چطور داستان گویی به کودک کمک می کند

داستان گویی به کودک

والدین و دیگر مراقبان می توانند به کودکان کمک کنند که احساسات خود را از طریق بیان داستان ابراز کنند. زمانی که کودکان داستان می گویند، اغلب از افراد یا حیوانات برای نشان دادن احساسات،  نگرانی ها و  یا ترس ها استفاده می کنند. این زبان سمبلیک نام دارد و به کودکان امکان می دهد که عواطف خود را بدون صحبت مستقیم درباره خود بیان کنند. هر کاراکتر در داستان می تواند احساسات کودک را نشان دهد.

کودکی که داستان می گوید ممکن است آگاه نباشد که از زبان سمبلیک استفاده می کند. اما بزرگسال می تواند این را تشخیص دهد و می تواند سپس از داستان برای صحبت درباره ی احساسات کودک استفاده کند. برای مثال کودک ممکن است نتواند درباره ی عصبانیت به خاطر جدایی از یک یا هر دو والدین صحبت کند، اما کودک می تواند داستانی درباره حیوانی بگوید که خیلی ناراحت بوده وقتی که خانواده اش او را تنها گذاشته اند. به این صورت، کودک می تواند درباره ی عصبانیت خود  بدون احساس گناه یا شرم صحبت کند.

• از موقعیت ها و کاراکترهایی در داستان کودک استفاده کنید تا به او کمک کنید که با احساسات،  ترس ها و نگرانی های خود کنار بیاید.
• از کودک بخواهید که جزئیات بیشتری در داستان اضافه کند. این کار به او کمک می کند که عواطف خود را بیان کند.
• داستان را با پایان های مختلف بیان کنید. این کار به کودک کمک می کند که نتیجه گیری های متفاوتی با نتیجه گیری هایی که می توانسته به صورت مستقل به دست آورد،  ایجاد کند.

این مراحل را موقع داستان گویی دنبال کنید تا به کودک کمک کنید با از دست دادن کنار بیاید:

• به کودک بگویید که می خواهید داستانی با کمک او درست کنید. از کودک بخواهید که داستان را شروع کند. اگر کودک تمایل ندارد، شما شروع کنید.
• توضیح دهید که به نوبت داستان می گویید.
• اگر شما داستان را شروع می کنید می توانید بگویید: روزی روزگاری، پسر بچه ای(دختر بچه، خرگوش، سگ، گربه) … سپس به کودک اشاره کنید و از او بخواهید که داستان را ادامه دهد
• از کلماتی که کودک برای ارتباط با بخش دیگر داستان استفاده می کند استفاده کنید. زمان خود را نگه دارید. می توانید داستانی درباره هر چیزی درست کنید تا به کودک مفهوم داستان گویی را نشان دهید. داستان ساختن از چیزی که کودک انتخاب می کند می تواند کمک کند که کودک در وضعیت راحتی قرار گیرد.
• داستان را ادامه دهید تا زمانی که به پایان راحتی برسد.
• کودک را برای این که قادر است داستانی با شما درست کند، تشویق کنید.
• بپرسید که آیا داستان درسی داشته یا نه. اگر درسی از آن نگرفته، اشکالی ندارد.
• بعد از این که با کودک داستانی ساختید، زمانی را صرف فکر کردن درباره فعالیت کنید. داستان درباره چه بود؟ موضوع آن چه بود؟ آیا شخصیت ها در داستان عصبانی، ترسیده، شاد یا ناراحت بودند؟ اگر فکر می کنید به شما کمک می کند، یادداشت هایی درباره داستان بردارید.

حالا از خود بپرسید که آیا راهی وجود دارد که شما بتوانید داستان را بازگو کنید تا به کودک کمک کنید، روی احساساتش کار کند. همیشه از همان موقعیت ها و شخصیت هایی استفاده کنید که کودک استفاده کرده است. می توانید از طرح و توالی مشابه رویدادها استفاده کنید، بعد پایان داستان را تغییر دهید. برای مثال اگر کودک داستانی درباره ی حیوانی گفته که در جنگل گم شده و نمی توانسته راه برگشت به خانه را پیدا کند، کودک ممکن است به صورت سمبلیک درباره تنها بودن، نامطمئن بودن، گم شدن و منزوی بودن صحبت کند. شما می توانید داستان را بازگو کنید، توضیح دهید که وقتی که حیوان گم شده بود، چقدر راحت بود. سپس می توانید اضافه کنید که چطور حیوان پیدا شد و به مهمانی دعوت شد که در آن غذای مورد علاقه اش را خورد. واکنش کودک را مشاهده کنید و ببینید آیا پایان شما برای کودک قابل پذیرش بود یا نه. اگر کودک پایان داستانی که شما ساخته اید را دوست ندارد، ممکن است آماده نباشد که ادامه دهد و ممکن است لازم باشد داستان های بیشتری با همان موضوع گفته شود.  شما و کودک شما می توانید با هم تصاویری بکشید تا داستان را بازگو کند. کشیدن تصویر می تواند ناراحتی کودک از حرف زدن را کاهش دهد. کشیدن تصویر می تواند اطلاعات اضافی درباره احساسات او نیز فراهم کند.

ترجمه شده از وبسایت: www.babycenter.com