اتیسم

اختلال طیف اتیسم ناتوانایی رشدی است که باعث ایجاد چالشهای رفتاری ، ارتباطی و اجتماعی میگردد. درواقع شیوه های ارتباطی و تعاملی این افراد با بقیه کودکان و افراد جامعه متفاوت است. همچنین مهارتهای تفکر، یادگیری ، حل مشکل وکلام این کودکان بسته به اینکه در چه طیفی از این اختلال قرار دارند می تواند شدیدا دچار مشکل قرار گیرد. بعضی افراد مبتلا به ASD نیاز به کمک زیادی در زندگی روزمره دارند بقیه نیاز به کمک کمتری دارند.

علائم و نشانه ها

افراد مبتلا به ASD اغلب مشکلاتی با مهارت های اجتماعی, عاطفی و ارتباطی دارند. آنها ممکن است رفتار های معینی را تکرار کنند و ممکن است نخواهند تغییری در زندگی روزانه شان ایجاد شود. افراد بسیاری که مبتلا به ASD هستند اغلب شیوه های مختلف یادگیری, توجه کردن یا واکنش نشان دادن به چیزها دارند. علائم ASD طی اوایل کودکی شروع می شود و اغلب در کل زندگی فرد ادامه پیدا می کند.

در مورد علائم و نشانه های اتیسم بیشتر بدانیم

کودکان یا بزرگسالان مبتلا به ASD ممکن است:

• به اشیا برای نشان دادن علاقه اشاره نکنند ( برای مثال به هواپیمایی که در بالای سرشان پرواز می کند اشاره نکنند )
• به اشیا زمانی که افراد دیگر به آنها اشاره می کنند نگاه نکنند
• مشکل ارتباط برقرار کردن با دیگران داشته باشند یا اصلا علاقه ای به افراد دیگر نداشته باشند
• از تماس چشمی اجتناب کنند و بخواهند تنها باشند.
• مشکل درک احساسات دیگران یا صحبت کردن درباره احساسات خودشان را داشته باشند.
• ترجیح بدهند که بغل گرفته نشوند یا ممکن است تنها زمانی که می خواهند کسی را بغل کنند
• به نظر می رسد که وقتی دیگران با آنها صحبت می کنند آگاه نیستند اما به صداهای دیگر واکنش نشان می دهند.
• به افراد بسیار علاقه مند باشند اما ندانند چطور با آنها صحبت کنند, بازی کنند یا ارتباط برقرار کنند.
• کلمات یا عبارات گفته شده به آنها را تکرار یا اکو کنند یا کلمات یا عبارات را به جای زبان عادی تکرار کنند.
• در بیان نیازهای خود با استفاده از کلمات یا حرکات معمول مشکل داشته باشند.
• بازی های وانمود کردن را بازی نکنند (برای مثال, وانمود نکنند که به عروسک غذا می دهند)
• اعمال را دوباره و دوباره تکرار می کنند.
• وقتی روتین ها تغییر می کند خیلی سخت تطابق پیدا می کنند.
• واکنش ها غیر معمولی به بو, مزه, ظاهر, حس یا صدا دارند.
• مهارت هایی که زمانی داشته اند را از دست می دهند (برای مثال, کلمه ای که می گفتند را دیگر نمی گویند)

تشخیص اختلال طیف اتیسم می تواند دشوار باشد زیرا هیچ تست پزشکی, مثل تست خون, برای تشخیص اختلالات وجود ندارد. دکتر ها به رفتار و رشد کودک نگاه می کنند تا تشخیص هایی بدهند. ASD می تواند گاهی در ۱۸ ماهگی یا قبل از آن تشخیص داده شود. در ۲ سالگی, تشخیص توسط متخصص حرفه ای می تواند بسیار قابل اطمینان تلقی شود. با این حال بسیاری کودکان تا سن بالاتر تشخیص نهایی را دریافت نمی کنند. این تاخیر به این معناست که کودکان مبتلا به ASD ممکن است کمکی که لازم دارند را دریافت نکنند.

درمان ها

برخی از درمان های رایج برای این اختلال عبارتند از :

کاردرمانی

کاردرمانی مهارت هایی را آموزش می دهد که به فرد کمک می کند تا حد ممکن مستقل زندگی کند. مهارت ها ممکن است شامل لباس پوشیدن, غذا خوردن, حمام کردن و ارتباط با دیگران باشد.

درمان یکپارچگی حسی

درمان یکپارچگی حسی به فرد کمک می کند با اطلاعات حسی مثل تصاویر, صدا ها و بوها ارتباط برقرار کند. درمان یکپارچگی حسی می تواند به کودکی که از صدا های مشخصی اذیت می شود یا دوست ندارد لمس شود کمک کند.

گفتار درمانی

گفتار درمانی به ارتقای مهارت های ارتباطی فرد کمک می کند. بعضی افراد قادر هستند مهارت های ارتباط کلامی را یاد بگیرند. برای افراد دیگر, استفاده از ژست ها یا تخته های تصویر واقع گرایانه تر است.

سیستم ارتباطی تبادل تصویر(PECS)

PECS از سمبل های تصویری برای آموزش مهارت های ارتباطی استفاده می کند. فرد یاد می گیرد تا از سمبل های تصویری برای پرسیدن سوال و پاسخ دادن به سوال و گفتگو کردن استفاده کند.

رویکرد های تغذیه ای

بعضی درمان های تغذیه ای توسط درمانگران قابل اعتماد توسعه یافته است. اما بسیاری از این درمان ها ساپورت علمی مورد نیاز برای توسعه گسترده ندارند. یک درمان اثبات نشده ممکن است به یک کودک کمک کند اما به دیگری کمکی نکند.

 با در نظر گرفتن اینکه همه مداخلات به نحو احسن صورت گرفته باشند باز هم عاملی که در واقع تعیین کننده اصلی در روند مداخلات توانبخشی این کودکان و بهبودی آنها می باشد والدین درگیر با این کودکان هستند چرا که تجربه نشان داده که در خانواده هایی که دارای توانمندی های لازم جهت مدیریت کردن شرایط پیش آمده با این کودک را دارند و همراه با کودک و تیم درمان هستند نتیجه بخشی مداخلات چندین برابر شده و کودکان چنین والدینی از نظر استقلال و مهارت های زندگی در آینده موفق تر می باشند.

ترجمه شده از وبسایت: www.cdc.gov