بیماری گراور یا Grover’s disease که به آن درماتوز آکانتولیتیک گذرا نیز می گویند, یک بیماری مزمن و آزاردهنده است اما اصلا جدی نیست و خود به خود خوب می شود. متاسفانه درمان قطعی برای آن وجود ندارد.
در این بیماری دسته هایی از برآمدگی های قرمز کوچک که خارش نیز دارند به یکباره ظاهر می شوند. در اکثر موارد این برآمدگی ها بر روی پشت یا سینه دیده می شوند, اما در دیگر نواحی نیز مشاهده شده اند. اندازه این برآمدگی ها بسیار کوچک است و ممکن است تاولی شوند یا خشکیدگی در آنها مشاهده شود. این نواحی خارش شدیدی دارند و این همان علامت اصلی است که درمان را لازم و ضروری می سازد. در اکثر موارد, بیماری چندین سال ادامه دارد.
عامل ایجاد این بیماری هنوز مشخص نشده است.
این بیماری اغلب در مردان سفید پوست بالای ۴۰ سال دیده میشود.
در بعضی موارد این کهیر ها پس از قرارگیری در معرض نور خورشید, گرما و تعریق ایجاد می شوند. با توجه به ارتباط این بیماری با گرما و تعریق, در مواردی نقص در غدد عرق عامل ایجاد این بیماری به حساب می آید اما این علت هنوز به طور قطع به اثبات نرسیده است.
واکنش نامطلوب به روشهای درمانی خاص نیز یکی از دلائل ذکر شده است.
تاکنون مطالعات زیادی برای فهم و شناسایی علت دقیق این بیماری صورت گرفته است اما نتایج بدست آمده بسیار محدود بوده اند. از جمله دلائل احتمالی ایجاد این بیماری میتوان به عفونت ویروسی, بعضی از انواع سرطان و دیگر بیماریهای پوستی مثل درماتیت تماسی اشاره کرد.
گاهی بیماری گراور در بیمارانی دیده میشود که یک دوره طولانی در بیمارستان به پشت خوابیده اند. در این موارد, علائم زمانی که بیمار مجددا شروع به حرکت میکند تخفیف می یابند.
کهیر ها چند هفته تا چند ماه باقی می مانند. و پس از یک یا دو سال ناپدید می شوند.
داروها و کرمهای کورتیکواستروئیدی پوستی میتوانند خارش و حساسیت ایجاد شده را کنترل کنند, اما به خاطر داشته باشید که این بیماری فقط کنترل میشود و مشابه دیگر انواع بیماریهای پوستی قابل درمان نیست.
اجتناب از قرارگیری در معرض گرما و انجام ورزش های سنگین میتواند به کنترل این راش های پوستی کمک کند. استفاده از پودر بچه چند بار در روز در نواحی مربوطه از عود آن جلوگیری می کند. اضافه کردن مرطوب کننده ها به هوا به وسیله یک مرطوب کننده می تواند از ظهور ناگهانی برآمدگی های بیماری گراور جلوگیری کند.
از آنجائیکه ما هنوز چیز زیادی در مورد دلائل ایجاد این بیماری نمیدانیم, پیشرفت اندکی نیز در حوزه درمان آنداشته ایم. علائم بعضی افراد با فوتوتراپی تسکین می یابد, در این روش, پوست در معرض دوزهای کنترل شده ای از نور UV قرار میگیرد. از آنجائیکه نور فرابنفش میتواند برای پوست مضر باشد, این نوع از درمان تنها باید توسط یک فرد متخصص انجام گیرد.
داروهای ضد قارچی خوراکی یا تتراسایکلین همانند رتینوئید ها در بعضی موارد مفید بوده اند, گرچه مصرف این داروها باید با احتیاط انجام شود چون می تواند با عوارض جانبی جدی همراه باشد. از آنجائیکه راش های پوستی در مواردی با خشکی پوست ارتباط دارند, مرطوب نگاه داشتن پوست میتواند مفید باشد.
ترجمه شده از وبسایت: www.skinsite.com