موادغذایی غنی از کلاژن

کلاژن به طور طبیعی یک پروتئین فیبری بوده که در حفظ سلامت و حیات بافت همبند موثر است. کلاژن تقریبا در تمام ارگان های بدن از جمله استخوان ها، پوست، تاندون ها و غضروف وجود دارد. عملکرد کلاژن به همراه الاستین (پروتئین ساختاری برای حفظ قابلیت ارتجاعی بافت همبند) صورت می گیرد. الاستین با فرآیند های التهابی از بین می رود و ساخت آن در بدن به فراوانی اسیدهای آمینه بستگی دارد. اسیدآمینه های لیزین و پرولین ممکن است برای فیبرهای کلاژن حائز اهمیت باشند، از طرفی ویتامین C نیز در ساخت کلاژن ضروری است.

اسیدهای آمینه

براساس دانشگاه کالیفرنیا، تولید کلاژن درون بافت همبند به سطوح کافی از اسیدهای آمینه بستگی دارد. ۹ اسیدآمینه ضروری وجود دارد که توسط بدن ساخته نشده و باید از طریق رژیم غذایی دریافت شود. به طور کلی منابع حیوانی از جمله مرغ، ماهی، پنیر، شیر و تخم مرغ این اسیدهای آمینه ضروری را برای بدن فراهم می کنند.

لیزین و پرولین

فیبرهای کلاژن از هیدروکسی لیزین و هیدروکسی پرولین تشکیل شده اند. مصرف موادغذایی سرشار از این دو اسیدآمینه در حمایت از تشکیل کلاژن موثر است. لیزین جزو اسیدآمینه های ضروری به حساب می آید که باید از طریق موادغذایی دریافت شود، درحالیکه اسیدآمینه های غیرضروری توانایی ساخته شدن در بدن را دارند. منابع خوب لیزین شامل گوشت بدون چربی و حبوبات است. همچنین از منابع پرولین می توان به سفیده تخم مرغ و جوانه گندم اشاره کرد.

آنتوسیانین ها

آنتوسیانین موجود در میوه ها باعث اتصال فیبرهای کلاژن شده و حامی ماتریکس بافت همبند است. آنتوسیانین از طریق منابع موادغذایی قرمز تیره و بنفش از جمله گیلاس، بلوبری، تمشک و رزبری قابل دریافت است. آنتوسیانین باعث افزایش سطوح ویتامین C در سلول ها شده که این ویتامین محلول در آب می تواند به محافظت از بدن در برابر آسیب رادیکال های آزاد و جلوگیری از تخریب کلاژن در پوست و بافت همبند کمک کند.

موادمغذی

موادمغذی از جمله ویتامین C و مس در تولید کلاژن و ترمیم بافت ها اهمیت ویژه ای دارند. همچنین مصرف موادغذایی غنی از ویتامین C از جمله کیوی، بروکلی، شاهی آبی، پرتغال، فلفل، طالبی و قاصدک توصیه می شود.

ترجمه شده از وب سایت: www.livestrong.com