کاربرد روغن بادام تلخ

روغن بادام تلخ با روغن بادام شیرین متفاوت است زیرا حاوی آمیگدالین می باشد و در هسته های آلو، زردآلو و هلو وجود دارد. بادام شیرین حاوی آمیگدالین نبوده، به طوریکه این ماده سمی است. بنابراین می توان گفت بادام شیرین و روغن آن ایمن و بی ضرر می باشد. هرچند استفاده از روغن بادام تلخ در جهان قدمتی طولانی دارد، اما امروزه برخی از کاربردهای این روغن در ایالات متحده ممنوع اعلام شده است.

درمان سرطان

روغن بادام تلخ حاوی آمیگدالین بوده که ممکن است برای ساخت لتریل استفاده شود. لتریل در جهان به عنوان یک درمان جایگزین سرطان کاربرد دارد، اما براساس وب سایت Drugs.com مستندات بالینی در این مورد موجود نیست. براساس توصیه متخصصان انجمن سرطان امریکا، این عامل ضد سرطانی فعال احتمالا سیانید بوده و عوارض مصرف روغن بادام تلخ همانند علائم مسمومیت با سیانید از جمله مرگ احتمالی است. لتریل نیز از طرف اروپا و سازمان غذا و داروی امریکا برای درمان سرطان ممنوع می باشد.

آشپزی

روغن بادام تلخ گاهی اوقات در آشپزی به ویژه در درست کردن شیرینی جات کاربرد دارد. این روغن به دلیل عوارض آن در ایالات متحده در دسترس نیست. روغن بادام تلخ فرآوری شده بدون اسید پروسیک در لیست افزودنی های مجاز و ایمن سازمان غذا و داروی امریکا قرار دارد. آمیگدالین در زمان ترکیب با آب، اسید پروسیک آزاد می کند.

کاربردهای روغن بادام تلخ در طول تاریخ

درخت های بادام بومی آفریقای شمالی و غرب آسیا است، اما در طول تاریخ در کشورهای حوزه مدیترانه نیز کشت می شد. تمدن های باستان مانند رم از روغن بادام تلخ به عنوان داروی ضد کرم (به معنای رهایی از انگل های روده ای) و درمان تب های متناوب استفاده می کردند. بادام توسط رومیان به انگلستان معرفی شد. در قرون وسطی افراد از آن به عنوان ملین و دیورتیک استفاده می کردند. همچنین در گذشته به عنوان مهارکننده ی سرفه کاربرد داشت. بادام تلخ ممکن است خواص ضدسرفه، خلط آور و ضد التهابی داشته باشد.

ترجمه شده از وب سایت: www.livestrong.com