علل آپنه انسدادی خواب

علل آپنه انسدادی خواب

آپنه انسدادی خواب یک اختلال شایع و جدی است که تکرار تنفس برای ۱۰ ثانیه و یا بیشتر در زمان خواب متوقف می شود. این اختلال باعث کاهش اکسیژن در خون می شود و می تواند باعث شود در زمان خواب فرد از  خواب بپرد. آپنه ی خواب علل بسیار متفاوتی دارد.

در بالغین، شایع ترین علت آپنه انسدادی خواب، اضافه وزن و چاقی است، که با افزایش بافت نرم در دهان و گلو همراهند.  در زمان خواب، هنگامی که گلو و عضلات زبان بیشتر شل می شوند، این بافت نرم می تواند باعث شود تا راه هوایی مسدود شود. ولی بسیاری از دیگر عوامل هم در بالغین دیده می شود.

در اطفال، علل آپنه انسدادی خواب اغلب شامل بزرگ شدن لوزه ها و یا آدنیت و مشکلات دندانی می باشد از جمله  روی هم افتادن دندان ها. عللی که برای آپنه انسدادی خواب کمتر شایع هستند، شامل تومور و یا رشد در مجاری هوایی، نقائص تولد از جمله سندرم داورن و سندرم پیر – رابین می باشد که باعث افزایش سایز ساختارهایی از جمله زبان و فک می شود. اگر چه چاقی زمان کودکی ممکن است باعث ایجاد آپنه انسدادی خواب شود، ولی با وضعیت چاقی در بالغین کمتر همراهی دارد.

بدون در نظر گرفتن سن، آپنه ی انسدادی خوابی که درمان نشده باشد می تواند باعث ایجاد عوارض جدی شود، شامل بیماری قلبی عروقی، حوادث و مرگ ناگهانی. پس مهم است بدانیم  که هر فردی که علائم و نشانه های آپنه انسدادی خواب را دارد، بویژه خر و پف بلند و بیداری مکرر در شب، ارزیابی پزشکی مناسبی لازم دارد.

سایر عوامل خطر برای آپنه انسدادی خواب

علاوه بر چاقی، سایر ویژگی های آناتومیک همراه با آپنه انسدادی خواب – که بسیاری از آن ها ارثی هستند – شامل باریک بودن حلق، گردن کلفت، و سر گرد می باشد. عوامل دخیل  ممکن است شامل کم کاری تیروئید، رشد زیاد و غیر طبیعی به علت افزایش تولید هورمون رشد ( آکرومگالی)، و آلرژی ها وسایر وضعیت های پزشکی شامل سپتوم جدا شده که احتقان مجاری هوایی فوقانی می دهد.

در بالغین، سیگار کشیدن، مصرف زیاد از حد الکل، و / یا مصرف سداتیو اغلب با آپنه انسدادی خواب همراهی دارد.

آپنه انسدادی خواب و اضافه وزن

بیش از نیمی از افراد مبتلا به آپنه انسدادی خواب یا اضافه وزن دارند و یا چاق هستند، که به عنوان حجم توده ی بدنی BMI) ۲۵) تا ۲۹.۹ و یا ۳۰  و یا بالاتر تعریف می شود. در بالغین،  اضافه وزن، قوی ترین عامل خطر ی است که در آپنه انسدادی خواب دیده می شود.

هر واحد افزایش در توده بدنی با ۱۴ درصد افزایش خطر ایجاد آپنه خواب همراه است و با ۱۰ درصد افزایش وزن احتمال آپنه انسدادی شدید و یا متوسط خواب در حد ۶ برابر وجود دارد.  در مقایسه با افراد بالغ با وزن طبیعی، افرادی که چاق هستند، افزایش ۷ برابری خطر آپنه انسدادی خواب را دارند. ولی اثر توده بدنی بر روی آپنه  انسدادی خواب پس از ۶۰ سال کمتر حائز اهمیت است.

توده بدنی تنها نشانه ی چاقی نیست که مهم باشد. مردانی که  دور گردن آن ها بالای ۱۷ اینچ ( ۴۳ سانتی متر) است و زنانی که دور گردن آن ها بالای ۱۵ اینچ (۳۸ سانتی متر) است، افزایش خطر مشخصی برای آپنه انسدادی خواب دارند.

  علاوه بر این،  چاقی مفرط ( که با توده بدنی بالای ۴۰ تعریف می شود) با سندرم هیپوونتیلاسیون – چاقی ( سندرم پیک – ویکن) همراهی دارد، که می تواند به تنهایی و یا همراه با ترکیب آپنه انسدادی خواب رخ دهد. در این سندرم، که ۲۵ درصد افراد با چاقی مفرط را تشکیل می دهد، چربی اضافی بدن نه تنها با حرکات قفسه سینه تداخل دارد، ولی به ریه ها فشار می آورد و باعث ایجاد  تنفس سطحی می شود، و در تمام طول شب و روز فرد تنفس نامناسب دارد.

اگر چه کاهش  نسبتا کم وزن، آپنه انسدادی خواب را بهبود می دهد، ولی برای بیماران خسته و خواب آلوده دشوار است که وزن خود را کاهش دهند. در بیماران بسیار چاق، جراحی کاهش وزن ۸۵ درصد موفقیت در بهبود علائم آپنه انسدادی خواب را نشان داده است.

در بالغین میانسال، شیوع آپنه انسدادی خواب ۴ تا ۹ درصد تخمین زده شده است، اگر چه این وضعیت اغلب تحت تشخیص و درمان است. در میان افراد بالای ۶۵ سال،  تخمین زده شده که حداقل ۱۰ درصد افراد  این مشکل را دارند. اثرات افزایش سن بر روی توانایی مغزی برای حفظ قوام عضلات مجاری هوای فوقانی در زمان خواب،  احتمال باریک شدن و یا روی هم افتاده مجاری هوایی را بالا می برد.

آپنه انسدادی خواب در مردان ۴ برابر از زنان شایع تر است، ولی  زنان در دوران بارداری و پس از یائسگی در معرض بیشتری هستند.

خانم های سنین یائسگی که درمان جایگزینی هورمون را دریافت می کنند، بطور مشخص احتمال کمتری برای ایجاد آپنه دارند، این مطلب نشان می دهد که پروژسترون و / یا استروژن ممکن است اثر محافظتی داشته باشد. ولی درمان جایگزینی هورمونی مناسبی برای این وضعیت نمی باشد،  به علت آن که از راه های دیگری می تواند بر روی سلامتی افراد اثرگذار باشد.

سایر عوامل همراه با آپنه انسدادی خواب شامل موارد زیر می باشد:

• شرح حال خانوادگی. حدود ۲۵ تا ۴۰ درصد افراد مبتلا به آپنه انسدادی خواب در اعضای خانواده خود این وضعیت را دارند، که ممکن است روند ارثی را در مقابل ناهنجاری های آناتومیک مطرح کند.
• نژاد. آپنه خواب در نژاد های آمریکایی – آفریقایی، اسپانیایی،  جزایر اقیانوس آرام از سفیدپوستان شایع تر می باشد.

عوارض آپنه ی انسدادی خواب

شواهد نشان می دهد که آپنه ی انسدادی خواب ارتباط قوی با برخی وضعیت ها دارد از جمله فشار خون بالا ( هیپرتانسیون)، استروک، حمله ی قلبی، دیابت، بیماری برگشت غذا و اسید از معده به مری (GRED)،  آنژین شبانه، نارسایی قلبی، کم کاری تیروئید و ریتم غیر طبیعی قلب. در حدود نیمی از بیماران مبتلا به آپنه ی خواب، هیپرتانسیون دارند و آپنه انسدادی خواب درمان شده خطر بیماری و مرگ مرتبط با بیماری قلبی را افزایش می دهد.

علاوه بر این، آپنه انسدادی خواب با خواب آلودگی شدید روزانه همراه است که خطر تصادفات وسایل نقلیه و افسردگی را بالا می برد.

برخی عوارض ممکن است با آزاد شدن هورمون های استرسی مرتبط باشند، که ممکن است با کاهش مکرر سطح اکسیژن خون و کاهش کیفیت خواب ایجاد شوند. هورمون های استرسی می توانند ضربان قلب را بالا ببرند و همچنین باعث ایجاد نارسایی قلبی و یا بدتر شدن آن شوند.

درمان دارویی – که شامل کنترل عوامل خطر ، مصرف CPAP و یا داروهای خوراکی و جراحی است- ممکن است علائم و نشانه های آپنه انسدادی خواب و عوارض آن را بهبود دهد.

ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com