بیماری ویروسی آنفولانزا به عنوان یکی از شایع ترین بیماری های ویروسی که در فصل زمستان شیوع بیشتری دارد، می تواند با مشکلات و عوارض خاصی همراه باشد، از جمله درگیری ریه ها تا مشکلات آنفولانزا ی جدی تر.
حتی در یک فرد سالم، آنفولانزا می تواند چندین روز یا حتی چند هفته فرد را از کار بیندازد و همیشه این احتمال وجود دارد که آنفولانزا مشکلات سلامتی جدی تر یا مشکلاتی مثل سینوزیت، برونشیت یا حتی ذات الریه ایجاد کند.
مطابق با نظر CDC، ۵ تا ۲۰ درصد جمعیت آمریکا سالانه به آنفولانزا مبتلا می شوند. بیش از ۲۰۰۰۰۰ نفر از آن ها برای مشکلات آنفولانزا بستری می شوند. طی یک دوره ۳۰ ساله، بین ۱۹۷۶ و ۲۰۰۶، میزان تخمین زده شده ی مرگ های همراه با آنفولانزا در ایالات متحده در طیف حدود ۳۰۰۰ تا ۴۹۰۰۰ تا قرار داشت.
آنفولانزا یک بیماری ویروسی به شدت واگیردار است که عمدتا در زمستان و پاییز ظاهر می شود. آنفولانزا به صورت سریع ظاهر می شود، در کل مجاری تنفسی فوقانی شما منتشر می شود و گاهی به ریه های شما هم حمله ور می شود.
در صورت ابتلا به آنفولانزا شما ممکن است علائم زیر را داشته باشید:
بیشتر مشکلات آنفولانزا شامل ذات الریه ویروسی یا باکتریایی، تورم عضلانی(میوسیت)، بیماری سیستم عصبی مرکزی و مشکلات قلب شامل حملات قلبی، التهاب عضله قلب (میوکاردیت) و تورم کیسه دور قلب (پری کاردیت) می باشد.
دیگر مشکلات آنفولانزا ممکن است شامل عفونت های گوش و عفونت های سینوسی به خصوص در کودکان، کم آب شدن و بدتر شدن شرایط پزشکی مزمن باشد، مثل نارسایی احتقانی قلب، آسم و یا دیابت.
افرادی که در ریسک بالاتر برای مشکلات آنفولانزا قرار دارند شامل بزرگسالان بالای ۵۰ سال، کودکان با سن ۶ ماه تا ۴ سال، ساکنان خانه سالمندان، بزرگسالان و کودکان با بیماری قلبی یا ریوی، افراد با سیستم ایمنی ضعیف (شامل افراد مبتلا به ایدز) و زنان باردار هستند.
بله، ذات الریه یک مشکل جدی و متداول برای آنفولانزا است. ذات الریه می تواند از درگیری مستقیم ویروس آنفولانزا در ریه یا زمانی که عفونت باکتریایی طی دوره آنفولانزا توسعه پیدا می کند، حادث شود.
ذات الریه ویروسی یا باکتریایی می تواند شما را کاملا بیمار کند و ممکن است نیاز به بستری هم وجود داشته باشد.
در صورت ابتلا به ذات الریه شما ممکن است تب، لرز، درد های سینه، عرق کردن، سرفه با موکوس خونی یا سبز، ضربان قلب افزایش یافته یا لب های آبی یا ناخن های آبی به خاطر کمبود اکسیژن داشته باشید. دیگر علائم ذات الریه شامل کوتاهی نفس و درد های تیز در سینه است، زمانی که نفس عمیق می کشید. گاهی در بیماران سالمند، تنها علامت ذات الریه که بیمار حس می کند، درد شکم باشد. زمانی که عفونت ریه بر آنفولانزا غلبه می کند، علائم ممکن است در ابتدا بهتر شود اما بعد با تب بالاتر، سرفه شدید و خلط سینه سبز کم رنگ بدتر می شود.
اگر سرفه پایدار باشد یا تب وجود داشته باشد یا تنگی نفس یا درد سینه اتفاق بیفتد، به خصوص اگر عفونت دیگری مثل آنفولانزا را دنبال می کند، باید با پزشک تماس بگیرید. تست هایی شامل عکس قفسه سینه و ارزیابی خلط می تواند به پزشک در تشخیص ذات الریه کمک کند. در حالی که آنتی بیوتیک ها می توانند ذات الریه باکتریایی را درمان کند، ولی نمی تواند ذات الریه ویروسی را درمان کند.
ذات الریه عموما حدود دو هفته و حتی طولانی تر در کودکان، سالمندان و آن هایی که سیستم ایمنی ضعیف یا دیگر بیماری مزمن مثل COPD ( بیماری مزمن انسدادی ریوی) یا آسم دارند، طول می کشد. حتی افراد سالم ممکن است احساس خستگی یا ضعف برای یک ماه یا بیشتر بعد از پاک شدن ریه ها داشته باشند.
برای اجتناب از ابتلا به ذات الریه باکتریایی، از پزشک درباره واکسن پنوموکوکال سوال کنید. دو نوع جدید واکسن های پونوموکوکال وجود دارد: واکسن پونوموکوکال پلی ساکاریدی برای بزرگسالان و واکسن مشابه پونوموکوکال برای کودکان.
واکسن ذات الریه بزرگسالان ایمن است و امنیت را برابر ۲۳ نوع باکتری که عمدتا ذات الریه ایجاد می کنند، فراهم می کند.
اگر شما بزرگسال سالم بالای ۶۵ سال هستید، اکنون توصیه می شود که هر دو واکسن را بزنید. زمان بندی و توالی واکسن ها بسته به این که قبلا چه واکسنی زده اید فرق می کند.
بعضی متخصصان پیشنهاد می کنند که بزرگسالان کمتر از ۵۵ سال این واکسن را بزنند به خاطر اینکه پاسخگویی ایمنی در آن ها بیشتر است. واکسن ذات الریه بزرگسالان برای افراد در ریسک افزایش یافته برای عفونت مثل آن هایی که بیماری قلبی، بیماری کبد، بیماری ریه، نارسایی کلیه، دیابت، نوعی سرطان، کم خونی داسی شکل و برای بزرگسالان ۱۹ تا ۶۴ سال که سیگار می کشند یا آسم دارند، توصیه می شود. واکسن ذات الریه برای زنان باردار توصیه نمی شود.
چهار دوز واکسن ذات الریه کودکان برای تمام کودکان زیر ۲ سال توصیه می شود. برای کودکان ۲ تا ۴ سال، که سری های واکسن ذات الریه را دریافت نکرده اند، یک واکسن باید داده شود. برای کودکان ۶ تا ۱۸ سال با مشکلات سلامتی, یک دوز از واکسن ذات الریه کودکان باید صرف نظر از این که آن ها قبلا واکسن زده اند یا خیر، داده شود.
واکسن آنفولانزا راه شماره یک برای پیشگیری از ابتلا به آنفولانزا است. به خاطر این که آنفولانزا احتمال ابتلا به ذات الریه و دیگر مشکلات آنفولانزا را افزایش می دهد، بهتر است که از ابتلا به آنفولانزا پیشگیری کنیم. از پزشک خود درباره ی واکسن آنفولانزا و واکسن ذات الریه سوال کنید.
اگر شما تب بالا و دشواری در تنفس دارید، با پزشک خود تماس بگیرید. علائم دیگری که ممکن است جدی باشد عبارتند از:
در حالی که بسیاری از مشکلات آنفولانزا می تواند مدیریت شود، در برخی شرایط بسته به شرایط سیستم ایمنی شما، نمی توان از آن پیشگیری کرد. اگر شما به آنفولانزا مبتلا شدید، با پزشک خود در ۴۸ ساعت بعد از شروع علائم آنفولانزا تماس بگیرید و درباره ی داروی ضد ویروسی آنفولانزا سوال کنید. داروهای ضد ویروسی اگر زود مصرف شود، ممکن است به متوقف کردن علائم آنفولانزا کمک کنند.
ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com