اپی گلوتیت در کودکان
اپی گلوتیت یک عفونت تهدید کنندهی اپیگلوت است. اپیگلوت زبانهی برگ مانند غضروفی است که نای را پوشش داده و مانع میشود تا غذا، نوشیدنی و هر چیزی دیگری که از گلو پایین میرود، وارد راه هوایی شود. اپی گلوتیت هنگامی رخ میدهد که باکتریها اپیگلوت و بافتهای اطراف را عفونی نموده و باعث شود تا حدی متورم شوند که راه هوایی را مسدود کرده و از تنفس جلوگیری نمایند.
در گذشته، اپی گلوتیت معمولاً توسط باکتری آنفولانزای هموفیلوس نوع (b (Hib ایجاد میشود. در حالیکه اپی گلوتیت وضعیتی خطرناک برای کودکان بین سنین ۲ تا ۶ سال در نظر گرفته میشود، اما به لطف معرفی واکسنی علیه Hib در سال ۱۹۸۸، این بیماری نادر است. در حال حاضر اکثر نوزادان به طور معمول در سن ۱۵ ماهگی علیه اپی گلوتیت واکسینه میشوند.
امروزه موارد بسیار نادری از اپی گلوتیت در کودکانی که علیه Hib واکسینه و محافظت نشدهاند یا کودکانی که سیستم ایمنی بدن انها ضعیف شده است، اتفاق میافتد. کودکانی که سیستم ایمنی بدن آنها ضعیف است، مستعد دریافت باکتریهای دیگری هستند که میتواند باعث اپی گلوتیت شود، مانند پنوموکوک یا استافیلوکوکوس. سوختگی ناشی از مایعات داغ، بلعیدن اشیا خارجی، آسیب به اپیگلوت و عفونتهای ناشی از جوشهای آبله مرغان، دیگر عوامل ایجاد اپی گلوتیت هستند. با وجود اینکه اپی گلوتیت میتواند در هر سنی رخ دهد، کودکان در سنین زیر ۱ سال دارای بالاترین ریسک هستند.
اپی گلوتیت به سرعت پیشرفت میکند پس بیهوده صبر نکنید. فوراً با پزشک تماس بگیرید. اگر کودک شما در تنفس مشکل داشته یا به نظر میرسد که در وضعیت سختی به سر میبرد، اورژانس را خبر کنید.
تا جایی که میتوانید کودک را آرام نگه دارید. او را مستقیم بنشانید، این کار باعث میشود تا به آسانی نفس بکشد. سعی نکنید اپیگلوت کودک را معاینه نمایید و اجازه ندهید دراز بکشد. اگر پزشک تصور میکند که کودک شما اپی گلوتیت دارد، فوراً او را به منظور ارزیابی و درمان در بیمارستان بستری میکند.
اگر تشخیص قطعی نباشد، پزشک میتواند از گردن کودک عکس ایکس ری بگیرد تا بررسی کند که آیا اپیگلوت کودک متورم است یا خیر. همچنین کودک شما ملزم به انجام آزمایش خون است تا وجود هرگونه باکتری در خون او چک شود.
هنگامی که پزشک در مورد اپیگلوت کودک شما مطمئن شد، سریعترین کاری که باید انجام دهد باز نگه داشتن راه هوایی کودک است. شما میتوانید تا اتاق عمل کودکتان را همراهی کرده و در هنگام اعمال بیهوشی عمومی او را در آغوش بگیرید. ماده بیهوشی به پزشک این امکان را میدهد که با خیال راحت کودک را معاینه نموده و قبل از اپیگلوت متورم و درون راه هوایی، یک لولهی تنفسی قرار دهد.
سپس، کودک به بخش مراقبتهای ویژه انتقال داده شده (ICU) و به او مایعات داخل وریدی و آنتی بیوتیک تزریق میشود. به خاطر وجود درد، تا زمانی که لولهی تنفسی با خیال راحت برداشته شود، به کودک مسکن داده میشود، یعنی زمانی که پزشک احساس کند عفونت تحت کنترل بوده و تورم به اندازهی کافی فروکش کرده که کودک قادر به تنفس باشد. این مسئله معمولاً ۲ تا ۳ روز طول میکشد.
پس از آن کودک شما ملزم به بستری شدن در بیمارستان برای یک یا دو روز دیگر است تا مایعات داخل وریدی، آنتی بیوتیک برای کشتن باکتریها و داروهای ضد التهاب را دریافت کند تا تورم کاهش پیدا کند. پس از اینکه کودک را به خانه بردید، مصرف داروها را از طریق دهانی ادامه دهید تا هر گونه باکتری که در سیستم ایمنی او باقی مانده است را از بین ببرید.
اپی گلوتیت واگیردار نیست اما باکتریهایی که باعث ایجاد آن میشوند واگیردار هستند. برای محافظت از کودک، مطمئن گردید که کودک واکسنهای آبله مرغان، Hib و پنوموکوک را دریافت نموده است؛ و حتی اگر واکسینه شده است، چنانچه تصور میکنید کودکتان در معرض کودک آلودهی دیگری است، با پزشک خود در مورد اقدامات احتیاطی بیشتر مشورت نمایید.
ترجمه شده از: www.babycenter.com