طاسی منطقه ای کودکان

طاسی منطقه ای کودکان

آلوپسی آره آتا یا طاسی منطقه ­ای نوعی اختلال خود ایمنی است که باعث ریزش مناطقی از مو می­ گردد. این اختلال ممکن است در هر سنی اتفاق بیفتد، ولی با این حال اغلب در دوران کودکی آغاز می شود.

اگر کودک پیش دبستانی شما به این وضعیت مبتلا شده باشد، در واقع بدین معناست که سیستم ایمنی بدن وی به اشتباه به فولیکولهای موهای خودش حمله نموده است؛ به گونه­ ای که گویی می­ خواهد از بدنش در برابر یک بیماری محافظت نماید. چنین حمله­ ای منجر به کاهش فولیکول­ های مو می­ شود، و پس از چنین حملاتی رشد موها بسیار کاهش می­ یابد، به گونه­ ای که حتی برای ماه ­ها یا سالها هیچ مویی رشد نمی ­کند کچلی منطقه ای به هیچ وجه دردناک نبوده، و همچنین به این معنا نیست که فرزند شما ناسالم و مریض است.

ممکن است فرزند شما موهایش را فقط در چند ناحیه از سر خود از دست بدهد، و یا اینکه دچار طاسی کامل شود. به ندرت، موهای تمامی بدن می­ ریزند. در تمامی موارد شدید این اختلال، کودکان مبتلا به آلوپسی آره آتا، حداقل بخشی از موهای خود را مجدداً بدست می ­آورند.

چه عواملی باعث ایجاد آلوپسی آره آتا می ­شوند؟

پژوهشگران دقیقاً نمی دانند که چه عواملی منجر به ایجاد آلوپسی آره آتا می ­شوند، اما  معتقدند که ژنتیک در ایجاد این اختلال نقش دارد. زیرا این اختلال در میان اعضای خانواده مبتلایان به این اختلال نیز شیوع بالایی دارد، به گونه ­ای که یک نفر از هر پنج نفر مبتلا به این اختلال دارای خویشاوندی است که او نیز مبتلا به این بیماری است. همچنین این اختلال در بین خانواده ­هایی با سابقه بیماری ­های آسم، تب یونجه، اگزما آتوپیک، دیابت دوران کودکی، و سایر بیماری های خود ایمنی شایع تر می­ باشد.

همچنین این احتمال وجود دارد که عاملی خارجی، مثلاً یک بیماری ویروسی، باعث شروع این بیماری بشود. اگرچه ریزش مو اغلب به وجود استرس و شرایط عصبی نسبت داده می­ شود، ولی با این حال آلوپسی آره آتا ناشی از استرس نیست.

چگونه می توانم تشخیص بدهم که آیا بیماری آلوپسی آره آتا دلیل ریزش موهای فرزندم می­ باشد یا نه؟

اگر شما متوجه شوید که توده ­هایی از موهای فرزندتان در حال ریزش می ­باشند و تکه های طاس گرد یا بیضی شکلی به طور ناگهانی بر روی سر فرزندتان ظاهر شود، در این صورت ممکن است مشکل فرزندتان آلوپسی آره آتا باشد. پوست سر در نواحی مبتلا به طاسی صاف خواهد بود، و ممکن است چند تار موی کوتاهتر، و دارای رنگی روشن ­تر در اطراف منطقه دچار طاسی وجود داشته باشد (در صورتی که پوست نواحی مبتلا به طاسی پوسته پوسته و یا زبر باشد، ممکن است فرزند شما به جای اختلال آلوپسی آره آتا مبتلا به بیماری کچلی قارچی باشد). همچنین در اختلال آلوپسی آره آتا ممکن است ناخن­ های فرزندتان دچار ردیف ­هایی از فرورفتگی­ های بسیار کوچک شود.

آیا موها در نواحی مبتلا به طاسی مجدداً رشد خواهند کرد؟

وضعیت این اختلال غیر قابل پیش بینی است، اما اگر نواحی مبتلا به طاسی کمتر از نیمی از پوست سر کودک پیش دبستانی شما را مبتلا ساخته باشد، شانس بالایی برای رشد دوباره موهای وی وجود دارد. ولی با این حال، امکان تداوم حملات آلوپسی نیز برای فرزندتان وجود دارد.

در موارد بسیار نادر بیماری که در آنها کودکان تمامی موهای ناحیه سر یا تمامی موهای بدن و  همچنین موهای سر خود را از دست می ­دهند، ممکن است موهای چنین افرادی هرگز مجدداً رشد نکند. با این حال گاهاً حتی در این گونه موارد شدید، امکان رشد مجدد موها بعد از گذشت چندین سال وجود دارد.

به یاد داشته باشید که اگر کودک پیش دبستانی شما موهای خود را از دست می­دهد ، شما باید با دقت بالایی از فرزندتان در مقابل قرارگیری در معرض نور خورشید محافظت نمایید. استفاده از یک کلاه و یا کرم ­های ضد آفتاب برای پوست سرش و همچنین بقیه نواحی بدن وی توصیه می­ شود.

آیا درمانی برای این اختلال وجود دارد؟

هیچ درمانی برای آلوپسی آره آتا وجود ندارد، اگر چه ممکن است برخی از روشهای درمانی به تحریک رشد موهای جدید کمک کنند (همچنین ممکن است موهای فرزندتان بدون استفاده از هیچ درمانی و به صورت خود به خودی مجدداً رشد یابند).

اگر شما در مورد میزان مویی که کودک پیش دبستانی شما از دست داده است نگران هستید، بهتر است که وقت ملاقاتی با پزشک وی داشته باشید، که ممکن است پزشک کودکتان، شما را به یک پزشک متخصص پوست ارجاع دهد. زیرا برخی از درمان­ ها ممکن است برای کودکان خردسال مخاطره آمیز باشند، بنابراین شما می ­توانید درباره اثرات مثبت و منفی روش ­های درمانی مختلف بر روی فرزند خود اطلاعاتی کسب نمایید.

استفاده از روشهای درمان به  شدت و گستردگی وضعیت بیماری بستگی دارد، اما با این حال برخی از گزینه های  درمانی کنونی عبارتنداز:

• کورتیزون. این ماده به صورت کرم­های موضعی و برای بچه های بزرگتر، به صورت قرص و تزریق مورد استفاده قرار می­ گیرد. کورتیزون می تواند موجب تحریک رویش موهای جدید شود، اما نمی ­تواند از ایجاد و گسترش طاسی ممانعت کند.
• ماینوکسیدیل. ماینوکسیدیل از عناصر فعال موجود در داروی روگین (Rogaine) می­ باشد،  ماینوکسیدیل درمانی موضعی است که می تواند موجب رویش مو گردد. گاهی اوقات ماینوکسیدیل را همراه با کرم کورتیزون مورد استفاده قرار می ­دهند.
• آنترالین. آنترالین نوعی ماده مصنوعی است که به صورت روزانه برای نواحی مبتلا به طاسی به کار می­ رود و پس از استفاده مورد شستشو قرار می­ گیرد. به نظر می رسد این کار باعث ایجاد نوعی التهاب پوستی می­شود که همین التهاب پوستی با روند ریزش مو تداخل می ­نماید.
• ایمونوتراپی موضعی. در این روش، از مواد شیمیایی برای ایجاد نوعی بثورات پوستی (جوشهای) آلرژیک بر روی پوست سر استفاده می شود ، این روش باعث تحریک رویش مجدد موها می­شود.

به عنوان یک پدر یا مادر چگونه می توانم به کودک پیش دبستانی  خود کمک کنم تا با احساسات منفی خود درباره ظاهرش مقابله نموده و کنار بیاید؟

هنگامی که فرزند شما یک کودک پیش دبستانی است، احتمالاً ظاهر فیزیکی وی برای خود او  و دوستانش موضوع زیاد مهمی نیست. ولی زمانی که او وارد مهد کودک و یا کلاس اول بشود، احتمالا قضیه شکل متفاوتی به خود خواهد گرفت. تفاوت های فیزیکی که قبلاً از سوی فرزندتان نادیده گرفته می­ شدند و یا اینکه صرفاً مورد کنجکاوی ­های آنی و زودگذر او بودند – در این مقطع شروع به جلب توجه بیشتری خواهند کرد. در واقع، کودکی با داشتن نواحی طاس بر روی سر خود و یا حتی بدون داشتن هیچ گونه مویی در سرش، به  احتمال قوی کانون توجه همسالانش بوده و حتی ممکن است از جانب آنها مورد تمسخر قرار گیرد.

ممکن است فرزند شما فقط اندکی از این مشکلات را در دوران مهد کودک تجربه کند، ولی قطعاً با بزرگتر شدنش شرایط برای وی سخت­ تر هم خواهد شد. بنابراین وظیفه شما به عنوان پدر یا مادر کمک به ایجاد اعتماد به نفس در فرزندتان و همچنین القای این بینش می ­باشد که در زندگی چیزهای خیلی مهم­تر و با ارزش­ تری از داشتن یک سر پر از مو وجود دارد.

کمک به فرزندتان در طی این بیماری چالشی روزانه خواهد بود و موانع در هریک از موقعیت­ های جدید و در هر کدام از مراحل رشدی تغییر خواهند یافت. لذا ما در اینجا برخی از راهنمایی کلی متخصصین برای کودکان مبتلا به آلوپسی آره آتا و والدین آنها را ارائه می­ دهیم، که عبارتنداز:

• آنچه را که برای فرزندتان اتفاق افتاده است دقیقاض برای وی توضیح دهید. او باید درباره شرایط خودش اطلاع داشته باشد و همچنین احساس نماید که می تواند برای کسب آرامش و راهنمائی با شما صحبت کند. صحبت نکردن درباره بیماری فقط باعث افزایش نگرانی و دلهره­ خواهد شد.
• در مورد وضعیت فرزندتان با معلمان پیش دبستانی او  و والدین دوستانش صحبت کنید. این کار می تواند موجب تسهیل پذیرش فرزندتان بشود و همچنین از اذیت و مسخره شدن وی توسط همسالانش بکاهد.
• داشتن عزت نفس بسیار  مهم و حیاتی است. فرزندتان را به انجام کارهایی تشویق نمایید که او آنها را دوست دارد و همچنین او را به سمت انجام فعالیتهایی هدایت کنید که به وی کمک می ­کنند تااحساس خوبی نسبت به خودش داشته باشد.
• تا جایی که می­ توانید درباره وضعیت فرزندتان خوش بین باشید. علائم روحی کودکتان متاثر از وضعیت روحی خود شما است. در صورت نیاز، از راهنماییهای متخصصان برای مقابله با احساسات منفی خود از قبیل خشم، گناه، غم و اندوه، و یا خجالت استفاده کنید.
• به فرزند خود بگویید که او همان گونه که هست، بسیار دوست داشتنی و زیبا است.