تشخیص تاخیر های رشدی در کودکان
زمانی که رشد کودک خود را مشاهده می کنید، به خاطر داشته باشید که هر کودک با سرعت خاص خود رشد می کند و طیف حالات نرمال کاملا گسترده است. با این حال، بهتر است از خطرات برای تاخیر های رشدی بالقوه در کودکان آگاه باشیم. این تاخیر ها وقفه های قابل توجه در یک یا چند حیطه رشد عاطفی، ذهنی یا فیزیکی هستند. اگر کودک تاخیر را تجربه می کند، درمان زودهنگام بهترین راه برای کمک به او برای پیشرفت کردن یا حتی رسیدن به مرحله رشدی است.
اگه دوست دارین بدونین رشد حرکتی، شناختی, اجتماعی و زبانی کودکتون چطور بوده، پیشنهاد ما استفاده از نرم افزار رشدیار هست.
انواع بسیار متفاوتی از تاخیر های رشدی در نوزادان و کودکان کم سن و سال وجود دارد. این موارد شامل مشکلاتی با موارد زیر هستند:
گاهی، تاخیر در بسیاری یا تمام این حیطه ها اتفاق می افتد. زمانی که این اتفاق می افتد، این حالت، تاخیر رشدی کلی نام دارد. تاخیر رشدی کلی ممکن است به هر یک از دلایل زیر اتفاق بیفتد:
آنچه در ادامه می آید علائم هشدار دهنده برای انواع مختلف تاخیر ها است که می تواند از نوزادی تا سن دو سالگی نشان داده شود. همین طور شما بعضی از علل تاخیر های رشدی و درمان های بالقوه را خواهید آموخت.
تاخیر های گفتار در خردسالان متداول هستند. در واقع، مشکلات زبان و گفتار انواع متداول تاخیر رشدی هستند. گفتار اشاره به بیان کلامی شامل شیوه تشکیل کلمات دارد. زبان سیستم گسترده تر بیان و دریافت اطلاعات است مثل داشتن توانایی درک ژست ها.
علل احتمالی: انواع مشکلات ممکن است تاخیر های زبان و گفتار را ایجاد کند از جمله:
انواع درمان. اگر پزشک متخصص کودکان به مشکل تاخیر گفتار شک دارد، به دنبال ارزیابی توسط پاتولوژیست گفتار باشید. این متخصص می تواند شنوایی کودک را تست کند و از گفتار درمانی برای کودک شما استفاده کند. متخصص یا پزشک ممکن است به شما پیشنهاداتی داشته باشد:
بیشتر با کودک ارتباط برقرار کنید- صحبت کنید، آواز بخوانید و تکرار آن را ترغیب کنید.
علائم هشدار دهنده تاخیر های گفتار و زبان. اگر کودک شما هر کدام از علائم زیر را در سنی که مشخص شده است دارد، با پزشک تماس بگیرید. به علاوه، مراقب از دست دادن مهارت هایی که کودک آموخته است باشید:
در سن ۳ تا ۴ ماه، در این موارد از پزشک کمک بگیرید:
در ۷ ماهگی در این موارد از پزشک کمک بگیرید:
در ۱ سالگی در این موارد از پزشک کمک بگیرید:
در ۲ سالگی در این موارد از پزشک کمک بگیرید:
تا ۶ ماهگی، بینایی نوزاد به صورت طبیعی تار است. در زمانی که کودک شروع به هماهنگ سازی نگاه در هر دو چشم می کند، بهبود پیدا می کند. با این حال، گاهی این اتفاق نمی افتد یا دیگر مشکلات بینایی خود را نشان می دهد.
علل احتمالی تاخیر های بینایی: خطاهای انکساری مثل نزدیک بینی و دور بینی در کودکان متداول هستند. مشکلات دیگر چشم عبارتند از:
انواع درمان برای تاخیر های بینایی. درمان اولیه می تواند به اصلاح بسیاری از مشکلات چشمی کمک کند. بسته به مشکل چشمی که کودک شما دارد، ممکن است نیاز به یکی از موارد زیر داشته باشد:
علائم هشدار دهنده مشکلات بینایی. اگر کودک هر کدام از علائم زیر را در سنی که تعیین شده دارد، با پزشک تماس بگیرید. به علاوهف مراقب از دست دادن مهارت هایی که قبلا آموخته شده است باشید:
در سه ماهگی در این موارد از پزشک کمک بگیرید:
در ۶ ماهگی در این موارد از پزشک کمک بگیرید::
اگر دکتر کودک متوجه هر مشکلی شود ممکن است کودک را به چشم پزشک برای ارزیابی بیشتر ارجاع دهد.
تاخیر های رشدی ممکن است مرتبط با مشکلات با مهارت های حرکتی درشت مثل چهار دست و پا رفتن یا راه رفتن یا مهارت های حرکتی ریز مثل استفاده از انگشتان برای گرفتن قاشق باشد.
علل احتمالی تاخیر های مهارت حرکتی. کودکانی که به صورت زودهنگام به دنیا می آیند ممکن است عضلاتشان با سرعت مشابه با کودکان دیگر رشد نکند.
علل احتمالی دیگر تاخیر های رشدی عبارتند از:
انواع درمان برای تاخیرهای مهارت حرکتی. پزشک ممکن است پیشنهاد کند که کارهایی در خانه برای ترغیب فعالیت فیزیکی انجام دهید. کودک شما ممکن است نیاز به فیزیکال تراپی برای تاخیر های حرکتی درشت داشته باشد. انواع معین کاردرمانی یا فیزیوتراپی می تواند به مشکلات حرکتی ریز یا نقص عملکرد یکپارچگی حسی کمک کند.
علائم هشدار دهنده تاخیر های مهارت حرکتی. اگر کودک هر کدام از علائم زیر را در سنی که تعیین شده دارد، با پزشک تماس بگیرید. به علاوه، مراقب از دست دادن مهارت هایی که قبلا آموخته شده اند باشید.
در ۳ تا ۴ ماهگی در این موارد از پزشک کمک بگیرید:
در ۷ ماهگی در این موارد از پزشک کمک بگیرید:
در ۱ سالگی در این موارد از پزشک کمک بگیرید:
در ۲ سالگی در این موارد از پزشک کمک بگیرید:
کودکان ممکن است مشکل تعامل با بزرگسالان یا کودکان دیگر را تجربه کنند که تاخیر های رشد عاطفی و یا اجتماعی نامیده می شود. معمولا این مشکلات قبل از شروع مدرسه کودک خود را نشان می دهد.
علل احتمالی. بعضی علل تاخیر های عاطفی و اجتماعی عبارتند از:
یک علت متداول دیگر تاخیر های رشدی و اجتماعی به عنوان اختلال نافذ رشدی(PDD) نامیده می شود. این گروه که اکنون تحت عنوان اختلالات طیف اتیسم قرار دارد باعث مشکلات ارتباطی در طیف خفیف تا شدید می شود. PDD شامل موارد زیر است:
انواع درمان. هیچ درمان شناخته شده ای برای این شرایط وجود ندارد. با این حال درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:
مثل هر نوع دیگر تاخیر، درمان زودهنگام می تواند تفاوت زیادی در پیشرفت کودک شما داشته باشد. بسته به تشخیص، درمان ممکن است شامل بازی درمانی یا گام هایی برای کمک به وابستگی بین والدین و کودک باشد.
علائم هشدار دهنده تاخیر عاطفی یا اجتماعی. اگر کودک شما هر کدام از علائم زیر را در سنی که مشخص شده دارد، با پزشک تماس بگیرید. به علاوه مراقب از دست دادن مهارت هایی که آموخته شده است باشید.
در ۳ ماهگی در این موارد از پزشک کمک بگیرید:
در ۷ ماهگی در این موارد از پزشک کمک بگیرید:
در ۱ سالگی در این موارد از پزشک کمک بگیرید:
مشکلات فکر کردن یا تاخیر های رشدی ممکن است به خاطر یک یا چند تا از دلایل زیر باشد:
علل احتمالی. علل تاخیر های شناختی عبارتند از:
انواع درمان برای تاخیر های شناختی. مثل بیشتر انواع تاخیر های رشدی، درمان اولیه می تواند تفاوت زیادی در پیشرفت کودک شما ایجاد کند. مداخله آموزشی می تواند به کودک شما کمک کند که مهارت های شناختی خاصی را توسعه دهد. مربیان و درمانگران ممکن است گام های خاصی را توصیه کنند که شما در خانه برای کمک به کودک خود اتخاذ کنید.
علائم هشدار دهنده تاخیر های شناختی. اگر کودک شما هر کدام از علائم زیر را در سنی که تعیین شده دارد، با پزشک خود تماس بگیرید. به علاوه، مراقب هر گونه از دست دادن مهارتی که قبلا آموخته شده است باشید.
در ۱ سالگی در این موارد از پزشک کمک بگیرید:
در ۲ سالگی در این موارد از پزشک کمک بگیرید:
به خاطر داشته باشید که طیف گسترده رشد طبیعی در کودکان وجود دارد. بیشتر تاخیر های رشدی در کودکان جدی نیستند و کودکان نهایتا به کودکان همسال می رسد. حتی کودکانی که تاخیر های جدی دارند زمانی که درمان تا حد ممکن زود شروع شود، می توانند پیشرفت های بزرگی داشته باشند. اگر شک دارید، با ارائه کنندگان مراقبت سلامت کودک خود صحبت کنید.
ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com