در طول جراحی برای بزرگ کردن سینه ها ( ماموپلاستی )، یک ایمپلنت در زیر بافت سینه یا زیر عضلات قفسه سینه در زیر پستان قرار می گیرد. ایمپلنت یک پوسته سیلیکونی نرم است که با ژل سیلیکون یا محلول سالین ( آب شور) پر شده است.
برای قرار دادن ایمپلنت، یک برش در چین پایین پستان زیر بغل، یا در امتداد لبه پایین تر آرئول( ناحیه رنگی اطراف نوک پستان) انجام می شود. ایمپلنت از طریق برش قرار داده می شود و ممکن است زیر هردو بافت پستان یا عضله قفسه سینه زیر پستان قرار گیرد. برخی از پزشکان معتقدند که قرار دادن ایمپلنت زیر عضلات قفسه سینه ریسک ابتلا به وضعیتی به نام انقباض کپسولی(سخت شدن بافت اطراف ایمپلنت) را کاهش می دهد و تداخل کمتری با ماموگرافی دارد نسبت به هنگامی که ایمپلنت زیر بافت پستان و در مقابل عضله قرار می گیرد. پس از اینکه ایمپلنت به دقت در شکل و موقعیت مناسب تنظیم شد برش با بخیه ها بسته می شود. بالابردن پستان( ماستوپکسی) ممکن است در همان زمان بزرگ شدن پستان انجام شود. بالا بردن پستان می تواند پستان های افتاده و شل را بالا ببرد و نوک پستان و ناحیه آرئول را نیز بالا ببرد. برای بالابردن پستان ها، پوست اضافه از پایین پستان و ناحیه اطراف آرئول برداشته می شود. پوست باقیمانده جمع می شود، که پستان را سفت می کند و بالا می برد. بالا بردن پستان نیاز به برش بزرگتری دارد نسبت به هنگامی که تنها بزرگ شدن پستان مدنظر است. برش ها ممکن است از آرئول پایین تا چین جایی که پایین پستان به قفسه سینه میچسبد امتداد داشته باشند.
بزرگ کردن و بالا بردن پستان معمولا به عنوان اقدامات سرپایی در یک مرکز جراحی سرپایی و یا بیمارستان انجام می شود. اقامت یک شب در بیمارستان موردنیاز نیست مگر اینکه عوارضی در حین عمل جراحی پیش بیاید. بیهوشی عمومی معمولا به کار می رود، اگر چه که بی حسی موضعی یا اپیدورال ممکت است استفاده شود.
بلافاصله بعد از عمل، گاز در برش های دوخته شده قرار می گیرد و پستان ها در نوار زخم الاستیک پیچیده می شوند یا با یک سینه بند خاص بسته می شوند. بخیه ها ۷ تا ۱۰ روز بعد برداشته می شوند. بیشتر زنان تورم، کبودی و درد در سینه هایشان برای چندین روز پس از عمل خواهند داشت. دارو می تواند به کاهش درد کمک کند. تورم و کبودی ممکن است برای چندین هفته طول بکشد. بعضی زنان همچنین احساس سوزش در نوک سینه درست بعد از عمل جراحی داشتند. پوشیدن یک سینه بند ۲۴ ساعته می تواند به کاهش تورم کمک کند و پستان ها را در حالیکه درمان می شوند حمایت می کند.
بسیاری از زنان می توانند کارنرمال و فعالیت های اجتماعی خود را در عرض چند روز از سر بگیرند، مگر اینکه این فعالیت ها شامل بلند کردن اجسام سنگین یا ورزش شدید باشد/ دکتر شما به شما خواهد گفت که چه موقع می توانید ورزش و فعالیت های شدیدتر را شروع کنید.
ممکن است بعد از عمل جراحی بزرگ کردن پستان ها زخم هایی داشته باشید. اما معمولا در مناطقی پنهان ( مانند چین زیر پستان، زیربغل، یا در مرزآرئول) هستند. عمل طوری طراحی شده است تا جای زخم را به حداقل برساند بنابراین بخیه ها به راحتی دیده نمی شوند. جای زخم ها معمولا بعد از چندین ماه محو می شوند. بالابردن پستان ها علاوه بر بزرگ کردن آنها زخم های قابل مشاهده تری را بر جای می گذارد.
عمل بزرگ کردن پستان به منظور افزایش سایز سینه و افزایش شکل آنها انجام می شود. ممکن است تصمیم به پروتز پستان داشته باشید تا:
عمل جراحی بزرگ کردن سینه ها می تواند سایز سینه را یک یا چند سایز سینه بند افزایش دهد. همچنین می تواند تفاوت ها در سایز و شکل بین سینه ها را کاهش دهد. ایمپلنت پستان، از شل شدن سینه ها در نتیجه حاملگی در آینده ،افزایش یا کاهش وزن یا افزایش سن جلوگیری نمی کند. بیشترزنانی که ایمپلنت پستان انجام می دهد در زندگی خود حداقل به یک بار عمل دیگر احتیاج پیدا خواهند کرد.
ایمپلنت پستان باعث می شود تا تشخیص سرطان در ماموگرافی سخت تر شود. دیگر خطرات ایمپلنت پستان عبارتند از:
انقباض کپسولی. این وضعیت یکی از شایع ترین مشکلات ناشی از ایمپلنت پستان است. زمانی اتفاق می افتد که بافت زخم شده اطراف ایمپلنت سخت می شود و شروع به فشار به ایمپلنت می آورد. که می تواند باعث سخت شدن بافت پستان شود، ناهمواری در پوست و تغییراتی در شکل پستان را به همراه دارد. ممکن است دردناک باشد. عمل جراحی گاهی اوقات موردنیاز است تا بافت های زخم شده برداشته شوند یا زمانیکه انقباض کپسولی پیشرفت می کند ایمپلنت را جایگزین کرد.
از دست دادن احساس در نوک سینه ها و یا بافت پستان به علت آسیب عصبی. اعلب موقتی است . اما ممکن است در برخی زنان دائمی باشد.
ایمپلنت سیلیکون های جدیدتر حاوی ماده ای ژله مانند به جای مایع است. این نوع ایمپلنت ها اگه سوراخ شده یا برش داده شوند نشتی ندارند.
بیشتر زنانی که ایمپلنت سینه دارند از نتایج آن راضی هستند. اگر انتظارات روشن، واقع بینانه ای داشته باشید و ان را با پزشک خود در میان بگذارید از نتایج راضی خواهید بود. ایمپلنت سینه شما را بزرگتر می کند و امکان دارد شکلی را به انها بدهد که رضایت شما را به دنبال داشته باشد اما هیچ جراحی نمیتواند به طور کامل تضمین کند.
همچنین به خاطر داشته باشید که:
ایمپلنت سینه می تواند بافت غیرطبیعی پستان یا ضایعات را پنهان کند، و تشخیص بافت غیرطبیعی یا سرطان پستان را در طول ماموگرافی دشوارتر می کند. برای ایجاد تصویرهای دقیق با کیفیت بالا، پستان باید نسبتا محکم فشار داده شود. در موارد کمی این کار باعث می شود تا ایمپلنت سینه نشتی یا پارگی داشته باشد. همچنین زخم و ضایعات کلسیم در اطراف ایمپلنت ممکن است مانند بافت سرطانی به نظر برسد و تفسیر ماموگرام کار دشوارتری خواهد بود.
اگر شما ایمپلنت سینه دارید و نیاز دارید تا ماموگرافی انجام دهید به تکنسین در هنگام ماموگرافی بگویید که چه نوع ایمپلنتی دارید(سالین یا سیلیکون) و اینکه آیا در پشت یا جلوی عضلات قفسه سینه می باشد. شما ممکن است نیاز به آزمایش های بیشتری داشته باشید. در برخی موارد اسکن ام آی آر ممکن است نیاز به ایجاد تصویر روشن تری داشته باشد.
ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com