تشخیص گاستریت معده ( التهاب اتوایمیون ) با استفاده از یافته های ترکیبی کم خونی، مطالعات سرولوژیکی (خون)، یافته های آندوسکوپی، و تشخیص نمونه برداری معده صورت می گیرد.
کم خونی (کمبود هموگلوبین) ممکن است نوع کمبود آهن (میکروستیک با کمبود MCV) یا نوع کمبود ویتامین B12 (ماکروسیتیک با MCV بالا) باشد.
یافته های سرولوژیکی غیر طبیعی شامل گاسترین بالا در سرم، پادتن های سلول جداری، پادتن های عامل بیرونی، آهن کم در سرم، و کمبود B12 می شوند.
آندوسکوپی چین های طبیعی نزدیک مبدا معده ممکن است که مسطح (آتروفیک) به نظر برسد، در حالی که بخش دیستال یا آنترال معده طبیعی یا بدون تغییر به نظر می رسد.
هر از گاهی ممکن است غده های کوچکی در معده و در نزدیک مبدا دیده شود که می تواند نشان دهنده وجود تومور کارسینوئید در بیوپسی باشد.
نمونه گرفته شده از معده در نزدیک مبدا نشان دهنده کاهش و یا از دست رفتن سلول های جداری یا اوکسینتیک(آتروفی)، سلول های التهابی افزوده (التهاب مزمن معده)، متاپلازی روده، و خوشه های کوچک افزوده یا هایپرپلازی سلول های نورواندوکرین (به اصطلاح سلول های ICL) می باشد. نمونه های دیستال و آنترال رابطه ای نسبی را بدون هیچ گونه التهاب معده یا نوع خفیف آن نشان می دهد.
ممکن است که بسیاری از بیماری های بالینی علائم و نشانه های مشابهی داشته باشند. شاید پزشک شما به منظور از بین بردن احتمال ابتلا به سایر بیماری های بالینی برای رسیدن به تشخیص قطعی آزمایش های بیشتری انجام دهد.
درمان التهاب اتوایمیون (گاستریت) معده دو جنبه جداگانه دارد:
درمان کم خونی که شامل جایگزینی آهن و/ یا ویتامین B12 می شود.
تشخیص زود هنگام سرطان و تومور کارسینوئید معده که شامل آندوسکوپی برای تعیین وجود مخاط در معده، تهیه بافت مطلوب از بیوپسی، ارزیابی و برداشتن گره های کاسینوئید است.
نمی توان از بروز التهاب اتوایمیون (گاستریت) معده پیشگیری کرد.
آگاهی و تشخیص زودرس در افراد آسیب پذیر موثر است.
با جایگزین کردن آهن و/ یا ویتامین B12 می توان به خوبی کم خونی را کنترل کرد.
با جایگزینی زود هنگام ویتامین B12 می توان از بروز عوارض عصبی غیر قابل بازگشت ناشی از کمبود شدید ویتامین B12 پیشگیری کرد.
تومورهای گاسترونوئید معده در حدود ۵% از بیماران مبتلا به التهاب اتوایمیون (گاستریت) معده (نوع ۱ التهاب معده گاسترونوئید) پدید می آید.
خطر افزایش ابتلا به سرطان معده همچنان کم است با خطر بروز سالانه ۰.۱۴%
با توجه به خطر نسبتا پایین ابتلا به سرطان و تحت تاثیر قرار گرفتن به وسیله تومورهای تهاجمی دیگر مقرون به صرفه بودن و یا نیاز به نظارت مداوم بر آندوسکوپی پاتولوژیک پا بر جا نیست.
ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com