نقص توجه – بیش فعالی در نوجوانان

نقص توجه – بیش فعالی در نوجوانان

بیشتر کودکانی که تشخیص نقص توجه – بیش فعالی برای آن ها مطرح می شود، هنوز در نوجوانی علایم نقص توجه – بیش فعالی را دارند. علائم در نوجوانی مشابه نقص توجه – بیش فعالی در کودکان است. این علائم عبارتند از:

• حواس پرتی
• تحریک پذیری
• تمرکز ضعیف
• بیش فعالی
• تکانش گری

طی سالهای نوجوانی، به خصوص به خاطر تغیرات هورمونی که نوجوانان تجربه می کنند، علایم نقص توجه – بیش فعالی می تواند بدتر شود.

چطور نقص توجه – بیش فعالی بر روی زندگی نوجوانان اثر می گذارد؟

به خاطر مشکلات مرتبط با حواس پرتی و تمرکز ضعیف، بسیاری از نوجوانان مبتلا به نقص توجه – بیش فعالی مشکلاتی در مدرسه دارند. آن ها ممکن است در امتحانات قبول نشوند به خصوص اگر نوجوان درمان نقص توجه – بیش فعالی دریافت نکنند.

برای نوجوانان مبتلا به نقص توجه – بیش فعالی متداول است که تکالیف را فراموش کنند، کتابهایشان را گم کنند و از کارهای روزانه کلاس خسته شوند. نوجوانان ممکن است بی توجه باشند یا بیش از حد توجه کنند- منتظر نوبت خود برای جواب دادن به سوالات نمانند. آن ها ممکن است حرف معلم و همکلاسی های خود را قطع کنند و ممکن است تکالیف را با عجله انجام دهند. نوجوانان مبتلا به نقص توجه – بیش فعالی ممکن است بی قرار باشند و بی حرکت ماندن در کلاس برایشان دشوار باشد. اغلب، نوجوانان مبتلا به نقص توجه – بیش فعالی مشغول تمرکز بر روی چیزهای دیگری هستند، بنابراین کاری که در دست دارند را فراموش می کنند. این امر می تواند به خصوص در مهارت های ورزشی و تکالیف خانه و در رابطه با همسالان مشاهده شود. این فقدان توجه به کاری که آن ها انجام می دهند، اغلب منجر به نمره های بد در امتحان و فرستادن آن ها به تیم های ورزشی، فعالیت های بعد از مدرسه و گروه های همتا می شود.

آیا نقص توجه – بیش فعالی ریسک تصادف های اتومبیل و مشکلات نوشیدن الکل را افزایش می دهد؟

بله. رانندگی ریسک های خاصی برای نوجوانان مبتلا به نقص توجه – بیش فعالی ایجاد می کند. نوجوانان مبتلا به نقص توجه – بیش فعالی اغلب دو تا چهار برابر بیشتر از نوجوانان بدون نقص توجه – بیش فعالی احتمال دارد که تصادف کنند.

نوجوانان با نقص توجه – بیش فعالی ممکن است تکانشی، ریسک پذیر، نابالغ در قضاوت و ماجراجو باشند. تمام این ویژگی ها تصادفات و آسیب جدی تر را محتمل تر می سازد.

با این حال، مطالعات نشان می دهد که راننده های نوجوان مبتلا به نقص توجه – بیش فعالی که داروی خود را مصرف می کنند، کمتر احتمال دارد که تصادف کنند. نوجوانان مبتلا به نقص توجه – بیش فعالی بیشتر احتمال دارد که الکل زیادی مصرف کنند. آن ها همین طور بیشتر احتمال دارد که مشکلات ناشی از نوشیدن الکل را تجربه کنند.

در مطالعات، نوجوانان مبتلا به نقص توجه – بیش فعالی دو برابر نوجوانان دیگر احتمال دارد که در ۶ ماه گذشته سو استعمال الکل داشته باشند و سه برابر احتمال دارد که سو استعمال مواد مخدر غیر از ماری جوانا داشته باشند. درمان مناسب برای نقص توجه – بیش فعالی می تواند ریسک سو استعمال مواد و الکل را کاهش دهد.

درمان توصیه شده برای نوجوانان مبتلا به نقص توجه – بیش فعالی چیست؟

گزینه های زیادی درباره درمان نقص توجه – بیش فعالی در نوجوانان وجود دارد. بعضی متخصصان معتقد هستند که رفتار درمانی به تنهایی برای نوجوانان می تواند موثر باشد. اما مطابق با  نظر موسسه ملی سلامت ذهنی، حدود ۸۰% کسانی که نیاز به دارو برای نقص توجه – بیش فعالی در کودکی دارند در نوجوانی همچنان نیاز به دارو دارند.

معمولا ترکیبی از دارو و رفتار درمانی بهترین گزینه در درمان نوجوانان مبتلا به نقص توجه – بیش فعالی است. آکادمی آمریکایی کودکان، انجمن پزشکی آمریکایی و آکادمی روانپزشکی کودکان و نوجوانان همه رفتار درمانی را برای بهبود مشکلات رفتاری که بخشی از نقص توجه – بیش فعالی هستند توصیه می کنند.

داروهای محرک متداولا برای درمان نوجوانان مبتلا به نقص توجه – بیش فعالی تجویز می شوند. این دارو ها می تواند نوجوانان را آگاه تر سازد و وضعیت آن ها را در مدرسه بهتر کند. مثال های داروهای محرک شامل آدرال، فوکالین، کانسرتا، کولیوانت، ریتالین و ویوانس هستند. داروهای غیر محرک مثل اینتونیو، کاپوای و استراترا نیز برای درمان نوجوانان مبتلا به نقص توجه – بیش فعالی استفاده می شوند. داروهای غیر محرک برای نقص توجه – بیش فعالی اثرات جانبی داروهای محرک را ندارند. برای مثال آنها منجر به اضطراب، تحریک پذیری و بی خوابی نمی شوند. آن ها همین طور باعث عادت نمی شوند و احتمال کمتر سو استعمال را نسبت به داروهای محرک دارند که آن ها را گزینه های مناسب تری برای نوجوانان مبتلا به ADHD که مشکلات سو استعمال الکل یا مواد دارند، می سازد.

داروی بیش از حد کمکی نمی کند و می تواند منجر به افکار خودکشی، نوسانات خلقی و سو استعمال دارو شود.

چطور والدین می توانند به نوجوان مبتلا به نقص توجه – بیش فعالی کمک کنند؟

نقص توجه – بیش فعالی بر تمام بخش های زندگی نوجوان اثر می گذارد. به عنوان یک والد، هدف اول شما باید صحبت آزادانه با نوجوان باشد. حمایت گر و پذیرا در تمام زمان ها باشید. شما می توانید پزشک متخصص اطفال را برای بررسی نقص توجه – بیش فعالی و درمان آن لیست کنید.

با انجام کارهای زیر می توانید به نوجوان خود در مدیریت نقص توجه – بیش فعالی کمک کنید:

• انتظارات پایدار و شفاف و محدودیت های مشخصی ارائه کنید.
• برنامه روزانه را تنظیم کنید و موانع حواس پرتی را به حداقل برسانید.
• از فعالیت هایی که در آن نوجوان شما می تواند موفقیت فردی داشته باشد را حمایت کنید.
• عزت نفس نوجوان را با تایید رفتار مثبت ارتقا دهید.
• به رفتار مثبت پاداش دهید.
• پیامدهایی برای رفتار منفی تعیین کنید.
• به نوجوان خود با برنامه ریزی و سازمان دهی کمک کنید.
• یک روتین سازمان دهی شده برای خانواده با زمان بیداری، غذا و خواب مشابه ایجاد کنید.
• یک سیستم یادآوری کننده در خانه ایجاد کنید تا به نوجوان خود کمک کنید روی برنامه بماند و پروژه هایی که قرار است انجام شود را به خاطر بسپارد.
• با معلم های نوجوان خود کار کنید تا مطمئن شوید که نوجوان در مدرسه کار خود را انجام می دهد.
• زمانی که مسائل انضباطی را اجرا می کنید آرام بمانید.
• مطمئن شوید که نوجوان شما خواب کافی دارد. قوانین سرسختی برای تلویزیون، کامپیوتر، تلفن، بازی های ویدئویی و دستگاه های دیگر ایجاد کنید. مطمئن شوید که همه آن ها قبل از خوابیدن خاموش شده اند.

ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com