استرس در کودکان و نوجوانان

استرس در کودکان و نوجوانان

کودکان و نوجوانان به استرس در خانواده واکنش نشان می دهند و استرس خاص خود را تجربه می کنند. مهم این است که استرس را در کودکان و نوجوانان تشخیص دهیم و کمک کنیم تا استراتژی های سازگاری سالمی داشته باشند. استراتژی هایی که آن ها یاد می گیرند، اغلب با آن ها تا بزرگسالی باقی می ماند.

عموما، هر چیزی که ممکن است باعث ترس و اضطراب کودک شود، می تواند استرس ایجاد کند. این موارد می تواند شامل دور بودن از خانه، شروع مدرسه جدید و یا رفتن به یک مکان جدید، جدا شدن از والدین یا مراقبان، نگرانی درباره ی مدرسه و کنار آمدن با دیگران، نگرانی درباره تغییر بدنشان و نگرانی درباره آینده باشد.

موارد زیر علائم متداول استرس در گروه های سنی مختلف هستند.

علائم استرس در کودکان و نوجوانان

پیش دبستانی و خردسالان

• عصبانیت
• اضطراب
• مشکلات خواب و خوردن شامل کابوس ها
• ترس از تنها بودن
• تحریک پذیری
• برگشت به رفتارهای نوزادی
• لرزیدن با ترس
• گریه غیر قابل کنترل
• گوشه گیری

کودکان دبستانی

• ناراحت بودن
• شکایت از سردرها یا دلدردها
• احساس ای نکه کسی او را دوست ندارد
• بی اشتهایی
• مشکل با خواب
• نیاز به دفع مکرر ادرار
• خیس کردن تخت
• بی توجهی به مدرسه یا روابط دوستانه
• گوشه گیر بودن
• نگرانی درباره آینده

نوجوانان

• عصبانیت
• سرخوردگی
• عدم اطمینان به دنیا
• عزت نفس پایین
• دل درد ها و سر دردها
• حملات وحشت
• طغیان و سرکشی

کمک به کنترل استرس

بزرگسالان می توانند با روش های زیادی، به کودکان و نوجوانانی که استرس دارند، کمک کنند. دو شیوه ی مهم در ایجاد محیط با استرس کم و کمک به آن ها برای توسعه ی مهارت های سازگاری مثبت وجود دارد. موارد زیر می تواند به توسعه محیط با استرس کم کمک کند:

• احساسات کودک خود را بشناسید. اگر نامناسب است، به آن ها اطمینان دهید که می توانید بفهمید که چرا احساس ناراحتی یا ترس دارند.
• اعتماد ایجاد کنید و به کودک خود اجازه دهید تا بداند که اشتباهات، تجربه های یادگیری هستند.
• از کودکان خود حمایت  کنید و به نگرانی های کودک خود گوش دهید. اجازه دهید که کودک شما سعی کند تا مشکلات خود را حل کند. اما پیشنهاد کمک دهید و زمانی که به شما احتیاج دارد در کنار او باشید.
• مراقبت، صمیمیت و عشق خود را نشان دهید. او را زیاد به آغوش بکشید.
• انتظارات آشکار بدون سرسخت بودن داشته باشید. بر همکاری بیش از رقابت تاکید کنید. بیش از حد کودک خود را با فعالیت های زیاد سردرگم نکنید.
• شیوه هایی پیدا کنید تا کودکان شما با خانواده مشارکت و همکاری داشته باشند.
• روی قدرت های خانواده تکیه کنید.
• از آن چه کودکتان می خواهد آگاه باشید.

مهم است که به کودکان کمک کنید تا مهارت های سازگاری مثبت را توسعه دهند، زیرا این مهارت ها اغلب تا بزرگسالی همراه آن ها هستند. می توانید با اقدامات زیر  به وی کمک کنید:

• فراهم کردن مثال خوب. آرام باشید و عصبانیت خود را به شیوه ای مناسب بیان کنید. از طریق برنامه هایی برای کاهش استرس فکر کنید و آن ها را با خانواده خود تقسیم کنید.
• تفکر منطقی را ترغیب کنید. مطمئن باشید که کودک شما درباره  ی پیامدهای اعمال خود فکر می کند. به آن ها کمک کنید درک کنند چه چیزی فانتزی است و چه چیزی واقعیت است. برای مثال، رفتار کودک باعث جدایی نشده یا آن ها مقصر نیستند، به خاطر این که برای کاری اول انتخاب نشده اند.
• برای آن ها کمی قدرت کنترل هم فراهم کنید. به کودک خود اجازه دهید که در چهارچوب خانواده انتخاب هایی داشته باشد. برای مثال به آن ها اجازه دهید که اتاق خود را مرتب کنند، فعالیت های خانوادگی را انتخاب کنند و به اتخاذ تصمیمات خانوادگی کمک کنند.
• باز صحبت کنید. زمانی که مناسب است،  درباره ی روز پر استرس خود صحبت کنید. آن ها را ترغیب کنید که درباره آن چه  که آزارشان می دهد، صحبت کنند.
• فعالیت فیزیکی و سرگرمی که آن ها از آن لذت می برند را پیدا کنید و آن ها را ترغیب کنید که مشارکت کنند.
• آن ها را ترغیب کنید تا غذای سالم بخورند و بر اهمیت سبک زندگی سالم تاکید کنید.
• یادگیری و آموزش مهارت های آرام سازی به کودکان مثل تمرینات تنفس، تمرینات آرام سازی عضلات، مدیتیشن، دعا کردن، یوگا، نقاشی کشیدن  و یا نوشتن می تواند مفید باشد.

ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com