانی آنژین ایجاد می شود که جریان خون به ناحیه ای از قلب کاهش بیابد، حمل اکسیژن و ریز مغزی های حیاتی به  سلول های عضلانی قلبی مختل شده است. وقتی که این مورد رخ می دهد، عضله ی قلبی می بایست از اشکال فرعی و کمتر موثر سوخت سلول استفاده  کند که می تواند عملکرد پمپاژ خون را به بدن انجام دهد. برخی درمان های به کار رفته برای درمان آنژین با  مهار کاربرد منبع سوخت کار می کند.

انواع آنژین قلبی چیست؟

انواع آنژین عبارتند از:

آنژین پایدار : درد قابل پیشگیری است و تنها در طی فعالیت و یا دیسترس شدید احساسی وجود دارد و با استراحت ناپدید می شود.

آنژین ناپایدار : این حالت ممکن است نشانه ی قریب الوقوع بودن حمله ی قلبی باشد.  آنژین ناپایدار، نوعی درد آنژینی است که از درد آنژینی منظم یا دردی که در زمان استراحت رخ می دهد، متفاوت است. آنژین ممکن است بسیار زیاد رخ دهد، و  در زمان استراحت به راحتی ایجاد شود، شدید باشد، طولانی مدت و یا با کمترین فعالیت ایجاد شود. اگر چه این نوع آنژین اغلب می تواند با درمان طبی بهبود پیدا کند ولی ناپایدار است و ممکن است به سمت حمله ی قلبی پیشروی کند. معمولا درمان طبی شدیدتر و یا روش جراحی مورد نیاز است.

آنژین پرینزمتال : زمانی  دیده می شود که آنژین در حال استراحت ایجاد شود، یا در زمان خواب و یا وقتی که فرد با دماهای سرد مواجه می شود. در این موارد، علائم با کاهش جریان خون به عضله ی قلبی در اثر اسپاسم شریان کرونری مشخص می شود. اکثر افرادی که این نوع آنژین را دارند، بیماری شریان کرونری هم دارند. این اسپاسم ها نزدیک محل انسداد رخ می دهد.

آیا آنژین ممکن است بدون بیماری  کرونری رخ دهد؟

آنژین می تواند در فقدان هر نوع بیماری کرونری رخ دهد. تا ۳۰ درصد افراد مبتلا به آنژین با مشکل در دریچه ی قلبی به نام تنگی آئورتی نامیده می شوند ، که ممکن است باعث کاهش جریان خون شریان های کرونری به قلب شود. افراد با آنمی شدید ممکن است آنژین داشته باشند، به علت اینکه خون  به اندازه ی کافی اکسیژن حمل نمی کند. افرادی که دچار افزایش ضخامت عضله ی قلبی هستند، اکسیژن بیشتری لازم دارند و می توانند وقتی که به اندازه ی کافی اکسیژن به آن ها نرسد، دچار آنژین شوند.

چگونه آنژین ارزیابی می شود؟

برای ارزیابی آنژین قلبی ، پزشک شما در ابتدا از شما یک سری سوالات می پرسد تا  علائم شما را تعیین کند و مشخص کند که چه چیزهایی محرک آن هستند. پس از آن که پزشک شما را معاینه کرد، یک و یا تعداد بیشتری آزمون برای تعیین علت زمینه ای آنژین و وسعت بیماری شریان کرونری اگر وجود داشته باشد، درخواست می شود.

این آزمون ها  عبارتند از:

• تست استرس ورزشی
•  نوار قلب
• تصویربرداری های استرسی از جمله آزمون های هسته ای و یا اکوگاردیوگرافی استرسی، برای مشخص کردن صحیح بخشی از قلب که دچار کاهش جریان شده است.
  اکوی قلبی
• کاتتریزاسیون قلبی

آنژین قلبی چگونه درمان می شود؟

درمان آنژین به شدت مشکل زمینه ای، میزان آسیب به قلب بستگی دارد. برای اکثر افرادی که آنژین خفیف دارند، ترکیبی از دارو ها و تغییرات سبک زندگی می تواند علائم بیماری را کنترل کند.

تغییرات در سبک زندگی شامل موارد زیر است:

• داشتن رژیم غذایی سالم برای قلب
• کاهش کلسترول
• داشتن ورزش منظم
• ترک سیگار
• کنترل دیابت و افزایش فشار خون.

برخی از داروها که برای درمان آنژین استفاده می شوند یا با افزایش میزان حمل اکسیژن به عضله ی قلبی و یا کاهش نیاز به اکسیژن کار می کنند، این داروها عبارتند از:

• داروهای بتا بلاکر
• نیترات ها
• مسدود کننده های کانال کلسیمی
• رانولازین

سایر داروهای موثر در درمان آنژین برای پیشگیری از شکل گیری لخته های خونی عمل می کنند، که می تواند جریان خون به قلب را بیشتر مسدود کند و این دارو ها عبارتند از:

• داروهای ضد پلاکتی

برای افرادی که آنژینی شدید تر و یا با سیر بدتر شونده دارند، پزشک ممکن است درمانی را برای باز کردن شریان های مسدود شده، پیشنهاد کند.

این درمان ها عبارتند از:

• آنژیوپلاستی
• استنت گذاشتن (فنر گذاشتن)
• جراحی  CABG

اگر من مبتلا به آنژین قلبی هستم چه باید کنم؟

برای هر نوع آنژینی، از هر کاری که در حال انجام آن هستید، دست بکشید و استراحت کنید.

اگر برای شما دارویی مثل نیتروگلیسیرین تجویز شده است، یکی از این قرص ها را زیر زبان بگذارید تا سریع حل شود و ماده ی موثره آن آزاد شود. اگر از فرم اسپری استفاده می کنید، در زیر  زبان آن را پاف کنید. ۵ دقیقه صبر کنید.

اگر پس از ۵ دقیقه همچنان شما آنژین داشتید، دوز دیگر نیتروگلیسیرین را استفاده کنید. ۵ دقیقه ی دیگر صبر کنید و اگر هنوز آنژین ادامه داشت، دوز سوم را استفاده کنید.

اگر بعد از دوز سوم نیتروگلیسیرین همچنان آنژین پابرجا بود و برای ۱۵ دقیقه باقی ماند، به اورژانس تماس بگیرید و یا از کسی بخواهید که شما را به نزدیک ترین مرکز اورژانس ببرد.

اگر فکر می کنید که دچار حمله ی قلبی شده اید، تاخیر نکنید. سریع و فورا از اورژانس کمک بخواهید. خودتان تا بیمارستان رانندگی نکنید.  از آسپرین استفاده کنید. درمان فوری برای حمله ی قلبی در کاهش مقدار آسیب قلبی بسیار مهم است.

چرا نباید خودم رانندگی کنم و یا کسی من را باید به بیمارستان ببرد؟

وقتی آمبولانس می رسد، پرسنل اورژانس مراقبت مناسبی را برای شما انجام می دهند. می توانند از شما رگ وریدی بگیرند و به صورت بی خطر و ایمن داروهای مهمی را به شما بدهند و به شما اکسیژن بدهند تا به بهبود جریان خون از نظر اکسیژن رسانی به قلب کمک کند. اگر مشکلاتی رخ دهد، این افراد می توانند زندگی شما را نجات دهند.

موردی که بایستی در مورد آنژین قلبی به یاد داشته باشیم:

اگر شما مبتلا به آنژین هستید، همیشه با خودتان نیتروگلیسیرین داشته باشید، شما نمی دانید که چه وقت به این دارو نیاز خواهید داشت. نیتروگلیسیرین می بایست در محفظه ی تیره نگهداری شود. آن را از رسوبات و گرما دور نگه دارید. تاریخ انقضای آن را روی بسته ببینید. وقتی که بسته ی قرص های نیتروگلیسیرین باز می شود، هر ۳ ماه یک بار باید تعویض شود. فرم اسپری آن دوام  طولانی تری دارد و می بایست هر ۲ سال تعویض شود.

ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com