مشکلات سلامت دهان کودکان

مشکلات سلامت دهان کودکان مشکلاتی هستند که بر روی سلامت دهان کودکان اثر می گذارند، از جمله خرابی دندان ها، مکیدن انگشت، مکیدن لب ها و از دست دادن زود هنگام دندان ها. اگر چه دندان نوزادان  در نهایت با دندان دائمی جایگزین می شود، ولی سالم نگه داشتن دندان های شیری برای سلامت کلی کودک مهم است.

از بین رفتن دندان های شیری کودکان

از بین رفتن دندان های شیری کودک زمانی اتفاق می افتد که دندان های کودک در تماس مداوم با قند نوشیدنی هایی مثل آب میوه، شیر، شیر خشک، آب میوه رقیق شده با آب، آب قند و  یا هر نوشیدنی شیرین دیگری قرار داشته باشد. کودکی که با شیر مادر تغذیه می شود، در حالی که شیر در دهانش مانده به خواب برود، در خط از بین رفتن دندان ها قرار دارد.  باکتری هایی در دهان کودک از قندها استفاده می کنند و باعث از بین رفتن دندان ها می شود.

اگر این مشکل کودک درمان نشود، دندان ها از بین می روند و درد هم ایجاد می شود، از طرفی جویدن و  غذا خوردن را هم دشوار می کند. همین طور دندان های شیری کودک به عنوان حفظ کننده ی فضایی برای دندان های دائمی به کار می روند. اگر دندان های شیری آسیب ببیند و  یا از بین برود، نمی تواند به هدایت دندان های دائمی در موقعیت مناسب خود کمک کند و احتمالا منجر به کج شدن دندان های دائمی می شود. دندان های شیری که شدیدا از بین رفته باشند، باعث ایجاد آبسه ی دندانی می شود و این احتمال وجود دارد که عفونت در جای دیگر بدن هم منتشر شود.

چطور مانع از از بین رفتن دندان های شیری کودک خود شویم؟

برخی نکات برای پیشگیری از بین رفتن دندان های شیری به شرح زیر هستند:

• در طی روز، برای آرام کردن کودک،  بطری پر از نوشیدنی های قندی و  یا شیر به او ندهید. در عوض آب خالی و  یا پستانک به کودک بدهید.
• هیچ وقت پستان کودک خود را در شکر، عسل یا هیچ مایع قندی دیگری نزنید.
• کودک خود را با بطری پر از نوشیدنی های قند دار در تخت به حال خود رها نکنید. مقدار کمی آب خالی به وی بدهید و  یا به جای آن از پستانک استفاده کنید. آب زیاد برای کودک مضر است.
• اگر کودک شما شب شیر می خورد، حتما موقعی که به خواب می رود سینه را از دهان کودک خارج کنید.
• به غذای کودک خود شکر اضافه نکنید.
• از پارچه ی خیس برای پاک کردن دندان های کودک بعد از هر بار تغذیه استفاده کنید. این کار به حذف پلاک های تشکیل دهنده ی باکتری و قندی که روی دندان و لثه ایجاد شده کمک می کند.
• از دندان پزشک خود درباره ی نیازهای فلوراید کودک خود سوال کنید. اگر آب آشامیدنی شما فلوراید ندارد، مکمل های فلوراید و  یا درمان های فلوراید ممکن است لازم باشد.
• به کودک خود یاد بدهید که در سال اول تولد از فنجان بنوشد. استفاده از فنجان، مواجهه دندان با قند را کاهش می دهد اما نوشیدن مداوم از فنجان می تواند باز هم منجر به از بین رفتن دندان ها شود، مگر این که با آب خالی پر شود.

مکیدن شست

برای نوزادان مکیدن شست، اسباب بازی  ها،  پستانک و انگشتان یک کار معمولی و بدون اشکال است. مکیدن اشیا به کودکان حس امنیت عاطفی و راحتی می دهد. اما اگر مکیدن شست بعد از ۵ سالگی ادامه پیدا کند، زمانی که دندان های دائمی در می آیند، ممکن است مشکلات دندانی اتفاق بیفتد. بسته به فراوانی، شدت و مدت مکیدن، دندان ممکن است از راستای خود خارج شود،  به جلو بیاید و حالت زشتی پیدا کند. کودک شما ممکن است با بیان درست کلمات مشکل داشته باشد. به علاوه، فک بالا و پایین می تواند راستای درست خود را از دست بدهد و سقف دهان ممکن است بد  شکل شود.

نکاتی برای کمک به کودکتان برای این که از مکیدن شست دست بردارد:

• اول به خاطر داشته باشید که مکیدن شست، یک روند طبیعی است و در صورتی که تا زمانی که دندان های دائمی شروع به رشد می کنند، ادامه پیدا نکند، نباید نگران باشید.
• کودکان باید خودشان تصمیم بگیرند که دست از این کار بکشند. برای کمک در راه رسیدن به این هدف، والدین و اعضای خانواده  ی وی می توانند تقویت های مثبت و تشویق را ایجاد کنند. به خاطر این که مکیدن شست نوعی روش  تامین امنیت برای کودک است، تقویت منفی ( مثل سرزنش، نق زدن و یا تنبیه) عموما غیرکارآمد است.
• این روش ها تنها باعث می شود که کودکان تدافعی عمل کنند و به عادت قبلیشان بر گردند. در عوض، به آن  ها پاداش بدهید و یا کودک را تشویق کنید تا  دست از این کار بر دارد. به تدریج زمان مورد نیاز برای عدم مکیدن شست را افزایش دهید و بعد  به کودک پاداش دهید. هر چه سن کودک کمتر است، پاداش بیشتری باید داده شود. برای کودکانی که می خواهند دست از این کار بکشند، انگشت را با باند بپوشانید تا یادش بماند که نباید این کار را بکند. شست  و یا انگشت را بعد از این که کودک به خواب می رود، از دهان او خارج کنید.
• برای کمک به کودکان بزرگ تر برای ترک این عادت،  باید سعی داشته باشید که مشخص کنید، چرا کودکتان این کار را می کند، دریابید که کودک با چه استرس هایی رو برو است و سعی کنید که این موقعیت های استرس زا را اصلاح کنید. زمانی که  این مشکلات بر طرف می شود، اغلب کودک آسان تر می تواند این عادت مکیدن شست را ترک کند. اگر  این اقدام ها موثر نبود، می توانید از  وسایل دندانی کمک بگیرید که در دهان کودک قرار داده می شود تا مانع از مکیدن شود. این وسایل به دندان بالایی می چسبند، و بر روی سقف دهان قرار می گیرند و مکیدن انگشت را سخت تر می کنند.

فشار دادن زبان

فشار دادن زبان، عادت چسباندن دهان برای قورت دادن با فشار دادن بالای زبان به سمت لب ها است. مثل مکیدن انگشت، فشار دادن زبان،  فشار را مقابل دندان جلویی وارد می کند و آن  ها را از راستای خود خارج می کند،  در نتیجه باعث می شود که  آن ها به جلو بیایند و احتمالا با رشد مناسب صحبت کردن تداخل ایجاد کنند. اگر متوجه علائم فشار دادن زبان شدید، با متخصص گفتار  درمانی مشورت کنید. این فرد می تواند برنامه درمانی ایجاد کند که به کودک شما کمک می کند تا قدرت عضلات جونده را افزایش دهد و یک الگوی قورت دادن جدید  را به وی ارائه دهد.

مکیدن لب ها

مکیدن لب ها شامل نگه داشتن مکرر لب پایینی زیر دندان جلویی بالایی است. مکیدن لب پایین ممکن است به خودی خود و  یا همراه  با مکیدن شست اتفاق بیفتد. این تمرین منجر به جلو آمدن دندان ها می شود و مشکلات مشابهی  با مکیدن شست و فشار دادن زبان ایجاد می شود. متوقف کردن این عادت  هم مراحل مشابهی را با مکیدن شست نیاز دارد.

از دست دادن زودهنگام دندان ها

از دست دادن دائم دندان های شیری نوعا به خاطر از بین رفتن دندان ها، آسیب و  یا کمبود فضای فک اتفاق می افتد.

اگر دندان های شیری قبل از رشد دندان های دائمی بیفتند، دندان مجاور جا به جا می شود. زمانی که دندان دائمی سعی می کند در فضای خود رشد کندف ممکن است فضای کافی وجود نداشته باشد. دندان جدید ممکن است به صورت کج در بیاید. دندان کج می تواند باعث مشکلاتی از  جمله تداخل با جویدن و مشکلات مفصل تمپورومندیبولار ( فکی – گیجگاهی) شود.

اگر کودک به صورت دائمی دندان های خود را از دست داده است، ممکن  است دندان پزشک استفاده از نگهدارنده ی فضا را توصیه کند. نگه دارنده  ی فضا یک ابزار پلاستیکی و یا فلزی است که فضای باقی مانده از دندان از دست رفته را باز نگه می دارد. دندان پزشک  زمانی که دندان دائم شروع به رشد می کند آن را بر می دارد.

ترجمه شده از وبسایت: www.webmd.com